Reset search
Vietnam 2012Vietnam 2012
SatelliteEdit route

Vietnam 2012

April - May 2012
A 18-day adventure by Mariatche Read more
  • 18footprints
  • 3countries
  • 18days
  • 103photos
  • 0videos
  • 21.1kkilometers
  • 19.1kkilometers
Follow Calendar Share Bucket list
Date ascending
  • TravelerVietnam 2012
    Day 11

    Hai Van Pass

    April 29, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 25 °C

    De eetzaal zat vol Chinezen, pardon Vietnamezen, waarschijnlijk door de feestdag morgen: bevrijdingsdag en dan 1 mei. Hué is een geliefkoosde stad om te bezoeken zei Mi, er zijn hier ook opvallend veel grote hotels.
    Om half negen de bus in naar Danang, over een bergpas met mooie uitzichten.
    In de dorpen zagen we nogal wat oude huizen met water ervoor, a pond, Mi vroeg waarvoor dit water zou kunnen dienen? We raden, als versiering, voor verkoeling, met vissen in, als reservewater.... Ze vond dat wij een zuiver gedacht hadden, blijkbaar ging men in de vroegere jaren naar toilet in dat water!
    Eerst kwam de Phuoc Thuong pas, een voorbereiding op het echte werk.
    Daarna de Phu Gia pas. En dan de Hai Van pas, de top ligt op 495m hoogte en men het is de bergpas van de wolken van de zee. Dikwijls is het hier nevelig.
    Onze chauffeur is voorzichtiger dan die van Hanoi! Ik zit weer af en toe vooraan en kan het verkeer goed in 't oog houden.
    De pas is zoals alle bergpassen een kronkeling door de bergen. Bovenop de top (496km) stond een Frans fort dat later omgebouwd werd door de Amerikanen omdat zij van daaruit een volledig overzicht hadden op de baai. Danang was de toevoerhaven voor de Amerikanen. Aan het einde van de 19e eeuw nam Danang de havenactiviteiten over van Hoi An waarvan de rivier dichtslibte, een beetje zoals bij ons Brugge in de middeleeuwen dichtslibte.
    Wij stapten uit voor een fotostop en na een half uurtje terug naar de bus, ik had mijn klokje met temperatuurmeter mee buiten genomen en het was 33°.
    Na ongeveer vier uur rijden kwamen we aan in Danang en we gingen meteen eten in het Apsara restaurant: Grilled clamps with green onions, Grilled beef pochend in coconut juce, sauted chicken with lemon grass & chili, steamed pink fish with soja sauce, sauted water spinitch with garlic, fried rice with Lotus seed en als dessert watermeloen & dragonfruit. In het restaurant zagen we al de invloed van het hindoeïsme, een Shiva beeld en een tempeltje en teksten die wij toch niet konden lezen maar ze gingen wel over de Indische goden.
    We reden een beetje verder naar het Cham-museum. Later in de reis zullen we My Son bezoeken maar hier staan de sculpturen die daar gevonden zijn. Echte Hindoekunst met Brahma, Vishnu en Shiva. Het vroeg wat uitleg om deze kunst te begrijpen en dat gebeurde door Hilde die hiervan wel een en ander afwist.
    Toen we buiten zaten te wachten spraken we over de verschillende steensoorten in Vietnam, in het noorden Limestone in het midden marberstone en in het zuiden vroegen we aan Mi: no stone repliceerde ze al lachend.
    De trip werd verder gezet door een vrij modern Danang, men is de stad volop aan het uitbreiden met hotels en overal vind je de plakkaten hoe het er in de toekomst zal uitzien met sandy beatches. Zuiver gericht op het toerisme, als dat maar goed komt?
    We stopten nog eens aan een marmerbedrijf, weer een winkel, hier kocht ik mijn Boedha afgeboden van 900.000 V.dong tot 400.000 V.dong+5 dollar. Het was de laatste mogelijkheid om dit nog te doen want de waren verschillen van regio tot regio. Toen we verder reden zag het landschap eruit als de Kempen bij ons, zanderige bodem en pijnbomen. Daarna heel veel rijstvelden waar men aan het oogsten was, een typisch zicht van hier, de mensen dubbelgebogen en dan met die konische hoed!
    In Hoi An bezochten we nog een zijdebedrijf, waar we eens te meer mogelijkheid hadden tot aankoop. Heel Hoi An hangt aaneen van de winkels waar men kledij op maat maakt in 1 à 2 dagen. Het was wel interessant dat we ook de zijdewormen te zien kregen.
    Aangekomen in het hotel konden we niet vlug genoeg aan het zwembad zijn, het was nog 30° alhoewel het overtrokken was.
    Een paar uurtjes vrije tijd om het hotel te verkennen, en het is mooi en goed verzorgd. Alle faciliteiten in aparte chalets, kamers met balkon die uitgeven op het zwembad.
    Ons souper was ter plaatse en het was weer veel te veel. Daarna ging ieder zijn eigen weg, wandelen, rusten of meteen slapen.    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 12

