Reset search
Rondreis Westelijk USA 2014Rondreis Westelijk USA 2014
SatelliteEdit route
A 45-day adventure by Mariatche Read more
  • 45footprints
  • 2countries
  • 45days
  • 254photos
  • 0videos
  • 22.5kkilometers
  • 18.5kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 1

    Brussels

    May 18, 2014 in Belgium ⋅ ⛅ 18 °C

    Ruim op tijd afgezet door onze Stefaan aan de luchthaven, het was heel druk en het crioelde van de politie.De douane ging vrij vlot alhoewel er heel veel volk stond aan te schuiven maar als Europeaan konden we vlot aansluiten, de security ging ook vlotjes dus we konden nog ruim een uur wandelen door de Gates B. Het instappen ging goed vooruit ondanks de vele reizigers in een jet 777, we zaten achtereen op de 40e en de 41e rij, het is wel een heel lawaaierig vliegtuig met een klein kindje juist achter mij, dat zich in het eerste uur flink liet horen. Ik keek naar de film "the Monuments man" maar ik kon maar de helft verstaan wegens het omgevingslawaai, en de film werd niet in het Nederlands ondertiteld.

    We kregen een maaltijd keuze uit kip of lasagna best te eten, je weet op een vliegtuig mag je niet kieskeurig zijn, er was wel wat turbulentie want onze frisdrank ging bijna over onze kip.
    Een uurtje voor landing kregen we nog een kleine hap, een hard maar lekker warm broodje.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 2

    Tussenstop in Chicago

    May 19, 2014 in the United States ⋅ ⛅ 20 °C

    De vlucht naar Chicago zou 8,42u duren, er was regelmatig nogal wat turbulentie, bij de kip of de lasagne moest je oppassen of je drankje werd een extra sausje.
    We vlogen op een hoogte van 11.581m en een afstand van 6.740 km met een snelheid van 875 km/u tot meer dan1090 km/u. Door de gunstige wind wonnen we een klein uurtje.
    Eerst zagen we de zee? O nee het is het Michigan lake, en daarna Manhattan, O nee 't is Chicago, de derde grootste stad van de VS. De landing was om 12,10u plaatselijke tijd of 19,10u Belgische tijd. Aan de immigratie security schoven we drie kwartier aan en werden onze handafdrukken L en R genomen en een foto.
    Onze bagage konden we al vlug oppikken en afgeven, dat was het gemakkelijkse deel. Daarna even buiten voor een beetje frisse lucht, zonnig met wat mooie wolken en 17°, maar eigenlijk was er niet veel te zien buiten de parking. Op naar de verbindingstrein tussen de 5 terminals, wij waren aangekomen in 5 en moesten ons begeven naar 1. Terug door de security, ditmaal niet door een poortje maar door een lichaamscanner, schoenen uit, alles apart zelfs ons paspoort moest in een mandje. Dirk die een speciale opmerking kreeg op zijn boarding ticket zodat hij zijn schoenen niet moest uitdoen, de reden weten we niet maar het zou zijn komende 70e verjaardag kunnen zijn, wou niet uit de toon vallen en deed zijn schoenen toch uit, maar vergat zijn reispas in de mand te leggen en werd speciaal gefouleerd. We waren meer dan 4u te vroeg in terminal 1 en hoopten hier onze tijd door te brengen langs de winkeltjes maar die waren er in verhouding weinig, er waren verschillende eetgelegenheden en weinig winkeltjes. We wachten en wachten en wachten maar, er was wel veel beweging te zien van vertrekkende en aankomende vliegtuigen, toen we eindelijk afzakten naar onze gate bleek dat juist onze vlucht uitgesteld was met 1,5u : awaiting aircraft stond er aangegeven, we werden het toch wel moe, maar ja er is niets aan te doen.
    Dirk ging nog even naar toilet en toen hij de borden nazag bleek dat we van gate moesten veranderen naar terminal 3, gate C 10, dus met gezwinde pas naar de nieuwe gate waar we nog juist met de laatste groep konden inchecken, oef we zaten op de laatste rij maar Dirk zat aan het raam.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 2

