Edachova

De treinreis heb ik goed doorstaan! Qua reistijd viel het me alles mee. 2,5 uur was goed te overzien. Rond 6 uur kwam ik aan in Kannur. Daar werd ik verrassend genoeg niet overmand door rickshaw drivers die me een ritje probeerde aan te smeren. Geen enkele andere westerling te bekennen. Ik vroeg me af of ik wel op de juiste plek was. Het zuiden voelt anders. Warm. En een andere cultuur lijkt het wel. Er zijn meer moslims en ook het communisme is hier meer op de voorgrond. Terwijl ik in de rij stond voor een ticket voor een rickshaw werd ik aangesproken door Steve, een Engelse jongen. Hij vroeg me of ik al accomodatie had, waarop ik antwoordde dat ik nog niks geboekt had. Hij had een hotel geboekt dus stelde voor om daar samen heen te gaan. Nadat de rickshaw ons eerst de verkeerde kant op bracht, kwamen we op de plaats van bestemming. Althans, dat dachten we. Het hotel was nergens te bekennen en niemand leek ooit van de naam gehoord te hebben. Uiteindelijk vonden we een ander hotel waar een kamer vrij was. Hongerig en uitgeput van de lange reis gingen we op zoek naar een restaurant. Dit bleek een uitdaging. S'avonds met z'n tweeën op straat was ik ontzettend blij dat ik in gezelschap van Steve was. Op de een of andere manier voelden we ons niet helemaal op ons gemak. We vonden een 4 sterren business hotel en besloten daar maar te vragen naar een restaurant. Wat bleek, ze hadden een restaurant op de 5de verdieping. En niet zomaar een restaurant, een restaurant met in het midden een zwembad. Haha, bizar. In onze simpele outfits voelde we ons nogal underdressed. Toch werden we super vriendelijk ontvangen. Het eten was heerlijk!
India is een land van uitersten, contrasten. Arm en rijk. Warm en koud. Openhartig en gesloten. Hectiek en kalmte.Read more