Oog in oog met glooiend groen

Tijd voor safari. Het is alweer de derde keer in een maand tijd. Als we Minneriya National Park meerekenen zelfs de vierde keer in twee maanden. Je zou denken dat het gaat vervelen, maar dat doet het allesbehalve.. Wat blijft het ongelofelijk bijzonder om zulke iconische wilde dieren in het echt -soms van dichtbij- te mogen aanschouwen! En het is iedere keer ook weer zo anders: Het relatief vlakke maar groene Krüger Park waar we binnen korte tijd zó veel moois zagen. Het droge maanlandschap dat Etosha heet waar we werden getrakteerd op ware Lion King taferelen bij de waterholes. En dan nu Hluhluwe-Imfolozi met zijn groene heuvels en vele neushoorns. Wat een fantastisch park.. de uitzichten zijn zo mooi dat alleen al het rondrijden een feestje is. En dan zien we ook nog eens heel veel neushoorns, die onverstoorbaar hun ding doen naast de kant van de weg.

We maken aan de lopende band foto’s en rijden na een lange dag helemaal opgetogen het park weer uit. Oh dit hadden we écht even nodig! Stelletje verwende keutels zijn we ook haha!

‘s Avonds checken we in bij een camping een eindje buiten het park. Het weer is wat opgeklaard en dus slaan we weer ons tentje op. Het leek zo’n rustige avond te worden..

Het begint goed als we wanneer we ons dagelijkse groentenprutje koken in de gezamenlijke buitenkeuken in gesprek raken met een groep Zuid Afrikanen. Het is een groep vrienden die herenigd zijn met hun leraar Portugees, en dus zijn ze met z'n allen een weekend op pad. Ze zijn super aardig en lief en stáan erop dat we hun cocktails en picanha (Braziliaans vlees van de bbq) problemen. Tja, daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen! We genieten van de cocktails (caipirinhas uiteraard), de heerlijke picanha en het leuke gezelschap en praten een hele tijd over mooie (reis)ervaringen en het leven. Wat een top avond!

‘s Nachts een minder leuke verrassing. Ons luchtbed blijkt lek. Zo plat als een dubbeltje, echt helemaal leeg! We proberen zo goed en zo kwaad als het kan nog wat slaap te pakken, maar een paar uur later (voor ons gevoel in elk geval) zijn we er helemaal klaar mee. Dit gaat zo niet werken.

Eerder die avond hebben we een sleutel gekregen van een van de huisjes op het terrein aangezien er aan het sanitair gewerkt werd. We mochten in plaats daarvan gebruik maken van het sanitair in een van de huisjes (niet slapen!) Helemaal prima.

‘s Nachts is het idee van een echt bed wel erg aantrekkelijk en in onze boosheid om het feit dat ze ons een kampeerplek vol doorns hebben gegeven waardoor ons luchtbed en tentzeil (net nieuw!) is lek geraakt, besluiten we naar het huisje te sneaken en nog een paar uurtjes slaap te pakken. Gerechtvaardigd, toch? Vol adrenaline sluipen we ‘s nachts over het terrein naar het huisje. James Bond-style. Niemand gezien? Nee niemand gezien. Vroeg in de ochtend sneaken we weer terug naar ons tentje. Alle kussentjes weer netjes op hun plek gelegd alsof er niets gebeurd is. Het kan natuurlijk echt niet maar het was wel heel fijn. En leuk achteraf. Haha.Read more