Banyuwangi

Na de dag met de stijve Britten was het tijd om te doen waarvoor we gekomen waren: Genung Ijen bezoeken. Op sommige plekken op deze actieve vulkaan kun je vuur zien dat blauw brandt en dat leek ons wel wat. Om het te kunnen zien, moet het wel donker zijn, en dus liepen we om twee uur 's nachts de berg op. Ook al was het donker, toch was het een mooie wandeling: de lucht was helder en de maan scheen alsof hij de zon wou zijn. En, het allerbeste: het was rustig. Terwijl ik toch dacht dat het een toeristische attractie was, zagen we misschien twintig andere mensen onderweg. Eenmaal boven moesten we over een smal pad naar beneden. Af en toe zagen we een mijnwerker: in Ijen wordt zwavel gewonnen, dat eerst verhit wordt en dan in vormen geperst, waarna de blokken door dragers worden vervoerd. Best knap, aangezien het pad al best tricky was zonder dat je tientallen kilo's zwavel vervoerde. Eenmaal beneden zagen we het blauwe vuur. Dat bleek toch niet zo heel indrukwekkend. Het was vuur. En het was blauw. Door de dikke zwaveldampen (goddank hadden we gasmaskers!) zag je het vuur elke keer ook maar een paar seconde.

Eenmaal klaar met staren naar het blauwe vuur, of eigenlijk, eenmaal klaar met in de dikke zwaveldamp staan, gingen we weer naar boven. Aha, daar waren de toeristen! Als in een lange processie zag je de zaklampjes naar beneden lopen. Het was dan ook een hele kunst om langs al die toeristen naar boven te lopen. Eenmaal boven was het nog 1,5 uur knikkebollen en blauwbekken totdat de zon op kwam. Maar dat werd beloond!Read more