    Like à moviestar in Los Angeles

    May 19, 2014 in the United States ⋅ ⛅ 16 °C

    Ons doel was om naar Hollywood te rijden, met medewerking van onze GPS, die thuis al geprogrammeerd was reden we zonder moeite via highways naar de kruising van Hollywood bvrd en Sunset bvrd. Vandaar wandelen naar het Hollywood Entertainment District was verder dan ik dacht: van huisnummers 3000 naar 6000 is wel 1,5u wandelen.Maar het was goed weer, we hadden alle tijd en genoten van de wijk Hollywood. We zagen de bekende letters die eigenlijk als reclame voor landaankoop bedoeld was en nu niet meer weg te denken zijn. Er was ook een Walk of Fame, niet degene met de bekend hand- en voetafdrukken maar wel met mooie sterren met aanduiding of ze zangers, artiesten of cineasten waren. Hoe meer we naar het centrum gingen hoe mooier de huizen, maar de mooiste liggen in de heuvels, van de beroemde acteurs en zo. Maar die zie je toch niet echt, ze liggen achter muren en beveiligde poorten. We zagen regelmatig daklozen, zelf deze zijn anders dan in andere steden, er was er zelfs ene met drie shoppingkarretjes, andere met twee of luierend in een zetel naast hun kar. Het was al vlug drie uur en we moesten dat hele eind nog terug, heel dat stuk van de Hollywood boulevard lang, ons tong hing bijna op ons tenen en een echte bar was niet te vinden, wel pizzeria's, taco en andere restaurantjes, maar alleen een biertje, vergeet het maar. We waren bijna terug aan de auto toen we een restaurant zagen met een bar apart, Dirk stak de straat over en vroeg of men ook bier schonk zonder er meteen voedsel bij te moeten bestellen, wat dus het geval was, vlug de straat over en plaats nemen aan de bar. Bleek dat zij veel Belgisch bier hadden: Stella, Duvel, Timmermans geuze en zelfs nog bieren die wij hier niet kennen uit België. We namen een Allagash White (4°) en een Ommegang Rare Vos (7°).Terug aan de wagen namen we de snelste weg, het was 9 km korter en bijna niet via de highway. Het was bijna 5u en we namen nog een duikje in het zwembad, en een beetje zonnen, jammer dat er veel wind was en veel lawaai van de overvliegende vliegtuigen. Achter het Super 8 motel ligt een Grieks restaurant, we gingen daar eten. Moussaka en Athene's chicken. Jammer maar de eigenaar had geen licentie voor alcohol dus weer een rootbeer en cola.Nog een uurtje op bed liggen lezen en wat schrijven, onder het lawaai van de vliegtuigen, ik hoop dat er geen naar beneden komt. Allé het schijnt dat ze maar tot middernacht mogen landen.Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 3

