Runavík

Heerlijk geslapen van 11 pm tot 6,30 am in een ruk. We zijn al aan de Faroer eilanden als we wakker worden, even enkele foto's van het mooie ochtendlicht en dan naar de fitness.
Als ik terugkom is het ontbijt al gebracht, we moeten een uitgebreid ontbijt nemen want er is geen tijd voor het middagmaal, onze uitstap vertrekt om 12 md. (Midday)
Eerst wandelen we naar het stadje Runavik, slechts enkele straten en helemaal niet zoals gisteren. Eerder Noorse bouwstijl, houten lange woningen. We wandelen de hoofdstraat door waar enkele winkels zijn. Ik vind een winkeltje met soldes (útsøla) en koop daar een 3/4e broek aan 157 Deense kronen, aan de kassa besefte ik pas dat ik mijn portemonnee in de kluis had achtergelaten, dus in snelpas terug naar de Rotterdam. Dirk bleef een beetje slenteren aan de toerist info, maar het WiFi systeem werkte niet. Na een optreden van een lokale zanger, keerden we terug om de bus te nemen naar Gjógv op het eiland Eysturoy, waar Runavik ook op ligt.
Het motregend een beetje en de wolken hangen laag. Faroer heeft 18 eilanden, Eysteroy wil zeggen oostelijk eiland. Op het eiland Fugloy is de hoogste klip, zeker in Europa en misschien wel ter wereld: 1750 m recht naar beneden! Faroer is van vulkanische oorsprong en stilaan zinkend naar oost en west. Er is een goede verbinding tussen de verschillende eilanden, er zijn enkele tunnels en een brug. Er zijn 50.000 inwoners in Faroer maar in Kopenhagen alleen wonen al 20.000 Faroerers.
Normaal is de gemiddelde temperatuur in de zomer 13° als het warm is dan is het 18°, ooit was het gedurende enkele uren 28° en verschillende mensen moesten naar het ziekenhuis wegens zonnebrand, maar dit is al zolang geleden dat het een herinnering van oudere mensen is. In de winter wordt het hier max -10° en er ligt nooit sneeuw! Faroer ligt in de warme Golfstroom.
Onze bestemming wordt uitgesproken: tjekv en geschreven Gjógv. Hier zijn geen bomen omdat de laag grond/aarde te dun is en ook geeft men voorkeur aan grasland voor de schapen.
Om normale aardappelen te laten groeien steekt men het plantgoed half in de grond, men legt er een stuk papier over en laat dit 3 jaar groeien! Om gras te laten groeien duurt het 7 jaar eer het volgroeid is en dus zaad vormt!
In Gjógv hebben we geluk gehad met het weer, de zon kwam er door en we konden prachtige foto's maken. Ik kon zelfs mijn blog verzenden vanuit het enige hotel.
Er is een spijtig verhaal verbonden aan hun geschiedenis: een hele familie legde bijeen om een grote vissersboot te kopen, na een storm verging deze boot en er waren maar enkele vrouwen met hun kinderen die achterbleven. De vrouwen verboden hun kinderen om op zee te gaan en zorgden zelf voor onderwijs, daardoor zijn de meeste inwoners, zelfs nu nog, onderwijzer of bediende. Er zijn slechts 30 dorpsbewoners!
Je ziet ook alleen maar schapen buiten, koeien zijn er wel maar die staan binnen want ze zouden het gras kapottrappen met hun hoeven en dan is er alleen maar rotsen en geen grasgroei meer.
Na een uur stapten we weer op de bus en het begon weer te regenen. In Faroer hebben we alle seizoenen op één dag zei de gids.
Terug op het schip om half vier waren we juist op tijd voor het vieruurtje, en daarna de farewell drink in het crow's nest, helemaal vooraan boven de kapiteinsbrug. Je ziet vanuit deze bar heel mooi welke richting we uitgaan, op het vertrekuur + als het dan nog regent is het wel overvol. Gelukkig vonden we nog een zeteltje om onze Margarita en Mojito rustig uit te drinken. Tegen dat we uit de bar vertrokken scheen de zon en konden we nog een uurtje in onze cabin van het uitzicht en de zon genieten.
Vanmiddag geen lunch dus vroeg gereserveerd in 'La Fontaine': een tafeltje voor twee.
We kiezen á la carte voor een cannelloni en een vissoep, toen de maître 'd hotel langskwam om te vragen of alles naar wens was lachte Dirk en zei dat de soep zo lekker was dat hij wel een tweede kop luste, en direct ging hij er nog één halen. Voor ons enthousiasme zei hij!
De zalm en fettuccine waren ook overheerlijk. Een sundae en kaasschoteltje met een kop koffie achteraf maakte dit diner één van de hoogtepunten van deze reis betreffende tafelgenoegens tot hier toe.
Ik ben bekaf en ga meteen naar bed, Dirk gaat nog naar de show, muziek en zang, wedden dat hij niet tot het einde blijft :-)Read more