Florence

De avonden/nachten op familiecampings zijn normaliter erg rustig. Avondprogramma's van de animatieclub lopen rond half 11 op zijn eind, kinderen worden naar bed gebracht, ouders kunnen eindelijk weer met elkaar kletsen zonder rondrennend grut en wij kunnen in alle rust onze boeken lezen. Desnondanks zijn nieuwe geluiden om je heen altijd een reden tot een slechte eerste nachtrust. Voornamelijk wanneer je rond 12uur wakker wordt door (tenminste dat denk je) gesnurk van de buren. Echter bleek dit geknor niet geproduceerd te zijn door onze buurman, maar door een nachtelijke bezoek van wilde zwijnen...Voornamelijk een grote schrik voor Inge die net op dat moment de tent uit wilde om naar de WC te gaan😂.

De zondag verliep rustig en op ons dooie gemak. Ik kreeg een privéles yoga, Inge rende heel vaak heen en weer in de omgeving bij gebrek aan rechte stukken weg en als kers op de kaart mocht ik nog een stukje in een golfkarretje rijden😏. We genoten van de petit fours die we gister hadden gekocht, dronken heerlijke cocktails aan het zwembad, trokken een paar baantjes, lazen boeken uit en kregen een beetje mee van de Italiaanse Formule 1 race.

We wilden nog wat meer van de omgeving zien en dachten een wandeling te gaan maken aan het eind van de middag. Een halfuur lopen vanaf de camping zou een restaurant moeten liggen dat alom geprezen wordt op Google maps. Dus wij met goede moed op pad. Echter kennen ze in deze regio het begrip "wandelpaden" niet. De enige begane paden zijn de geasfalteerde slingerwegen. Gelukkig is het hier niet druk, dus konden we met enige veiligheid rustig langs de weg lopen. Had ik al vermeld dat ons resort op een heuvel ligt? En dus liepen wij met een hellingshoek van 10% naar beneden, om daarna weer een heuvel op te moeten voor het volgende dorpje😅.

Bij aankomst in het dorpje (als er al 50 mensen wonen is het veel) werden we direct vriendelijk begroet door de restauranteigenaar. Hij was nog bezig met alles voor te bereiden, maar als we over een halfuur terugkwamen, zou er nog een plekje voor ons zijn ondanks de volle reserveringen. Dus wij hobbelden een halfuurtje langs verschillende katten en paden met heel veel vliegjes. Mijn nieuwe hoed dient ook prima als vliegenmepper!
De recensies op Google maps waren erg lovend over het restaurant en daar was geen woord aan gelogen. Er was geen menukaart (wel een krijtbord met de opties bleek achteraf), dus we lieten ons verrassen. We startten met een aperitief (wijn, vlees, kaas en brood), kregen verse pomodori soep, genoten van drie soorten pasta en natuurlijk een dolce🥰. (Volgens de restauranteigenaar is panna cotta iets dat alleen 'toeristische' restaurants maken en daarmee niet goed genoeg om als toetje te beschouwen).
Maar wat de avond compleet afmaakte was de energie van de eigenaar. Met zijn grapjes (niet altijd even begrijpbaar), een combinatie van engels en italiaans (met hier en daar een woordje Nederlands) en zeer extraverte houding maakte hij onze avond. Dit eten gaat daarom overduidelijk met een 10 naar de eerste plek van het Pizza-pasta podium.

We hadden ons even vergist in hoe donker het hier wordt toen we uit gegeten waren. De enige lichtvervuiling komt door de huizen in de dorpjes maar voor de rest zijn de wegen onbelicht. Gelukkig is onze generatie vastgeplakt aan zijn telefoon met ingebouwde zaklamp en konden wij veilig terug naar de camping😂.

Pizza-pasta podium
- Osteria Il Rifugio del Chianti
- Pasta met zwarte truffel
- Pasta con salsa di nociRead more