    Solvang en Nojoqui Falls

    May 20, 2014 in the United States ⋅ ☀️ 18 °C

    Geslapen zoals gisteren, dikwijls wakker dus.
    Ontbijt met de vliegtuigen over ons hoofd scherend, daarna inpakken en wegwezen.
    Interstate 405 is de aangegeven richting, het is rond negenen en ook hier spitsuur, 7 rijvlakken en nog aanschuiven, het is tot de eerstvolgende interstate 10, die wij niet nemen, dat er enige verlichting komt in het verkeer, en zoals het weer klaart alles meteen op.
    De afslag naar Interstate 101 vinden we vlot want alles staat goed aangegeven en de GPS weet de weg. Aan de Santa Monica mountains verlaten we op eigen gelegenheid de I 101 om via de Kanan Dume Rd naar de Pacificatie Coast Hyw te rijden, de meest populaire route onder Amerika-reizigers te rijden. Dirk is ondertussen genoeg vertrouwd met de knopjes om de radio te testen, à ja want nu rijden we zonder GPS dus moeten we niet luisteren naar wat ze zegt.
    Aan een mooi uitzicht op de Santa Monica mountains stopten we langs de weg waar een wagen stond, het was een ranger van het Monica State park. We raakten aan de babbel en ze wees ons een mooi wandelpad even verderop; het Backbone Pad. We waren nog vroeg genoeg om even dit pad te nemen tot in de canyon.
    Rechtdoor via dezelfde Kanan Dume Rd kwamen we eindelijk op de I 1. De zee, even een stop aan La Piedra Beach voor een zeezicht en nog 30 km via de mooi slingerende highway.
    We rijden naar Solvang een van oorsprong Deens dorp en dat doen we via de gewestweg 154 die ons door een prachtig landschap voert, we houden verschillende stops om mooie foto's te nemen.
    De weg ernaartoe was prachtig, Solvang zelf +/- te kitcherig, wel Deens opgevat maar allemaal winkels, eetgelegenheden, molens, Deense geveltjes, maar erachter pure comerce. Het was wel gezellig om te wandelen en we aten er bij 'De Viking' iets met meatballs en rode kool, die wel lekker was, en een bol aardappelpuree zonder smaak. Met eindelijk een glas rode wijn!
    Na onze wandeling namen we de weg naar de Nojoqui Falls, een 7 mijl voorbij Solvang. Het was een weg door een bos en met bomen zoals we in het zuiden rond Charleston zagen, zo met van die hangende neofieten aan. De Falls liggen in het Santa Barbara country park, we konden een heel eind binnenrijden, langs BBQ voorzieningen en picnic plaatsen, zodat we uiteindelijk nog maar 10 min te wandelen hadden. Spijtig maar de waterval was droog maar je zag wel goed aan de mosbegroeing waar ze loopt. Ik was niet gerust want aan het begin van de hike stond een waarschuwingsbord betreffende mountain lions, en dat ze aanvallen zonder dat je ze gehoord hebt , dat je dus best wat lawaai maakte tijdens het wandelen, het maakte wel dat ik vanalles hoorde, geritsel en zo!
    Terug in de auto namen we de langere ecoroute op de GPS, mits een beetje aandacht en af en toe een beetje omweg bereikten we toch San Luis Obispo. We reden 174 mijl vandaag en zagen mooie landschappen, nog een kleinigheid eten en met een glaasje wijn mijn verslag schrijven.
    PS! Je gelooft het nooit maar nu was er toch een programma op TV waarbij men laat zien hoe de mountain lions meer en meer opduiken in bewoond gebied, en hoe ze een mannelijke wandelaar aanvielen. Gelukkig zag ik dit niet op voorhand want dan had ik dat pad naar de Nojoqui Falls nooit genomen.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 4

    Leuke dag in San Luis Obispo

    May 21, 2014 in the United States ⋅ ⛅ 12 °C

    Een rustige nacht, wel weer wakker om 1,30 4,30 en 6,30 maar dan tot 8,45 terug ingeslapen, we hoorden alleen de vogeltjes.
    In dit hotel is geen ontbijt voorzien daarom gaan we naar buiten, we kiezen de eerste gelegenheid waar men breakfast serveert. Een alternatief koffiehuis, beetje artistiek. We kozen voor een breakfast bagel, havermoutpap en koffie.
    Daarna gingen we richting downtown San Luis Obispo, enkele blocks ver, en dat is best een eind weg. We hebben een hele dag om SLO te verkennen, jammer dat het weer niet zo goed is, 16° en zwaar bewolkt. De Mission San Luis Obispo de Tolosa was ons doel. Een missie die gesticht is in 1772, om de Chumash en Salinan indianen te bekeren. Ze zijn zeer katholiek en lijken voor ons op Mexicanen, de vrijwilliger in de kerk gift shop gaf deze uitleg. De kathedraal was zeer eenvoudig, geen goud en zilver maar gedecoreerd met eenvoudig geschilderde bloemen, en vooral groter dan we dachten. Er was ook een missieschool, een pastorij en een kerktuin.
    Na ons bezoek gingen we nog naar het historisch Chinatown district maar buiten een huis en een Chinees restaurant was er niets te zien. Terug in de missie konden we een budweiser en een coors drinken en een wandeling maken langs de San Luis Creek, zeg maar riviertje.
    Door de havermoutpap hadden we geen zin om middageten te nemen en wandelden we naar de winkelstraat: The Farmers Market. Een gezellige straat met winkels als Abercrombie & Finch, Mac en Sepora. Ook veel andere kledingwinkels, restaurantjes allé genoeg om de rest van de namiddag door te brengen.
    Op terugweg gingen we nog een wine tasting doen, ah ja we zitten midden in het Californische wijngebied. Onderweg met de wagen is dat te gevaarlijk, gezien de strenge alcoholwetten hier.
    Terug aan het motel heb ik de auto langs binnen gepoetst want hij was eigenlijk een beetje vies toen we hem kregen. De avond brachten we door met 3e rangs griezelfilms, lezen en schrijven.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 5

