Almaty Oblysy

Op maandag keren we met de shared taxi terug naar Saty. We weten dat het een slechte weg is dus Vé merkt terecht op dat we best een pilletje tegen reisziekte zouden nemen. Op dat moment zegt de blondine die tegenover ons zit: “spreken jullie nu Nederlands?”. Lap, wat een toeval, weer een Belg! Ze heet Merel en reist samen met haar vriendin naast haar (Delphine) voor een maand door Kazachstan. De andere vrouwen en het meisje in de taxi horen ook bij hen: hun gids, en de schoonzus en het dochtertje van de guesthouse in Saty waar ze verblijven. Dat komt goed uit, wij zoeken ook een slaapplaats in Saty voor deze nacht… We vragen even aan de gids of er nog plaats zou zijn, en ja hoor. We mogen meerijden tot daar en er is nog een kamer vrij. Toppie!

Onderweg wisselen we nog wat gedachten met Merel en Delphine. Ze blijken een huis te delen in Brussel. Delphine is illustratrice en maakt tijdens hun reis mooie tekeningen van personen of landschappen die ze tegenkomt (voor de instagrammers onder ons: check eens frantzendelphine). Zij vonden Aksu nature reserve 1 van de hoogtepunten van hun reis, we noteren het alvast op onze to do lijst. Merel gaat volgende maand nog naar Cambodja, daar geven wij dan weer wat tips over mee.

Aan de guesthouse betalen we de taxichauffeur, die de man blijkt te zijn van de eigenares Lisa. Een supervriendelijke vrouw die ons direct op ons gemak doet voelen. Ze spreekt geen Engels maar gelukkig regelt de gids alles voor ons: de kamer, het eten en de taxi voor de volgende dag naar Almaty. Voor we samen lunchen, mogen we eerst nog een douche nemen. Ik denk dat dat wel eens nodig is, na 5 dagen. We hebben wel elke dag gezwommen in een meer, maar toch.

En het blijkt niet zomaar een douche te zijn, maar een halve sauna. We worden naar een klein alleenstaand gebouw in de tuin geleid, waar we onze kleren uittrekken in de voorplaats en dan een aparte ruimte binnen gaan. Daarin staan wat bankjes, een paar metalen wastobbes en een grote boiler met 2 waterkranen. Het principe is simpel: je vult je tobbe met warm of koud water, giet die over je hoofd (of dat van de ander) en herhaalt dit zoveel je wil. Door de warmte in de kleine ruimte krijg je nog eens een sauna-effect ook. Zalig! Wat shampoo erbij en we zijn weer proper.

Ook de lunch is niet te versmaden, een typisch Kazachse maaltijd. Plov is een rijstgerecht met groentjes en lamsvlees. Vers gemaakt, de gids vertelt ons dat het beestje gisteren pas geslacht is. De Belgische meisjes zijn blij dat wij er bij zijn, zij eten niet zoveel vlees en het is de eerste keer dat de schotel volledig leeg geraakt. Er staat ook “qurt” op tafel. Dat zijn kleine gezouten harde balletjes die gemaakt zijn van gedroogde koeienmelk. Smaakt sterk door, een beetje zoals oude kaas, best wel lekker. Een ander melkproduct, kaymak (in het Kazachs) of smetana (Russich), lijkt van structuur op platte kaas of zure room en smeer je op je brood. Ook goedgekeurd. Als laatste nieuwigheid proeven we “kospa”. Een mix die lijkt op bruine suiker maar smaakt naar koekjesdeeg. De bedoeling is om een schepje in je mond te doen en dan door te spoelen met thee om de smaak nog intenser te maken. Alweer lekker! De Kazachse keuken bevalt ons.

Bij hun eten drinken de Kazachen trouwens nooit water, altijd thee. En geen klein beetje, maar echt sloten thee. Om de 5 minuten vraagt Lisa of ze onze tas kan bijvullen, maar 2 kopjes is toch voldoende voor mij.

Na de lunch vertrekken Merel en Delphine met hun gids naar Almaty. Wij nemen hun kamer over. Er staan 5 bedden maar wij zijn de enige gasten, dus plaats genoeg. De gids vertelde ons dat Nazgul, het dochtertje van Lisa, later ook graag gids zou worden. We proberen wat Engels tegen haar te praten en vragen of ze met ons mee wil naar de rivier. Ze zegt dat ze haar dorp te veel gemist heeft tijdens de uitstap naar Kaindy, dus ze blijft liever thuis. Ze helpt ons wel en toont ons de weg. Niet dat het zo moeilijk was: de 1e straat rechts en dan blijven lopen tot je aan de rivier uitkomt.

Van aan het water inspecteren we de omgeving. Saty is een klein dorpje, op zijn hoogst een kilometer lang. Het bestaat vooral uit kleine, oud uitziende boerderijen. Maar het landschap eromheen is wel prachtig. Glooiende groene en bruine heuvels langs alle kanten en in de verte zelfs enkele besneeuwde toppen. Ik zou dit uitzicht ook wel in mijn achtertuin willen.

Tegen 18u keren we terug naar onze guesthouse en een uurtje later is het al weer tijd om te eten. We krijgen een lekkere pikante salade voorgeschoteld. Dat blijkt slechts het voorgerecht te zijn want Lisa brengt ons beiden een dampende kom laghman. Alweer een typisch Kazachs gerecht: dikke noedels met groentjes in een lekkere bouillon. Als mijn noedels op zijn krijgen we nog een stuk warm versgebakken brood om al het vocht op te slorpen. Njammie! Ook de zelfgemaakte confituur (abrikozen en berberis, een soort rode besjes) laten we niet aan ons voorbijgaan.

Ondertussen leert Lisa ons tot 5 tellen in het Russisch. We schrijven nog snel iets in de gastenboek van de guesthouse en dan kruipen we onder de wol. Morgen staat de taxi om 7u voor de deur.

Als afsluiter nog een samenvattend filmpje van de afgelopen week: https://photos.app.goo.gl/joHH44v1cALZg3Nr6Read more