Suidō

Dag twee! Een poging tot uitslapen is helaas niet echt gelukt. De eerste keer toen ik op de klok keek was het half zes en de tweede keer half acht. Hoezee! Gelukkig ben ik wel wat gewend dankzij mijn katten die me tegenwoordig gemiddeld rond half 7 uit bed miauwen en door over mijn hoofd te lopen. Blijkbaar heeft niemand ze verteld dat de zomertijd is ingegaan. Enfin. Even lekker gedoucht en ontspannen wakker geworden waarna op pad gingen om Tokyo te ontdekken. Daarom zijn we tenslotte hier!

Zoekend naar ontbijt vroeg ik aan mijn persoonlijke Japanse encyclopedie (Arjen dus) wat Japanners normaal eten als ontbijt. Miso soep met resten van de avond ervoor is traditioneel, was het antwoord. "Fijn", dat gaat me iets te fur voor dag twee, dus na rondgestruint te hebben op Ueno station kwamen we in een klein supermarktje waar ze wat dingen hadden. Simpel verpakt broodje gehaald (wat veel beter smaakt dan de verpakte meuk bij een Albert Heijn) samen met oolong ice tea. Wat echt smerig is. Lijkt alsof iemand zijn theezakje er anderhalve dag te lang heeft ingehangen samen met wat anders inconspicious. Ach. Je moet alles een keer proberen toch zeg ik maar altijd. Ook leuk, de cassieres praten non stop door als je wat afrekent. Geen idee wat ze zeggen, maar het klinkt leuk en schattig.

Vervolgens de trein gepakt naar Akihabara. Wat het otaku heaven van Tokyo zou moeten zijn, alleen was alles al dicht. Ondanks de dichtheid van de winkels stonden er voor sommige winkels letterlijk een rij om het halve gebouw heen. Geen idee waarom je op je vrije zaterdag ochtend rond 9 uur voor een dichte winkel gaat staan. Misschien heeft het wel te maken met één of andere Japanse traditie waar ik geen kaas van heb gegeten.

Ondertussen liep ik al een tijdje rond op zoek naar een prullenbak om onze ontbijtspullen in weg te gooien, want ja, je wilt natuurlijk geen asociale Hollander zijn en het gewoon op straat flikkeren.

Toch maar besloten om door te gaan naar downtown Tokyo because today was the day om Tokyo te ontdekken. Bizar genoeg heeft de achterkant (of voorkant. Weet ik veel!) van het station in Tokyo een Nederlandse architectuur waardoor het een beetje lijkt of je naar een verjapanste versie kijkt van Amsterdam CS! Tof om te zien! Vervolgens doorgeslenterd naar de imperial garden en palace, waar we nét te laat waren voor een tour. Dus eigenlijk hebben we een alleen een hoop grint en bomen gezien. Plus een gracht met een hoge muur met een achterlijk groot stuk land erachter waar dus de keizerlijke familie woont. Niet te vergelijken met waar ze in Nederland in wonen (at your heart out Willie!). Verder was er niet zoveel in de buurt behalve veel, véél hoge bedrijfstorens. Toen we al weg waren kwamen we erachter dat er nog een shopping/drinking straatje was. Daar moeten we dus nog even langs de latere dagen dat we weer in Tokyo zijn!

Nog steeds geen prullenbak gevonden in de dikke anderhalf uur die we door het centrum stukje gewandeld hebben.

