Pit stop

We rijden verder. Botswana blijkt naast het land van de dieren op de weg en de potholes ook het land van de verkeerscontroles.. Meer dan 10 in een paar dagen tijd! Weggebruikers houden elkaar dus lekker op de hoogte van iedere flapdrol die langs de weg staat met een meetapparaat om geld te vangen. Niets ten nadele van de politie hoor maar ze doen het erom. Van 70 km ineens naar 20 km per uur en dan niet aangeven wanneer je wel weer harder mag rijden, snelheidsborden die 'vergeten' worden (bij ieder klein nederzettinkje langs de weg -hoe klein ook- moet je meteen snelheid minderen!), en in het algemeen belachelijke snelheidslimieten. Wij houden ons keurig aan de snelheidslimiet want we willen écht niet aan de kant worden gezet door de politie hier. We hebben genoeg dubieuze verhalen gehoord en daarbij hebben we geen internationaal rijbewijs terwijl dat officieel wel nodig is.. Zo'n internationaal rijbewijs kun je namelijk alleen in persoon aanvragen bij een ANWB-winkel in Nederland, echt een middeleeuwse regeling in deze 21e eeuw! Gelukkig krijgen we er op een gegeven moment lol in om zelfs onder deze omstandigheden keu-rig netjes tergend langzaam voorbij het mannetje met de camera te sjokken. Dat zal ze leren :).

Maun is een toeristisch stadje vlakbij de Okavango Delta, samen met Chobe National Park (helaas niet op ons programma, zelfs 6 weken roadtrippen blijkt nog te kort!) dé attractie in Botswana. Het is dan ook een heel bijzondere plek, het is namelijk de grootste binnenlandse rivierdelta ter wereld. In de BBC serie 'Africa' zagen we al hoe dieren de oneindige en onherbergzame Kalahari-woestijn doorkruisen in hun zoektocht naar water, om uiteindelijk uit te komen in de Okavango Delta, een van de weinige vruchtbare stukjes land in dit deel van de wereld. Ongelofelijk.

Als we Maun binnenrijden vinden we al snel een goedkoop kampeerplekje bij hotel The Sedia, echt een topplek. We kamperen direct aan de rivier de Okavango, waar af en toe een nieuwsgierig dier een kijkje komt nemen. Het weer is fantastisch en dus is het zwembad extra genieten. Oh en er is wifi! We besluiten meteen een dag langer te blijven om bij te komen. Lekker bloggen, reisplannen en boeken lezen aan het zwembad. We eten burgers met friet en genieten van savannah dry op ons privéterras aan de rivier. Misschien niet zo interessant om over te schrijven maar wel heel fijn om een paar fikse rijdagen te doorbreken met keihard relaxen.

De volgende dag overwegen we even om een mokorotrip te maken. Je kunt met een groep met mokoro's (uitgeholde kano's) de delta opvaren waar je 's nachts gaat kamperen -tussen de wilde dieren- en zelfs je eigen eten klaarmaakt. Ik heb er wel weer zin in, avontuur! Thomas heeft er even niet zo'n zin in. Hij zit met z'n hoofd al in Namibië en de trip is niet goedkoop. Helaas, we gaan dus niet.

Tja, ook dat gebeurt als je zo lang aan het reizen bent als wij. Soms heb je even geen zin om dat te doen waarvan de Lonely Planet zegt dat je het per se moet doen. Lijkt alles 'te veel gedoe' en wil je gewoon even een dagje niksdoen zoals je dat thuis ook wel eens doet, ook al bevind je je op de mooiste plek op aarde. Achteraf overigens super jammer want het is er prachtig en we hebben veel enthousiaste verhalen gehoord van andere reizigers.

Botswana, we komen terug, dat beloven we!Read more