Kampung Panglima Seman Ulu

Al vroeg op pad om met de bus naar Bako nationaal park te gaan. Het busstation hadden we vooraf opgezocht dus waren we er ruim op tijd. Wat blijkt, soms rijden de bussen hun eigen schema. De bus van 08.00 uur was dus gewoon een kwartier eerder vertrokken! Bij de bushalte maken we kennis met Karina. Een Amerikaanse uit Californië die op Bali woont met haar vriend uit Groningen. Klein wereldje toch weer.
Ze heeft een oplossing, via de app GRAB boekt ze een auto voor ons drieën. Zeg maar een soort privé taxi. Die is er binnen 5 minuten en zo komt het dat we alsnog kort na acht uur op weg zijn naar Bako. Deze rit kost ons RM12 pp.

Bij het park eerst een bootticket kopen van RM20 pp en daarna het ticket voor het park RM40 pp. Je kunt alleen in het park komen door met de boot de Santubong rivier af te varen en het laatste stukje over de Chinese zee.
Het is net iets gaan regenen en de lucht is monotoon grijs, hopelijk klaart het straks op.

Na ongeveer 30 minuten varen komen we bij het park waar alle trails beginnen. Vannwege het laagwater moeten we uit de boot een stukje door het water om op het strand te komen. We horen al gelijk dat de neusapen (Proboscis) vlakbij zitten dus we gaan op onderzoek uit. Jammer van de grauwe lucht maar we zien er drie. Een leuke start nietwaar.

Voor we van start gaan drinken we eerst koffie en gaan dan op advies van de gids de korte trail Telok Paku lopen omdat de apen hier vaak zitten. Garantie krijgen we uiteraard niet. Als we net zijn begonnen en van het uitzicht genieten blijken we een soort van ingesloten door de brutale long-tail makaken. Ik geef een keiharde gil en de apen reageren onmiddelijk met gegrom. Wat een griezels zijn het toch. Het pad doet ons voor een deel denken aan Mossy Forrest in de Cameron Highlands. Het grote verschil is wel dat zeewater hier een rol speelt en er dus mangroves zijn.
Het is flink warm en de hoge luchtvochtigheid maakt dat we als een malle transpireren. Helaas komen we geen (andere) apen of dieren tegen. Op het eindpunt staan we op het strand waar de rotsen/stenen vreemd gevormd zijn. Er zitten mooie ronden uitgesleten gaten in, bijzonder om te zien. Na een korte stop beginnen we aan de weg terug.

Als we weer bij het begin zijn lunchen we samen met Karina en besluiten gezien de tijd die we nog hebben en het vermoeden niet veel meer te zullen zien, niet nog een trail te gaan lopen. Samen lopen we nog wel een klein stukje achter het parkkantoor waar we opnieuw de neusapen zien!
Met de boot varen we even voor drie uur weer terug de rivier op. Weer een bijzondere ervaring op zak.Read more