Central Delhi

Ons spoor is nu in India beland. We hebben definitief Zuid Oost Azie achter ons gelaten. In iedergeval voor dit moment. Je weet immers nooit. Het smaakt naar een fijn leefplan. Het lijkt vermoedelijk ingewikkeld van afstand om te leven zoals wij nu leven maar in the end valt het echt wel allemaal mee. De loutering van onze onderneming is dat je onthecht van de zaken die je in een 'normaal' ritme zo vanzelfsprekend vindt.

Zo heb ik ter illustratie bijvoorbeeld 2 dagen geleden een broek gekocht. Een simpel jaren tachtig model. Rechte pijpen. Fijne stof. Blauw met zwart of andersom. De reden is in relatie tot wonen in Nederland meer praktisch dan esthetisch of ijdeltuiterij. Namelijk het is warm en ik wil een luchtere broek. Zo geschiedde een aankoop aan een straatkar waar verschillende broeken lagen gedrapeerd. Een indische verkoper ritste soepel allerlij broeken uit de stapels die ik of bekeek of aanraakte. Kijk uit met koopsignalen in India. Je bent een prooi. Het zijn namelijk de beste sellers die er zijn. Met zijn centimeter goochelde hij de goede maat uit de stapel en hoefde ik enkel de prijs te accepteren of af te dingen. 300 rupia wilde de centimeter hebben. 200 was ik bereid te betalen. Voor de nieuwsgierigen 1 euro is 75 rupia. De deal werd redelijk eenvoudig gesloten waardoor ik me realiseerde dat er nog meer te verdienen was in deze koop.

Wat ik bedoel te zeggen is dat ikzelf in Nederland voornamelijk geld uitgaf om mezelf te verdoven. Ik geef toe: 'ik vind het nog steeds erg leuk om er vlot uit te zien,' dit wordt zeker gesteund door de boef, maar het is gewoon niet nodig. Dit zelfde geldt voor weekendjes weg, meerdere keren per maand uiteten, biertjes doen in de kroeg, een vijfde nieuwe jeans, overhemd, jurkjes, een paar sneakers, een overvolle koelkast, abonnement op de sportschool, nieuwe tas, nieuwe zonnebril, laptops, mobiele telefoons, facebook checken, NOS checken allerlei nonsense checken, een nieuwe auto of een beter model koelkast of een nieuwe bank of lamp, carrière maken, meer verdienen. Meer hebben. Meer willen. Nooit stoppen. Nooit genoeg. Altijd bezig om mezelf te verdoven. Hoe de jurkjes in de opsomming terecht snap ik eigenlijk ook niet :)

Van afstand heb ik meer zicht in hoe ik leefde. Hoe ik mijn geld en tijd heb besteed. Ik gedroeg me als een consument. Plat gezegd: ‘Geluk kan je enkel vergaren door te kopen.’ dat doe je door je als voorbeeldige consument te gedragen. Ik vermoed dat alle lezers van dit stuk dat ook doen. Is dit erg? Is dit goed? Is dit fout? De ethiek hier omtrent is niet zo boeiend. Het is een observatie en ik ben reuze nieuwsgierig hoe ik me zal gedragen als we weer in Nederland resideren. Op dit moment eet ik geen vlees en drink niet of nauwelijks. Ik neig ernaar om helemaal niet te drinken. Na twee alcoholische versnaperingen voel ik me alsof er een vrachtwagen zes keer over me heen is gereden, soms ook al na een versnapering. Ik rook overigens ook niet meer. Al bijna een jaar.

Politiek filosofisch gemijmer I - Misschien is het maar goed ook dat de burger zich gedraagt als een consument. De voorbeeldig consument is beter te besturen. Daar kun je beter beleid op maken. Is wel zo rustig. Zie je het belang? Dit soort gedachten en reflectie zijn een tijd niet prominent aanwezig geweest in mijn hoofd. Maar we zijn nu in India. Een land waar al je zintuigen op scherp worden gezet. Waar je nauwelijks rust aan je kop hebt. Waar je de non-verbaal niet begrijpt en opnieuw moet leren communiceren. Een land waar de contrasten schrijnend zijn. India kruipt in mijn lijf en triggert me gevoelsmatig en rationeel. Het triggert me om mijn wereldbeelden weer eens tegen het licht te houden. Wat is goed en wat is fout?

India is een land waar de ene helft bediend wordt en de andere helft bediende is. India is een land waar nog steeds actief huwelijken worden gearrangeerd en het kastenstelsel heus nog wel actief is. India is een land waar in Delhi elke dag 6 vrouwen worden verkracht. India is een land waar je liever zonen krijgt dan dochters. India is een land waar vrouwen en mannen gescheiden met de metro reizen. Voordat de Britten India koloniseerden klommen vrouwen op de brandstapel, niet vrijwillig, als hun man werd gecremeerd:’Het leven van een vrouw was namelijk niets waard als de man was overleden!’ Gelukkig hebben de Britten dat veranderd. Het is ook een indicatie hoe de positie van de vrouw cultureel is ingebed. India is een land van 1.328.00.000 inwoners. India is ook daardoor een land van immense concurrentie. India is een land dat niet zou bestaan zonder corruptie.

Boef en ik hebben drie dagen gecouchsurft in Delhi. Bij Ravi en Anju. Hier zijn wij ondergedompeld in plechtig Indiaas gebruik. Verse maaltijden, een eigen kamer en badkamer en suite, een opa in huis, een hulp en een stoïcijnse zoon die paps en mams wat saboteert. Het huis was prachtig. De straat werd keurig afgeschermd met hekken en een wacht aan beide uiteinden. De weg van het vliegveld naar hun huis was begroeid met meerdere mensen die op straat liggen. Die buiten moeten slapen. Die geen kans hebben om aan het lawaai te ontsnappen en die geen kans hebben op een beter leven. Arm en rijk woont naast elkaar, leeft naast elkaar, maakt gebruik van elkaar en toch zijn ze ver uit elkaar. Ze hebben elkaar nodig. Als een zakelijke dienstbetrekking.Read more