Western Division

6.30u met z’n allen aan de ontbijttafel. Een stokbroodje en oploskoffie. We vertrekken om 7.00u. Het is nog heiig. Zoals gebruikelijk zijn we ongehoorzaam en gaan niet in convooi naar de grens rijden. Wel is de instructie te wachten bij de grens omdat we daar aan beide kant hulp krijgen met uit- en inreizen en de verzekering-check.
De rit er naar toe is leuk. We passeren veel dorpjes en een stad waar ontzettend veel leven is op straat. En minimaal bij het begin en eind hebben ze verkeersdrempels. Kortom honderden. Het is hier erg groen, we merken dat we dat weer leuk vinden na al dat zand.
Wij komen samen met een aantal rotairians als eerste bij de grens aan, en de gids is ook al aanwezig. Tonny denkt nog even een foto te kunnen maken maar wordt corrigerend toegesproken door een militair, die ook nog even de foto wilde zien. Gelukkig was er geen foto gemaakt, dus kwam ze er mee weg. Daarna auto parkeren en hoppa naar het eerste loket om als persoon Senegal te kunnen uitreizen. Wel eerst je vingerafdrukken geven en op de foto gezet. Daarna robert als auto eigenaar in de rij bij een ander kantoor. Na een tijdje te hebben gestaan komt er een man naar buiten die zegt dat iedereen kan gaan zonder dat er een actie heeft plaatsgevonden. Ok. Doorrijden naar het volgende straatje. En opnieuw foto en vingerafdrukken, nu om gambia in te komen. vervolgens in de wacht bij een kantoor waar de verzekeringspapieren (al in ons bezit, in senegal gekregen), gecontroleerd werden. Heel relaxt, in de schaduw waar de verkopers niet kwamen. Het was wel goed warm. Ondertussen heeft robert zijn e-sim voor gambia geactiveerd. in elk land geeft dat wat gedoe. En bij een mannetje euro’s voor lokaal geld, delashi, gewisseld. Heel veel vieze groezelige briefjes.
We kunnen gaan, maar dan wordt er gezegd dat we op politie escorte moeten wachten. Wij kijken elkaar aan en besluiten zonder te gaan rijden. Na een kwartier rijden we over de rivier de Gambia en gaan aan de andere kant langs de weg wat lunchen. En terwijl wij er staan komt er onder begeleiding van loeiende sirenes de rotary in convooi voorbij. Te bizar. Niemand van onze groep was aangehaakt.
We hebben veel checkpoints, maar die gaan eigenlijk nergens over ‘ hi, how are you, welcome in smiling gambia’, what did you bring for me?, sorry we were not allowed to give presents to the police, okay, bye bye’. Anderen staan met serieuze wapens bij de checkpoint, maar zijn eigenlijk meer verkeersregelaars dan wat anders. Sinds we de grens over zijn zien we veel minder afval en plastic langs de weg. En er heerst een relaxter sfeer.
Rond een uur of 16.00u komen we bij het hotel aan, liggend aan de kreek. Een paradijs, in de stilte, in het groen, schitterend. Met een (gin) tonic aan het water met elkaar. Tijdens het eten muziek, op traditioneel instrument, en later een drum/dans optreden. Wat een tomeloze energie hebben de dansers.Read more