    Hearst Castle

    May 22, 2014 in the United States ⋅ ☀️ 14 °C

    Ik verdeel mijn nachten al, rond 2u wat bloggen, rond 5u wat lezen en rond 8u opstaan.
    We ontbijten met het weinige dat we bijhebben, 2 fruitkoekjes, een potje youchurt en een kop koffie. We maken ons toilet, pakken in en dan via Hwy 1 naar Hearst Castle. Het zevert een klein beetje en slechts 15°.
    Gisteren zagen we de Hwy 1 aangegeven dus de GPS gebruiken we nu niet. Onderweg een fotostop aan Moro rock en in rechte lijn naar Hearst Castle.
    De wegbewijzering was duidelijk, en we vonden het gemakkelijk, grote parking en we konden direct terecht aan de ticketbalie om onze voucher, gekocht via internet in te ruilen. Eerst een film over Randolf Hearst en zijn droom om in de Californische heuvels een verblijf te bouwen. Als 10 jarige jongen ging hij met zijn moeder op een Europa reis die een blijvende indruk op hem gemaakt had. Zijn vader, multimiljonair, door zilver-, goud- en koperwinningen, hij had er echt een gevoel voor als geoloog, had massa's land gekocht hier aan de kust in California. Tot Williams frustratie kon hij maar een huis bouwen na de dood van zijn ouders omdat beiden niet wilden dat er gebouwd werd in de heuvels. Dat was dan in 1919 na de dood van zijn moeder eer hij plannen kon maken. Hij nam reeds na zes maanden een architect in dienst die zijn droom kon bouwen. Het was Julia Morgan een architecte die hem goed verstond en al zijn wijzigingen mee in de plannen aanbracht, zelfs tijdens het bouwen. Volgens mij had dat mens een engelengeduld. Het duurde eigenlijk tot zijn dood in 1951 eer het bouwen stopte. Hij had al van in begin van de 20e eeuw kunst verzameld en wou deze gebruiken in zijn kasteel. Het is dus echt een museum. Als ervaren reizigers in Europa hadden wij veel herkenningspunten. Architectuur uit Spanje en Italië, Vlaamse wandtapijten, Engelse meubelen, Schouwen uit Franse kastelen, en vlaggen uit Siena. Renaissance, gotiek, Egyptische beelden van voor onze tijdrekening enz.. We brachten ruim twee uur door in de omgeving eer we terug naar beneden reden met de bus. Het weer was intussen opgeklaard en het zonnetje scheen zalig.
    Een beetje terugrijden om ons hotel de San Simeon Lodge te vinden en daar waren we verrast om een mooie kamer in een mooie omgeving te vinden. Een groot Hotel/Motel met alles op en aan: restaurant, bar, mini Market, wasmachines, zwembad, tuinzetels en een kamer die uitziet op de tuin. Vlug omkleden want het was ook nog happy hour, dus een cocktail ging er vlot in, Sex on the Beach en bloody Mary gingen vlot naar binnen en een tweede ook. Het happy hour is gewoon één dollar minder te betalen per drankje die je dan meteen weer kwijt bent aan de tip maar het smaakte ons. Jammer dat we de drankjes niet mochten meenemen naar de kamer want ze zijn hier, zoals eerder al gezegd, heel strickt 'no Alcoholic drinks beyond this point', dus niet buiten de bar of het restaurant. Daarna ging Dirk even verkennen naar het strand en ik ging in het zonnetje zitten, geen kwartier of het overtrok weer, weg zon en by by mooie zonsondergang!
    Al twee dagen geleefd van hapjes dus gaan we echt dineren. Ik neem een filet mignon van 8 oz, en Dirk een rib eye steak van 12 oz, geserveerd met groenten en naar keuze frensh fries of aardappel in de schil. Dirk kon natuurlijk niet zonder a cup of soup, maar wat zijn we toch kleine eters geworden want we hadden meer dan genoeg. Gelukkig mochten we de rest van de wijn, met stop erop, meenemen buiten het restaurant naar onze kamer.
    Nog een avondwandeling tot aan de zee, we zagen vogels, ik denk, pelikanen maar het werd al te donker om zeker te zijn, maar gisteren hadden we er ook al gezien. Er waren plaatsen voorzien waar een open haard stond te branden alleen maar een schouw met hout erin en stoelen ervoor, je moest zelf vuurtje stook doen, gezellig, maar wij bleven niet zitten omdat we eerst niet wisten of dit een voorziening van een ander hotel was of zo. Dan maar terug de Hwy 1 tevoet over naar onze Lodge, nog nooit gedaan een autosnelweg tevoet overgestoken zonder haast, want er was niet veel verkeer meer, en ze kennen dat hier al, die voetgangers of fietsers naast de zogezegde highway 1.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 6

