Col di Tenna

Na de verkenningsdag gisteren wordt het tijd voor wat buitenactiviteit. We willen de bergen in om wat te wandelen. Dat kan vanaf het dorp. De wandelkaart van de VVV geeft ons een stuk of 10 dalroutes vanuit Moena, plus nog veel meer routes vanuit andere dorpjes in de vallei. Maar.... als ervaren hikers (kuch) wil je meer. Plus, de temperatuur is fors gedaald en op grotere hoogte is gisteren een flinke laag sneeuw gevallen. De witte toppen lonken.

We besluiten richting het Sella massief te rijden. Tijdens de rit komen we langs verschillende liften en kunnen we zo inschatten dat de sneeuwgrens rond 1800 meter moet liggen. Volgens de kaart gaat bij Canazei een lift tot een respectabele 1950 meter hoogte. En als we het wit daar nog wat te mager vinden, kunnen na een wandeling met een tweede lift tot 2900 meter komen. Dat met die sneeuw moet gaan lukken.

Aangekomen bij de kassa van de lift begrijpen we met onze gebrekkige Italiaanse vocabulaire dat wandelen op de berg best pittig kan zijn. We denken terug aan het woordje 'Leicht' in de VVV van Rauris en de daarop volgende wandeltocht, en zijn er snel uit dat liften beter is dan wandelen. Het alternatief is de Dolèda tour die met drie liften over het berggebied gaat, met een afsluitende wandeltocht in het dal terug naar de startplek.

De eerste cabinelift vanuit Canazei brengt ons naar de Pecol (1932m). Hier ligt al behoorlijk wat sneeuw. De BMX fietsers hebben de tijd van hun leven en crossen door de sneeuw de pistes af. Als we wat rondlopen, merken we dat het bergstation aan de Passo Pordoi Beluno zit. Dit is een van de vier passen rond het Sella massief en een van de drie passen die we op de heenreis genomen hebben.

Dan nemen we de gondel naar de Belvedere op 2377 meter. Twee BMXers stappen bij ons in in de ruime gondel, klaar voor weer een afdaling. Als we uitstappen is het koud en guur, met sneeuwjachten door de harde wind op de top. We stappen tot onze enkels in de verse sneeuw en begrijpen wat de cassiere bij de dallift ons probeerde duidelijk te maken. Het moderne standbeeld van de La contessa di Dolèda verklaart de naam van de tour.

Tot slot dalen we in een fonkelnieuwe gondel af naar Penia, een klein dorpje op een paar kilometer oostelijk van Canazei. We lopen een stukje door het dorp, op zoek naar een tentje om te eten maar vinden niets interessants. De tocht langs het riviertje terug Canazei is mooi en bergaf. Niet echt een uitdaging voor ons hikers, maar wel mooi door het bos en langs bergchalets.

We hebben de sneeuw gezien en zijn weer besmet met het skivirus. De terugweg vullen we met discussie over wat de ideale plek is om te verblijven als, nee, wanneer we gaan skiën in de Dolomieten.Read more