Yukinoshita

Deze keer om 8u30 uit bed gerold, maar nog steeds vermoeid. Het is een koude regendag vandaag, ideaal wandelweer dus. Ik dacht eerst van naar Nicco te gaan, maar dat is met twee treinoverstappen, en ik wilde eerst iets simpelers doen. Kamakura leek mij de beste optie. Het is een klein stadje aan de kust dat heel lang geleden nog even de hoofdstad geweest is en het religieuze centrum. Er zijn daar 65 boeddhistische tempels en 19 shinto shrines.


Eerst moest ik daar zien te geraken natuurlijk, en dat is niet zo eenvoudig in dat gigantisch station. Ik wist welke lijn ik moest nemen en na een kwartiertje bordjes lezen vermoedde ik dat het op spoor 1 was. Maar er stopten drie verschillende lijnen op dat spoor en om de twee a drie minuten was er een trein. Ik ben dus toch maar eens gaan vragen of ik juist was, wat het geval was. Het was een uurtje op de trein.


Het tempel complex van de hoofdtempel is groot en zeer mooi en ik heb foto's zitten nemen tot de batterij plat was. Gelukkig had ik nog gsm en ipad. Zoals bij iedere belangrijke tempel is er een winkeltje waar ge geluksamuletten kunt kopen voor vanalles, bemant door jonge priesteresjes. Ik heb er een gekocht voor algemeen goed geluk, gezien ik niet direct ene zag specifiek voor geluk bij het nemen van de juiste trein. Populair zijn ook die voor goeie studies, geluk in het verkeer, geboortes, ...


Daarna moest ik wel gaan eten en ik heb rap een van de eerste dingen naar binnen gegaan die ik tegen kwam. Het bleek een chinees te zijn, en de gerechten waren allemaal anders dan de chinezen van thuis. Ik heb makreel met groenten en rijst in zoetzure saus gegeten voor ongeveer 7 euro, en het was zeer lekker. Het is mij opgevallen dat ge overal gratis water krijgt bij het eten, en deze keer ook ijsgekoelde groene thee.


Frisdrank automaten kom je hier tegen om de 20 meter in iedere straat, soms drie naast elkaar, en ze zitten vol met drankjes die ik niet ken, voornamelijk op basis van thee. Cola en dergelijke moet je goed zoeken, maar waarom zou ik dat nu drinken. De Japanse frisdranken zijn ongesuikert en hebben de bittere theesmaak. Ook al iets met rijstsmaak gedronken en een energiedrankje 'procari sweat' of zoiets.


Daarna ben ik nog wat in de winkelstraten gaan snuisteren en een paar tempels gaan bekijken die buiten de bustourist route lagen. Mijn benen begonnen toen al wat te protesteren van vermoeitheid, dus besloot ik een wandelroute te volgen de heuvel op door het bos van een paar km. Ik was blijkbaar de enige die zo zot was, niemand tegengekomen onderweg. Normaal gezien ging ik nog naar een groot boeddha beeld gaan kijken, maar ik was te moe en wilde voor spitsuur terug in Shinjuku zijn. Ik heb op het juiste spoor bijna de verkeerde trein genomen, een vaag vermoeden hield mij tegen. De trein erna bleek de juiste te zijn, hoewel ik het pas zeker wist eenmaal hij toekwam in Shinjuku.



Het was toen al 17 uur en het enige wat er nog op zat voor mij was eten zoeken, na wat rusten. Ik heb op mijn gebruikelijke manier eten gezocht: willekeurig straten in lopen en overal binnen kijken of er plaats was. Het werd weer ramen, op basis ban miso deze keer, en het was de beste die ik tot nu toe gegeten heb. Ook de grootste portie, ik had moeite. En waarschijnlijk heb ik er een uur over gedaan, de stokjes blijven moeilijk.


Morgen zal ik even op de pauze knop drukken en wat luieren en shoppen om te recupereren.Read more