Muang Không

Na het olifanten reservaat in cambodja vonden we het tijd om naar Laos te gaan.
We hadden met veel geluk een directe bus gevonden die van Mondulkiri naar de grens overgang van Laos zou rijden.

Na even wachten kwam er een heerlijk lokaal busje aanrijden om ons mee te nemen.
Tassen ingeladen, en lekker volgepropt was dit een bijzondere rit.
De ene keer reden we een uur aan een stuk door, de andere keer stopte we om de 10 minuten om wat dozen bagage in en uit te laden. Er werd dan ook zoveel mogelijk in de bus gepropt en ruimte om door het gang pad te lopen was er niet, je moest er letterlijk overheen klauteren.
Al met al een grappige ervaring, al weet ik niet of ik dat weer zo snel zou doen.

Na 2 keer op een andere bus te zijn overgestapt kwamen we bij de grens.
Daar waren heel veel mensen aan het wachten op dit kleine busje. We hoorden van een paar Nederlanders die daar stonden dat ze al 5 uur aan het wachten waren. De moed zonk ons bijna in de schoenen en het was hopen dat we niet ook zo lang zouden hoeven wachten als we de grens over waren.

Bij het "Restaurantje" voor de grens gingen ze voor iedereen de Visa on Arrival voor Laos regelen. Met een paar mooie verhaaltjes dat het weekend was en het iets duurder was dan normaal koste het visa ons 45 dollar p.p. (We hadden dit al ingeschat). Sommige mensen wilden dit mooi niet betalen en zeiden dat ze zelf naar de grens zouden lopen en daar hun visa gingen halen. Volgens de vrouw mochten ze dit prima doen, maar de bus zou niet langer dan een kwartiertje op ze wachten. De rest betaalde aan de vrouw, en zei liep met de een hand vol paspoorten naar de grens om ze allemaal tegelijk te laten stempelen.
Alles verliep prima en toen we ons paspoort gestempeld en wel terug hadden moesten we met de hele groep lopend de grens over en de bus stond aan de andere kant te wachten.
Toen we aan de andere kant waren en de mensen tegen kwamen die zelf hun visa waren gaan halen bleek dat ze 40 dollar betaald hadden. Klein verschil gelukkig. Het enige gekke was dat verder niks gecontroleerd werd toen we de grens overgingen.

Vol gas met de bus naar de haven om vervolgens met de boot naar het eiland Don Det te varen.
Rond zonsondergang zaten we op de boot en dat gaf een spectaculair uitzicht.
Don det is een van de 4000 eilanden, en het meest chille eiland voor backpackers. Je kunt hier fietsen huren en overal hadden ze lounge bars die allemaal happy shakes aanboden.

We hebben hier 2 nachten vertoeft, en hebben onder andere een fiets gehuurd waarmee we het eiland konden verkennen.
Het eiland zelf was erg leuk, alleen het fietsen was niet te doen. In het begin heb je nog een beetje vlakke weg maar daarna overal hobbels en gaten en grote stenen in de weg. Daarnaast is het niet een normale grote Nederlandse fiets maar meer een iets grotere kinderfiets met een te laag zadel waardoor je met opgetrokken benen moet trappen.

Ondanks de fiets zijn we wel het eiland rond gekomen en konden we met een brug naar een ander eiland, Don Khon, waar we een mooie waterval en een strand vonden. Ook konden we hier een oude Franse locomotief bewonderen, want vroeger hadden ze een spoorweg met trein.

De volgende dag was het alweer tijd om uit te checken en verder richting het noorden van Laos te gaan.Read more