Saint-Christophe-en-Oisans

Om 6u loopt de wekker af. Het is nog fris buiten en de flank die we gaan beklimmen ligt nog in de schaduw, gelukkig zal daar snel verandering in komen. Na een stevig ontbijt met havermout en een lekker kopje thee zijn we klaar om te vertrekken. Vandaag kiezen we voor de Voie Madier (6b), die met z’n 14 touwlengtes de voet van de Aiguille Dibona met de top verbindt. Het is een oude, klassieke route. Wat wil zeggen dat er, naast pracht en een historisch karakter, ook gezekerd moet worden met nuts en friends. Hier en daar zijn er een paar haken, maar die zijn eerder beperkt tot de standplaatsen.

De inklim verloopt al klauterend over enkele rotsblokken. Helaas gaan we hier al meteen de mist in en verliezen we veel tijd met zoeken naar het begin van de route. Geen al te beste start dus! Om het allemaal nog wat complexer te maken hebben we ook onze klimschoenen nog niet aan… en na wat onhandig gescharrel op een hellende plaat, besluiten we om een eerste relais dan maar te bricoleren op nuts en friends. Ik steek iets in elkaar en daarna zekeren we elkaar tot op onze geïmproviseerde standplaats. Een goeie oefening die ook wel vertrouwen geeft. Na enkele minuten zien we ook dat we eigenlijk al iets te hoog waren en een metertje of 5 lager hoorden te starten… oeps. We doen onze klimschoenen aan, bottines in de rugzak en daarna zijn we vertrokken!

De eerste lengte is makkelijk (3c), daarna moeten we even zoeken hoe we een enorme pijler moeten ontwijken (erlangs, erover of errond), maar al bij al raken we in geen tijd tot bij ‘de tunnel’. Een bizar stuk rots waar we, letterlijk, doorheen moeten klimmen. Dimitri neemt de leiding en gaat er vlot door (5a). Loïc en ik volgen als naklimmer. In tegenstelling tot Dimitri ondervinden wij iets meer problemen door onze dikke rugzak. Het is er best krapjes en ook behoorlijk donker. Met wat sleur en wringwerk raken we er doorheen.

Daarna volgt mooi klimwerk langs verschillende barsten op sublieme graniet. We houden een goed tempo, roteren de voorklimmer en vorderen gestaag op de enorme wand. Na ons middagmaal bereiken we de crux van de route, de ‘fissure Madier’ (6b). Dimitri en Loïc geven me vertrouwen en vanop een plateautje doe ik nog een laatste inspectie van de komende 40m. Voor me zie ik een enorm afgeronde brede barst waarlangs we naar boven moeten. Het klimwerk is heel technisch en de juiste grepen zitten perfect binnen handbereik. Tussendoor zijn er ook steeds voldoende rustplaatsen om de armen even uit te schudden. Ik voel me goed en blijf verder gaan. Onderweg plaats ik friends of klem ik m’n handen in de barst. De route waait nog even uit naar links om dan via een klein overhangetje (dat ik met een hielhoekje overbrug) terug naar rechts te draaien. Helemaal voldaan en verbluft door de pracht en diversiteit van deze passage kom ik aan de relais. Nu is het de beurt aan Dimitri en Loïc. Via de walkietalkie geef ik ze een ‘Go’. Beide heren gaan er gezwind doorheen. Niet te onderschatten met zo’n zware rugzak! Aan de relais zijn we allemaal blij met onze prestatie! We vormen een goed team! Met een goed gevoel gaan we verder richting de top.

Opnieuw wisselen we elkaar vlotjes af en vorderen gestaag. In het laatste kwart van de route verloopt het allemaal wat trager, ik twijfel even of ik de westflank van de spits moet beklimmen of toch maar over die ietwat glad lijkende plaat aan de zuidkant moet gaan… uiteindelijk valt die laatste best mee. Ook vlak onder de top is er wat twijfel over het juiste routeverloop. We beslissen om de meest logische weg te volgen en enkele minuten later staan we op de top (3131m)! Het is adembenemend!

Na een kort fotomoment en een snelle hap maken we ons klaar voor de afdaling. Via twee rappels aan op de noordwand en een klein paadje bereiken we een sneeuwveld. Vandaar lopen en glijden we terug tot aan de hut. Loïc zijn schoenen zijn doorweekt, maar in de prachtige avondzon is dat snel vergeten. Ongeveer 12u na onze start ploffen we met een voldaan gevoel aan tafel in de Soreiller hut. Er staat een uitstekende portie couscous op de menu! Die extra gevriesdroogde maaltijd die we gisteren naar boven sleurden laten we dus maar even in de rugzak zitten ;-).Read more