    Stadsbezoek Hoi An

    April 30, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 28 °C

    Ik was weer veel te vroeg op, om 5,15u, het lijkt wel of ik op zonsopgang geprogrammeerd ben. Voor mij is dit niet erg maar ik vrees dat Marianne dat al eens lastig vindt. Ik ben dan maar een wandeling gaan maken naar de Thu Bon rivier waaraan ons hotel gelegen is. Al een hele bedrijvigheid op het water, naast het hotel is een overzet, je zou wel denken met China want wat daar allemaal meegesleept wordt?
    Toen ik voorbij het restaurant kwam kon ik mij niet bedwingen om een fruitsapje te nemen, en van 't een kwam 't ander en dus had ik al ontbeten voor de anderen gewekt werden, een beetje asociaal van mij. Het was zo mooi en rustig zitten buiten en de temp was nog koel, zo'n 26°.
    Terwijl de anderen dan gingen ontbijten deed ik mijn Taji Qigong want dat was geleden van op de jonk!
    We trekken het stadje Hoi An in vandaag +/- 25.000 inwoners. We zien de gemengde architectuur en begrijpen waarom het is opgenomen in de werelderfgoedlijst van UNESCO. We zien de Japanse brug met aan de ene kant twee honden ieder langs een kant en aan de overzijde twee apen, de bouw van de brug begon in het jaar van de hond en eindigde in het jaar van de aap, tekens van de Chinese horoscoop.
    We bezoeken een oude koopmanswoning, waar we even uitleg krijgen en dan overgedragen worden aan de verkoopster.
    We bezochten de Aula van de Kantoneese gemeenschap en de Phuoc Kien Assembly Hall, een vergaderplaats/pagode van de Chinese immigranten.
    Daarna slenteren we naar de overdekte markt waar men niets binnen heeft staan maar alles buiten in kraampjes. We kregen een half uurtje vrij om rond te dwalen.
    Links en rechts werd er al een oogje geworpen op de mooi kleding aan de winkels. De winkelwaar staat niet in een winkel zoals bij ons maar is een ruimte voor de woning, een beetje als zou je de garages openzetten bij ons.
    We aten bij een Vietnamese mevrouw die een jaar in België gewoond had, het aperitief werd geschonken door KAV, want in deze warmte hadden we dat wel verdiend zei Francine. Het eten was naar gewoonte lekker maar teveel.
    Daarna wandelden we in een hitte van 36° naar een weeshuis dat we zouden bezoeken. Natuurlijk werd er weer op het goed hart van onze gemeenschap gerekend om een, liefst gulle, bijdrage te doen. Maar het was een geruststelling dat de kinderen goed verzorgd werden en de zwaar gehandicapte kindjes met veel zachtheid behandeld.
    Op eigen gelegenheid ging iedereen terug naar het hotel, de winkeltjes konden niet genegeerd worden. En enkele kleedjes werden besteld om op maat te laten maken, onze Vlaamse maten hebben ze niet in voorraad.
    Aan het zwembad werd er stilaan terug bijeengekomen, en de bar werd ook bezocht door enkele gegadigden. Het was al vlug 7u en we namen het avondmaal in het hotel.
    Het menu was lekker maar niet meer zo overdadig. Gisteren toen de manager vroeg of we tevreden waren was ons commentaar: heel lekker maar veel te veel.
    Na 't eten ging iedereen weer zijn eigen weg, sommigen gingen de kaartjes posten, anderen deden no    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 13