    Van SLO naar Watsonville

    May 23, 2014 in the United States ⋅ 🌙 13 °C

    Reuze goed hotel! Geen lawaai, geen licht, stil toilet met juist genoeg licht om het elektrische licht uit te laten, super!
    We gaan een goed ontbijt eten; one egg, fried potato, bacon en toasts. Koffie en a bowl of fresh fruit. Je kon ook steak nemen en beans en Brown bagel keuze genoeg maar geen kaas, dat is niet echt hun ding, wij kochten onderweg een jack cheese en dat stuk koste het dubbel van bij ons, en slechts keuze uit 2 (Amerikaanse) soorten.
    Inpakken en wegwezen en om tien uur waren we al op weg naar piedres blanca's een zeeleeuwenkolonie langs de kust, geen commerciële dierentuin of zo maar gewoon ontelbare zeeleeuwen die op het strand liggen, het is wel afgemaakt met draad omdat ze gevaarlijk kunnen zijn. Spectaculair!
    Nog een foto van een oude vuurtoren maar daar was geen beweging dus reden we verder. Tot we aan de grens van Monterey county in een opstopping terechtkwamen omdat de werkmannen gevallen stenen aan het ruimen waren. We zaten heel hoog, met waarschijnlijk mooie uitzichten maar helemaal in de mist. Wel bochtig en met vele waarschuwingsborden, we mochten soms 25 mijl rijden soms ook maar 20.
    We maakten veel stops om foto's te nemen en toen we gingen hiken (=stappen) naar de waterval in het Julia Pfeiffer Burns SP kwam de zon erdoor en werd het 25°. We wandelden tussen de eerste sequoia's. De waterval was maar klein maar de enige die rechtstreeks in zee uitkwam aan deze westkust, allé volgens de reisgids. Maar the vieuw of the sea was spectaculair.
    En we reden verder langs de Big Sur, zoals de Hwy 1 hier genoemd word, met de nodige fotostops. In de reisgids las ik dat er vóór Carmel nog een State Park was 'Pointe Lobos' waar je in de baaien, zeeleeuwen, zeeotters, aalscholvers en pelikanen kan spotten en zelfs walvissen. We besloten er even te stoppen, we betaalden 9 $ senioren prijs voor de wagen en reden tot aan de eerste parking. Aan de ranger die daar stond vroegen we wat uitleg en deze was zo aantrekkelijk dat we een plannetje kochten en meer dan 3u rondwandelden. Soms leek het Zuid Afrika soms Canada maar het was, ik durf het woord niet meer gebruiken, spectaculair! Jammer dat we na dit bezoek midden in het spitsuur van Carmel terecht kwamen, onze voorziene stop in Monterey hebben we dan maar gecanceld. We reden rechtstreeks naar Watsonville waar ons volgend motel was.
    Toen we bijna ter plaatse waren zagen we geïmproviseerde kramen, het bleek een Farmers Market te zijn op vrijdagmiddag. Vlug alles op de kamer gezet en terug tevoet naar dat marktje. Midden downtown Watsonville, laat ons zeggen historisch Watsonville, de gebouwen uit +/- 1880 waren mooi gerestaureerd en in gebruik voor heel andere zaken dan waarvoor zij opgebouwd waren, een bank was nu een goedkope interieurzaak. De bank was waarschijnlijk in de jaren 1930 failliet gegaan, dan lang leeg en nu terug opgeknapt door de staat. De farmers Market was gezellig druk met allemaal latin people, of Indiaanse nakomelingen ik durf het niet meer op eerste zicht zeggen.
    Hetgeen te eten was waren Mexicaans burritos, taco's en andere straffe dingen, we besloten dan maar naar de Chinees te gaan. Het was eetbaar maar lekker zou ik het niet noemen. De casierster vroeg wat we voor de gekochte kersen betaald hadden (5$) en zei dat ze in de supermercado maar 2$ kosten toen ze mijn gezicht zag betrekken zie ze vergoedelijkend ; maar deze zullen waarschijnlijk verser zijn. (;-)Terug gewandeld naar onze kamer en de chaufage/airco opgezet en een streepje muziek uit de IPod. We zullen in ieder geval goed slapen, het lijkt hier rustig.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 7