Vervolgens trein gepakt naar Shibuya! Eén van de "The places to be" in Tokyo waar ook het beroemde Shibuya Crossing is en het standbeeld van Hachiko. Hachiko was een super poepig hondje (google that shit, er is zelfs een film van) wat een lelijk beeld heeft gekregen en de crossing heb je vast wel eens op een foto gezien. Dat gigantische kruispunt waar ook een zebrapad diagonaal overheen loopt. Zodat de zwermende mensenmassa tijdens het oversteken krioelen als een vloot mieren. Het interessants vind ik nog dat het allemaal gewoon probleemloos gaat. In Shibuya zijn we op zoek gegaan naar een stekker plugin voor de Japanse outlets aangezien we niet de goede hadden meegenomen. Eerst liepen we een winkel binnen die blijkbaar dicht was (waarom is de deur dan niet op slot?) En bij de tweede poging hadden ze het ook niet, maar werden we in ieder geval in de goede richting gestuurd! Gelukkig was de route beschrijving duidelijk genoeg (ondanks dat er geen ruk stond aangegeven op de kaart) en kwamen we aan bij de Japanse versie van de mediamarkt: LABI. Een winkel vól met elektronica en nóg voller met felle neonverlichting! (Japanners zijn blijkbaar dol op neonverlichting!) Waar een vriendelijke meneer ons de verkeerde stekker aanwees omdat er opstond "not useable in Japan". Gelukkig hadden we snel de goede gevonden! Weer een missie geklaard!

Vervolgens huppelde we weer vrolijk verder en zagen we een 7/11 (DÉ dominante supermarkt keten in Japan. Die dingen zie je vaker dan Starbucks in London. Starbucks kan er hier in Tokyo ook wat van overigens) waar we dachten aan een lekker bakkie ice coffee. Het was tenslotte wederom mooi weer en de hitte bekroop ons wel een beetje dus kozen we voor deze verkoeling. Een cassierse snelde weg (ze rende echt! Zelfs bijna iemand omver) om een koffiebeker met ijs te vullen en aan ons te overhandigen zodat we het zelf in de machine konden tappen. Nu ben ik zeker geen koffie liefhebber, maar een ice coffee gaat er meestal wel in bij mij. Beetje romig. Beetje zoet. NIKS van dit in Japan. Gewoon koffie BAM! In die beker met ijskoud ijs! Al mijn dromen vielen gewoon in duigen. Japanners houden er blijkbaar van om alles letterlijk te nemen, weer een lesje geleerd. Plus koffie is nog steeds smerige zware drap.

Vervolgens veel rond gelopen waar we een hoop onbekende termen tegen kwamen waaronder cat café's en maiden café's. Dat klinkt wel zo'n beetje als wat het is (remember Japanners nemen dingen vaak letterlijk!). In een cat café zit je gewoon in een café waar allemaal katten rondlopen die je dan kunt aaien voor de sier en bij een maiden cafe zijn meisjes die je helpen verkleed in een bepaald thema. Denk aan school- of lolita outfits. We hebben zelfs een advertentie gezien voor samurai geklede chicks. Het is en blijft Japan tenslotte! Leuk voor de vieze oude mannetjes.

Eindelijk een prullenbak gevonden! Wat blijkt nou? Heel Tokyo staat bezaaid met vending machines. Die dingen staan écht bijna op elke straathoek en bij iedereens moeder in de achtertuin. Hier kan je een Lekker verfrissend drankje halen voor een paar luttele yen, maar wat blijkt nou? Bij de helft van de machines zit er een prullenbak naast! Heel onverdacht ernaast opgestelt! Uiteraard kwamen we na deze ontdekking opeens meerdere prullenbakken tegen waaronder op het perron. Zal je net zien. Anyhoo. Another mission accomplished.

Daarna zijn we gaan lunchen bij een schattig klein bistro achtig dingetje waar we snel geholpen werden. We sloegen de kaart open en het eerste wat we lazen was "in this girl cafe". Akward keken we ons om heen, maar gelukkig zagen we dat er meer mannen zaten (niet heel veel meer). Dus al zelf verzekerde man me haar maar los gegooid en gaan met die banaan! Het eten en de service was prima! Enige grote verschil met ons is dat je het eten gewoon krijgt als het klaar, ondanks of het eten van je metgezel klaar is. Als je klaar bent is het ook van *yoink* ongeacht of je tafelgenoot al klaar is. Interessant manier, maar dat went vrij snel.