    Platteland en My Sòn

    May 1, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 27 °C

    Goed uitgeslapen werden we wakker rond 6,15u!
    Ontbijten buiten met een zuchtje wind aan 't water, en een temp van 26°, ideaal.
    We vertrekken naar de velden om de plaatselijke landbouw te bestuderen. Een half uurtje rijden en we zitten midden in de rijstvelden. We worden door een landbouwer ontvangen en krijgen eerst een kopje thee, dan ontvangen we een hoed en een bruin hesje en trekken we het veld in. Uitleg over de verschillende gewassen, groei- en oogsttijd. Men gebruikt zeewier als bemesting, deze wordt uit de rivier geschept en een beetje gedroogd. In het groentenbed maakt men eerst een lange kuil van +/- 40cm diep, daar wordt het zeewier ingelegd zo'n laag van 25cm en daarop terug de aarde. Dan plant men de groenten, meestal zijn de groenten oogstrijp op 14 dagen.
    De plaatselijke markt wordt bevoorraad en enkele restaurants. Maar hier in het dorp is de oogst niet voldoende voor alle restaurants van Hoi An alleen. Er zijn 400 restaurants en gisteren waren er in één restaurant 800 couverts!
    Op onze vraag vertelde de farmer dat hij opstond samen met de kinderen, ze na 't ontbijt naar de school bracht en dan op het veld begon te werken, daarna ging hij helpen in een restaurant. Vroeger verdiende hij genoeg voor zijn familie maar zijn zoontje van 18 maanden heeft een hartoperatie nodig omdat hij een gaatje heeft tussen de hartkamers. Daarom moet hij extra bijverdienen door in het restaurant te werken. Je voelde dat het geen vraag om extra geld was, maar een eerlijke uitleg.
    We mochten even helpen op het veld, wat zeewier aanvoeren, maar de oudere man die bezig was moest toch veel verbeteren. Het zag er in onze ogen al een oude man uit maar hij bleek (maar) 55 jaar te zijn. Ook de (over)grootmoeder liep rond, een klein vrouwtje van ik schat 1,50m, en af en toe schudde zij misprijzend haar hoofd. De kok zei dat dit zijn moeder was en dat ze niet goed meer bij haar hoofd was, zij was 77jaar.
    We leerden nog een Hoi An pannenkoekje maken en een soort springroll maar het heet hier anders. De maaltijd was overheerlijk,en de kok kwam bij iedereen een diertje maken van de rijst, een schildpad, een octopus, een kip enz...
    Het is bloedheet en we rijden naar My Son, het oude Champa-koninkrijk waarvan we eerder de Hindoe kunstwerken al zagen in Danang. Je kan het vergelijken met Ayutthaya in Thailand of Ankor Wat in cambodja, maar veel groener. We reden met de bus zo ver mogelijk zodat de klim niet te ver was. We kregen de uitleg van Mi over de Champakoningen en ze zei dat de Amerikanen het in 1969 bombardeerden. Wat ze er niet bij vertelde was dat het een Vietcong bolwerk was! Maar toen ik het vroeg bevestigde ze het wel.
    Toen we uitgewaaierd waren kwam er muziek van aan de ingang en begon een dansgroep de oude dansen en muziek te spelen, het bijeenkomen is nog nooit zo vlot gegaan. Langs de weg drogen de mensen hun rijst, pepertjes, maïs enz..
    Aangekomen in het hotel, vlug onze rugzak weg en naar de proeverij-markt. Het is normaal dat er in het restaurant 's avonds weinig volk is want je hebt een heel avondmaal achter de kiezen: mie, groenten, panaches, ricecake, ricewine enz...
    Daarna een zwemstonde en terug de bus op om in Hoi An te gaan eten.
    We zijn al gewoon dat het goed is, nu kijken we alleen nog naar de overtreffende trap. Goed, beter en uitzonderlijk. Dit was goed, vooral de tuin waarin we zaten was een extraatje.
    Daarna ieder op eigen gelegenheid terug naar het Vinh Hung Resort. De ene komt al wat vroeger thuis dan de andere, er zijn er die nog een dansje wagen in de discobar naast de deur of cocktails gaan drinken onderweg. Nicole ging haar Ao Baba afhalen, een pakje voor 40+ ik hoop dat ze tevreden is. En ik kocht 3 zijden lakenzakken, om bloesjes en sjaaltjes van te maken thuis.    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 14