    Golden Gate Bridge

    May 24, 2014 in the United States ⋅ 🌙 13 °C

    We liggen juist voor het bureautje om in te schrijven maar dat gaf geen lawaaioverlast 's nachts, ik dacht dat dat wel het geval zou kunnen geweest zijn. Dus goede rustige nacht.
    Ontbijt maar af te halen aan de overkant, Dirk kwam terug met zoete koeken en verse koffie, ik ging toch nog even cereals halen met melk want alleen maar zoetigheid daar krijg ik te rap honger van.
    Op weg naar Sauselito even voorbij San Francisco, volgens de GPS 2,30u rijden. Het is grijs weer maar in Davenport klaart het al uit. Onderweg zien we regelmatig Highway Patrol cars staan die flitsen, het is zaterdag en vrij kalm.
    Gisteren zagen we veel fietsers maar vandaag nog meer, zoals bij ons in Meerhout als het weekend is.
    We kochten abrikozen langs de weg die rijp geplukt waren en dat proef je, geen droge onsmakelijke bolletjes zoals bij ons dikwijls.
    Verder is het afwisselend zon en mistig, tussen de 16 en 22°, en het landschap is heel afwisselend, soms zoals aan de zee in Frankrijk, met duinen en soms in de bossen zoals in N. Amerika, zo'n bossen hebben we bij ons nog niet gezien.
    Omdat de afstand vandaag maar 100 mijl is naar Sauselito willen we stoppen in San Francisco dus rijden we alle State parks voorbij, dat van gisteren kon toch niet overtroffen worden. Rond half één naderen we de binnenstad van SF, we zetten een aanwijzing aan de GPS naar een willekeurige parking en we rijden nogal een eind eer we daar komen, blijkt dat dit de parking van een appartementsgebouw is, niet voor non-residenten. Eerste foutje van de GPS, of hadden wij het nu verkeerd gedaan?
    We stellen een ander adres in naar Lombardstreet waar zo'n kromme straat is, maar we weten geen huisnummer en na een kwartier blijkt dat deze straat 5 mijl lang is, dan volgen we een wegwijzer naar de parking van Pier 39, maar na een kwartier rijden mogen we er niet in wegens full! Het crioelde er van volk en we werden het zoeken moe.
    Ten einde raad beslissen we ons oorspronkelijk idee te volgen en rechtstreeks naar Mill Valley in Sauselito te rijden en morgen met de Ferry te gaan, maar we hebben een ander geluk, door de werken moeten we geen tolgeld betalen aan de Golden Gate bridge, en het doet wel iets om erover te rijden ook ligt de bovenkant in de mist.
    Dan blijkt dat we daar twee uur te vroeg aankomen en dat we nog niet op de kamer kunnen. Op zoek naar een plaats waar we 1° iets kunnen drinken en 2° eindelijk eens serieuze boodschappen kunnen doen voor vanavond. De klerk aan de desk geeft gelukkig uitkomst en EINDELIJK uitgedroogd kunnen we een STELLA van de tap drinken zonder iets te moeten eten en vinden we een Safeway (hypermarkt).
    Teng vier uur konden we onze kamer in gebruik nemen en nu gaan we alleen nog luieriken, wil je nu eens iets weten: dit is het eerste motel zonder zwembad en de zon schijnt het is 26°!
    Venster open, deur open en we liggen aan de schaduwzijde dat is redelijk fris.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 8

