Leucate

Wie ons kent, weet dat wij slechte planners zijn. Ook nu weer komt t pakken van Cato aan op de laatste dag, terwijl Niek de hele dag nog vergadert. Een jaarlijks terugkerend patroon, waarin we in de laatste uurtjes kibbelend ons ding doen. Geen probleem, want eenmaal en route is de verbinding zo weer gelegd.
Op vrijdag vertrekken we later dan gepland, het huis gepoetst, dat dan weer wel. Verse koffie in de kan en heerlijke pecan broodjes en ander lekkers van dorpswinkel Henks, Volkskrant op schoot, ik ben een tevreden mens al voordat we Utrecht bereiken. We besluiten via Maastricht en Luxemburg naar t zuiden te gaan, zien wel hoever we komen. Vanaf Luxemburg regent t non stop, we komen in t meest heftige, langdurige onweer terecht, bij vlagen recht boven ons, met blikseminslag links en rechts. Ik zit met dichtgeknepen billen achter t stuur, maar loods Cato veilig naar een overnachtingsplek op een parkeerplaats in Beaune. Om 9 uur zitten we aan de thuis klaargemaakte nasi en bieten-linzensalade met koud biertje, om 10 uur liggen we plat, heerlijk bedje, het is muisstil. Vroeg in de ochtend is Beaune mooi, ik dwaal met Bob door de stille straten, op zoek naar verse croissants, en geniet van de drukte op Place de la Halle waar de markt wordt opgebouwd.
In het zonnetje rijden we verder zuidwaarts, passeren Lyon en Montelimar, Nimes waar in 2013 mijn lieve pappa is overleden, flashback naar de week die mijn broers en ik samen met mamma doorbrachten op de camping, verbonden in verdriet, herinneringen, humor. Champagne lunch aan t strand bij Montpellier, om t leven van Kees te vieren. Vivid memories, ook na ruim 10 jaar. En dan besluiten we t strand op te zoeken, ergens tussen Narbonne en Perpignan. De zon schijnt, ruim 20 graden, we vinden een plek 100m van t strand. Koud biertje, water voor Bob, genieten maar.Read more