    Cẩm An

    May 2, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 28 °C

    Ik was weer om 4u wakker, dus even internetten via de Ipad in bed, dan om half zes de zonsopgang gaan groeten, om half zeven een zwemmetje in het nu koele water, en terug om Marianne te wekken.
    Om half negen vertrekken we naar het vissersdorp waar we zelf gaan vissen. Eerst een tijdje op de boot waar we het heerlijk vinden omdat er wat wind staat. Onderweg zien we nogal veel huisjes waar wij zouden zeggen krotten met palmbaderen als dak. Maar hier komen vanaf september regelmatig orkanen langs, en dan onderstromen de huizen en of waaien ze weg. Het is niet erg, de zwaardere onderdelen gebruiken ze opnieuw tot de volgende orkaan passeert. Als er heel zwaar weer is dan gaan ze naar familie in de stad tot het ergste voorbij is. Aangekomen bij de mangrove worden we overgeladen per twee in korfboten, we worden in de mangrove rondgevoerd door jonge gasten en sterke vrouwen. De vrouwen zijn veel vinniger dan de jongens en zwieren in het rond met de boten. De jongen maken ons een ring of armband uit het riet, en een meisje maakt een fluitje. We vragen welke bomen het zijn maar onze voerder kent geen Engels en schudt het hoofd. Hij tuurt in de mangrove en haalt er een vrucht uit die we niet kennen, het is eetbaar gebaart hij. Het is bloedheet en ik bescherm mijzelf met mijn sjaal, Marianne laat haar sjaal ongebruikt en klaagt later omdat ze verbrand is. Dan kruipen we terug van de korfboot in onze boot en worden we naar een wit strand gebracht waar een groot zeil gespannen is, en de mensen laden de stoelen en tafels van de boot naar de geïmproviseerde tent. Het is de bedoeling dat wij terwijl gaan vissen, Francine neemt het initiatief en kruipt op de stelling waar een rad hangt, met de voeten wordt het rad rondgedraaid en dat haalt het net op! In 't begin gaat het vlot maar hoe meer net er boven komt hoe zwaarder. En in de blakende zon?! 46° zie Mi later.
    Arlette, Mia en Marlene gingen met een korfboot de vangst ophalen, het waren enkele platvissen, de vogels waren er vlugger bij dan zij. De kleine visjes werden op de barbecue gelegd maar verder hebben we ze niet meer gezien. Ons maal bestond uit één grote krab, een gamba, kleinere scampi in een springroll en rijst, een banaan als dessert. Het was lekker en met witte strand ook romantisch.
    Daarna terug de boot in en ieder nam zijn eigen stoel mee, wat wel geapprecieerd werd.
    We werden afgezet in het midden van Hoi An en bezochten nog een werkatelier van mindervaliden, mongooltjes weefden, doven sloegen motieven op koper, en anderen kleefden dit op de rand van de kopjes, het ene was al sierlijker dan het andere, iedereen kon iets doen. Tot postkaarten kleven met motiefjes zoals in de kleuterklassen toe. Daarna op eigen gelegenheid naar het hotel waar we elkaar vonden aan het zwembad.
    Om zes uur deden we een Taji Qigong sessie aan de leeshoek daar hadden we plaats genoeg. Voor een eerste keer was het plezant, en iedereen volgde goed de richtlijnen op. Daarna verzamelden we om de fietsriksjas te nemen naar een restaurant in de stad. We reden een toertje van een half uur in Hoi An in het donker, het was dan zeven uur. Het was nog happy hour, dus cocktails aan de helft van de prijs en ze zijn hier al zo goedkoop(70.000 V Dong=2,5euro). Ik dronk een Piña colada. Toen we het restaurant verlieten hadden we weer goed gegeten en nu niet zo overdadig. Teruggaan naar het hotel was een genot, de meeste winkels waren al dicht en de kraampjes waren aan het sluiten, het was 10u, de lampionnen branden en geven een feestelijke indruk. Christine, Nancy en ik laten nog een kaarsje met papieren omhulsel in 't water for luck.    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 15