    San Francisco by foot

    May 25, 2014 in the United States ⋅ 🌙 15 °C

    Rond 12 u werd ik wakker door het geruis van het verkeer op de Hwy, de vensters toe en de airco aan, jammer genoeg bleek hij even veel lawaai te maken als een stilstaand draaiende truck. Omdat dit geluid eentoniger is viel ik toch terug in slaap.
    Gaan ontbijten in de lobby, ik nam mijn reuze Frans brood van gisteren mee want bagels hebben ze niet en alleen die zoete koeken dat is voor ons om vier uur met een tas thee op te eten, niet als ontbijt. Wel cottage cheese en Corn flakes, fruit en fruitsap en zelfs lekkere warme koffie.
    We reden naar de haven van Sauselito waar de Ferry naar San Francisco vertrok. De parking was nogal duur: 2$ per uur en op voorhand te betalen, dat was ook niet gemakkelijk want hoelang zouden we weg zijn? Allé 7 u dat maakt 14$ en dan zouden we tot half 5 kunnen staan. Toen we bij de Ferry kwamen bleek dat de eerste al om 8,30u vertrokken was en de volgende pas om 11.20u dus waren we verplicht om nog anderhalf uur tijd te doden. Gelukkig waren er veel winkels, kunstgalerijen en restaurantjes, dus dat was geen probleem. Het maakte wel onze tijd in SF korter.
    De Ferry zette ons af pier 1 en daar starten we onze wandeling die ik thuis al voorbereid had. Langs Levi's plaza, waar het hoofdgebouw van Levi's jeans is, kris kras door de straten naar de Filbert Steps 446, treden omhoog. Naar de Coit Tower een van SF best zichtbare herkenningspunten, gebouwd met giften in 1933 en door verschillende artiesten voorzien van fresco's die het leven in Californië uitbeelden in de jaren van de depressie. Allemaal in dezelfde opgelegde stijl zodat er een eenheid zit in de murals ( fresco's). We moesten 40 min aanschuiven om met de lift naar boven te kunnen, vooral omdat er maar 6 personen inkonden. Maar dat gaf ons ruim de tijd om de fresco's te bewonderen. Boven heb je een verbijsterend panorama over de stad en de baai.
    Terug beneden moesten we wat zoeken om de juiste richting te vinden naar 'the crookedest street in the world', ttz de kromste straat ter wereld. Een serpentine die aangelegd werd omdat de helling van 27% terug te brengen tot 16%, en dat is nog steil. Gisteren zagen we op Tv dat men de straat wil afsluiten voor het verkeer omdat het niet te doen is van drukte. Inderdaad boven en onder staan iedere keer 2 agenten om het verkeer wat in goede banen te leiden, als men alleen de voetgangers, fietsers en segways zou toelaten dat zou al gek genoeg zijn.
    Daarna wou ik met een cable car terug richting haven rijden maar daar stond men ook al aan te schuiven en men hing tot buiten op de trede om nog mee te kunnen dus gingen we maar tevoet terug. We hadden nog maar 3/4 u eer de Ferry vertrok dus probeerden we weer kris kras te gaan maar eens aan de haven bleek dat het nog te ver was dus hielden we een taxi aan om ons tot pier 1 terug te bregen, en al goed want dat hadden we nooit tevoet gehaald.
    Nog een half uurtje dwalen door de nu wel geopende winkeltjes van Sauselito en dan terug naar ons hotel in Mill Valley 12 km ver. Oef weer een prachtige dag het was 29° maar door de frisse zeewind was het best te doen. We zijn blij dat we gisteren toch maar doorgereden zijn en nu heel de dag uitgetrokken hebben.
    Rustig op de kamer leg ik mijn hiel in 't ijs en Dirk gaat nog wat in de zon zitten. Dan eten we de rest van onze kip op en spelen UNO tot we met de TV aan in slaap vallen.    Read more