We waren klaar voor nu in Shibuya dus zijn we verder gegaan op onze ontdekkingsreis, ditmaal richting Shinjuku. Nog "a place to be". Dit waren ook een hoop smalle straatjes waarvan verder veel op vrouwen gericht waren. Denk aan cosmetica, kleding en heel veel skin klinieken (geen idee wat ze daar doen) na drie kwartier rondgestruint te hebben hadden we eindelijk een café gevonden (de meeste waren nog dicht blijkbaar) waar we lekker ontspannen een drankje en hapje hebben genomen en waar we blijkbaar Arjen's Japanse Lonely Planet boek hebben laten liggen. Eerste grote faal van de vakantie is een feit, maar niets rampzaligs, dus het mocht de pret niet drukken. Toen we buiten kwamen was de zon niet langer rijzend in het land van de rijzende zon en ging langzaam overal de neon verlichting aan. In our face! De sfeer was weer compleet en ook in Shinjuku heb je kruispunten die (twee keer, beide kanten op!) diagonaal over het kruispunt lopen. Wederom werkt dat, ondanks de achterlijke drukte) gewoon prima.

Daarna zijn we weer terug naar Akihabara gegaan, door de locals liefkozend Akiba genoemd omdat ook zij het blijkbaar zelfs lastig vinden om uit te spreken. Dit keer was wel alles open! En dat hebben we geweten ook. De lampen in de winkels daar staan zo belachelijk fel dat je het waarschijnlijk vanaf de maan kan zien. Een zonnenbril zou geen overbodige luxe zijn, ware het is dat ik die thuis vergeten was. Veel animé gerelateerde meuk en veel elektronica. Figurines, manga en overal proppers voor maiden café's. De hoofdstraat wordt ook wel Akiba strip genoemd parodiërend op Las Vegas haar versie daarvan. Gelukkig zijn ze niet zo in your face en kun je er gewoon langs lopen. Ze zijn wel weer verkleed naar het toepasselijke thema uiteraard. Geld moet verdiend worden natuurlijk!

Vervolgens op zoek gegaan naar voedsel want we hadden hongurrrrr! Niet echt iets gevonden op Akiba wat ons trok, dus maar terug gegaan naar Ueno omdat we de dag daarvoor andere leuke restaurantjes hadden gezien. We wilde natuurlijk de echte Japanse sushi proberen, maar helaas zat deze vol met een wachttijd van een half uur en daad gaan we nie op wachteuh natuurlijk. Uiteindelijk terecht gekomen bij een Thais restaurant waar we goed gegeten hebben. Vervolgens met weer een nieuwe omweg naar huis gelopen waar we geleerd hebben dat veels bars op zaterdag eerder dichtgaan (nani?). Geen idee waarom, but I shall find out someday!

Meer kleine weetjes: DVD's zijn fucking duur in Japan. Het goedkoopst wat we hebben gezien was vijf euro voor een tweedehands, maar nieuwe dvd's variëren van €30 (uitzondering) naar €150 en heb er zelfs eentje van bijna €300 gezien. En dan niet eens een special edition of iets dergelijks. Ander feitje; ambulances/brandweer(/I assume politie) met sirenens aan rijden hier langzaam en stoppen gewoon voor stoplichten en verlenen waar nodig voorrang. Tokyo lijkt me dus geen handige plek om dood bloedend op straat te liggen. Oh en ze rijden links.

TL;DR - veel grote plekken gezien in Japan, weinig prullenbakken voor zo'n schone stad. Kruislingse zebrapaden zijn awesome! Geluncht in vrouwencafe. Maiden- en katten café's ontdekt. Neon, fel licht. Akiba veel animé gerelateerd spul. Thais eten. Ambulances met sirenens rijden langzaam en stoppen voor rood.

Dag ni - signing offRead more