Pulau Kukusan

Met de drakenjacht, het eilandhoppen en een koude nacht onze rug zouden we erg graag de laatste dagen in één of ander resort hebben doorgebracht. Labuan Bajo is exhter niet groot en de handvol plaatsen met wat meer luxe bleken al volzet of niet voor onze portefeuille weg gelegd te zijn. Dan maar iets waar je kunt zwemmen en op het strand liggen en laten we de luxe maar wat achterwege. We vonden uiteindelijk een kleine zaak die uitgebaat wordt door een familie op een echte top locatie: 10 minuten uit het centrum (dus lekker rustig), een eigen strand, een mooie baai en nabijgelegen eilandjes waar je gewoon naartoe kunt zwemmen. So far so good he? We moeten echter toegeven dat er toch wel wat gebreken waren en dat zelfs de jeugdherberg met zes op een kamer een aangenamere plaats was dan deze. Al bij al gaan we echt niet klagen, maar met zo’n locatie hadden ze veel toffere dingen kunnen doen. De twee grappigste minpuntjes: een badkamer deur waar het slot gewoon geforceerd was en waarbij we dus maar onze eigen manier hebben gemaakt om de deur te sluiten (iets met een kleerhanger, een sleutel en onze rugzakken. Mcgyver of the A-team zou trots geweest zijn op onze constructie). Het tweede: ze hadden werkelijk een enorme menukaart, wat ons meteen deed watertanden, maar na enkele keren er gegeten te hebben en proberen iets te bestellen, bleken ze praktisch alleen mie en nasi goreng te hebben. Al de rest was “finished” of “no have” zoals ze dat hier zeggen. Uiteindelijk heeft ook dat wel een grappige charme, zeker als we zagen hoeveel pret de familie had om de plaats uit te baten. Dan geven we liever ons geld de lokale mensen dan aan rijke westerlingen die alle stranden van Indonesië aan het inpalmen zijn met resorts.

Zoals al gezegd: de locatie was top en we hebben dan ook volop geprofiteerd van de rust en de natuur. Enkele zaken waar we onze tijd hebben mee doorgebracht:

• Op het strand onze Komodo roes uitslapen en lekker lang luieren met af en toe een plonsje
• Naar de eilandjes aan de overkant van ons strand zwemmen en daar tussen de aapjes onbewoonde plaatsen en stranden ontdekken.
• Een wandeling maken op zoek naar iets anders om te eten dan mie en nasi goreng. En hier echt keihard in falen (je loog tegen ons Google, je loog!). Wel weer mooie, onaangeroerde natuur gezien tijdens deze ontdekkingstocht.
• In “Paradise Bar” iets verfrissend gaan drinken bij een zonsondergang nadat we een weg te voet getrotseerd hadden waarbij Eva het gevoel had dat we het niet gingen overleven. Een terugkerend gevoel bij haar deze reis (grapje).
• Een laatste keer voor vier euro gaan eten en drinken tot onze maagjes bijna knappen bij de lokale minirestaurantjes / warungs: verse inktvis, noedelsoepje, gefrituurde currykoekjes, toch ook weer nasi goreng …
• Genieten van eens een aantal dagen niet reizen en heerlijk niets doen!

Dit was onze voorlaatste nacht. Morgen vertrekken we namelijk (alweer) naar Jakarta om er de laatste nacht door te brengen in het FM7-hotel.Read more