    See translation
  • TravelerRondreis Westelijk USA 2014
    Day 9

    Van Mill Valley tot Fort Bragg

    May 26, 2014 in the United States ⋅ ☀️ 22 °C

    Goed geslapen, er is minder verkeer op de Hwy omdat het vandaag een vrije dag is: Memorial day, de laatste maandag van mei, men herdenkt dat alle gesneuvelden dit jaar blijkbaar speciaal,degenen die in Afganistan en Irak gesneuveld zijn.
    Je zou twee keer moeten kunnen verblijven om de juiste weg te vinden in kleine zaken als ontbijt, lawaai, warmte enz...
    Het ontbijt was goed, en we aten ons laatste Frans brood deze keer geroosterd. Weg uitgestippeld gisteren dus dat was gemakkelijk en op weg om half 10.
    Eerst een stuk vierbaans Hwy en dan terug naar onze vertrouwde Hwy 1, soms maar een gewone straat. Het is ongeveer 25 km dor land, zelfs de platanen zijn verdord. Wij zagen gisteren op TV dat er verschillende huizen in California geen brandverzekering meer krijgen wegens te hoog risico, en hier zien we de werkelijkheid. Dit is ook het gevolg van her kapitalistisch systeem want bij ons blijf je wel verzekerd aan een hogere prijs in risicogebied maar toch verzekerd. Aan Jenner zijn we terug langs de kust aan het rijden, een beetje hetzelfde tafereel als eergisteren maar veel ruwer landschap, de Hwy slingert zich omhoog en omlaag dat het een lieve lust is. Dirk geniet van dit soort bochtenwerk.
    Af en toe doen we een stop, soms valt het mee en soms valt het tegen. Fort Ross hebben we overgeslagen en volgens mijn gids was dit wel de moeite en Kruse Rhododendron State Park deden we wel en dat was een aarden weg helemaal omhoog en dan dezelfde weg terug. Maar het was een eenbaansweg en ik vond het gevaarlijk rijden. De rhodo's waren bijna uitgebloeid en zeer magere planten, waarschijnlijk te koud en te donker hier onder de woudreuzen, want ja die zijn er ook al hier, geen loofbomen meer maar allemaal naaldbomen. We picknicken aan de auto in het park en dan terug verder.
    We slingeren van zon naar mist naar zon en van 25° naar 14° en terug warmer.
    Onze bestemming fort Bragg kwam al vlug in zicht en zonder stoppen kwamen we daar aan rond 15u. De GPS gaf aan dat de bestemming bereikt was maar we zagen ons motel 'Pine Beach Inn' niet liggen, wel super 8, Best Western, Travellodge en veel ander. Na twee keer op en neer te rijden ging ik binnen bij Travellodge en vroeg de weg, we bleken het reeds voorbij gereden te zijn 6 mijl voor Fort Bragg. De man was vriendelijk en zei wel dat we er al zouden zijn als we Travellodge gekozen zouden hebben. Maar ik had dat bewust niet gedaan omdat alle genoemde motels aan de Hwy lagen en Pine Beach aan het water.
    Toen we eindelijk incheckten was het even voorbij 16u dus een uur gezocht! Daarna nog een uur gezocht naar Dirk's rijbewijs dat hij gewoonlijk nodig heeft om in te checken als ID, je kan niet geloven welke stress we hadden.
    Vlug uitladen en op zoek naar de zee, een mooie baai waar blijkbaar veel wordt gedoken, de zee is wel woelig en er staat een te frisse wind om van het zandstrand te genieten. Daarna naar de shopping voor eten,drinken en een pizza. Het eten is hier vrij duur in California dus toen ik een Pizza zag voor 8$ dacht ik dat valt mee, bleek dat dit een pizza was vers klaargemaakt maar je moest hem nog afbakken, met een microwave gaat dat nogal slecht. Dus een andere zaak gezocht met afhaalpizza en daar betaalde ik dezelfde pizza peperoni 20$
    Maar aan onze kamer konden we hem buiten opeten, het was wel niet aan het water maar toch met een terras en stoelen buiten. En het zonnetje scheen gelukkig nog. Rond acht uur naar de zee voor een mooie zonsondergang, we waren wel wat vroeg maar het was wel de moeite waard, de eerste sinds we hier zijn!
    Ons motel is gelegen in het groen, op de terugweg hoorden we de kikkers kwaken, en geen helemaal geen verkeer. Al bijeen was dit toch een beetje een pechdag vonden we allebei.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English