    Via Da Nang naar Ho Chi Minh City

    May 3, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 27 °C

    We mochten uitslapen vandaag omdat we onze vlucht naar Ho Chi Ming City hebben, wat ik vanaf nu met de oude benaming Saigon zal benoemen.
    Gisteravond wiste ik per ongeluk de foto's van de eerste dag, die met het veldwerk en de stadsfoto's. Dus na 't ontbijt en een plons in het koele zwembad pakte ik vlug in en ging nog op een versnelde wandeling door Hoi An om de verloren pictures terug te fotograferen.
    Bezweet kwam ik terug in het hotel aan en de meesten stonden al aan de receptie, dus net op tijd terug. Op weg naar de luchthaven van Danang zongen we weer oude liedjes en ruim op tijd konden we inchecken, we hadden nog 45' om rond te wandelen en ons lunchpakket op te eten, veel rustiger dan in Hanoi.
    Het is hier 42° buiten, en in Saigon zou het nog warmer zijn!
    De handbagage controle is niet zo strikt als in Hanoi en ik slaagde erin mijn flesje water erdoor te smokkelen. Eigenlijk meer om het te proberen want zodra het vliegtuig opgestegen is komen ze rond met gratis waterflesjes.
    Heel deze reis door worden we bevoorraadt met gratis flesjes, zodra we in de bus stappen of in het hotel gratis flesjes die we gebruiken om onze tanden te poetsen. We zweten ook heel veel zodat er niet veel water overblijft om te plassen ;-)
    Aangekomen in Saigon gaat het vlug, een ritje door oud Saigon inschrijven in een oud koloniaal hotel, een beetje jaren 1920 maar met alle modern comfort.
    Buffet als diner, met sushi, oesters, reuzegarnalen, langoustines, ganzenlever als voorgerechten en steak en lamscorteletjes om te BBQen, en ijsjes!!
    Al vlug is het bedtijd want we moeten morgen om half zes opstaan.    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 16

    Ho Chi Minh City & Ci Chu tunels

    May 4, 2012 in Vietnam ⋅ 🌙 28 °C

    Zeer vroeg worden we gewekt om 6,30 u, ontbijten op het dakterras, met een mooie zonsopgang boven de stad. Om 7 u stipt de bus op om naar de Cu Chi tunnels te gaan, het bolwerk van de Vietcong in de Amerikaans-Vietnamese oorlog van 1964 tot 1994.
    Aan de tunnels werd begonnen door de Vietming rond 1954 om de onafhankelijkstrijd te voeren tegen de Fransen. Na het tekenen van het pacificatieverdrag, de deling van Vietnam in Noord- en Zuidvietnam namen de Amerikanen onder het mon van een boot geschil in de Tonkinbaai de oorlog over en de Vietcong vermeerderden de tunnels tot 200 km en 3 verdiepingen diep, alles werd erin gedaan, schuilen, leven, wapens maken hospitaal, kleding enz...
    De wapens werden gemaakt van de niet ontplofte bommen van de B52 vliegtuigen, zowel het buskruit als het ijzer. Boven ging het leven van het dorp gewoon voort, de mensen bewerkten rijstvelden en verzamelden vruchten voor de Vietcong, maar de Amerikanen gooiden de jungle plat met napalm zodat het op de duur een maanlandschap werd. We kregen de kans een 20 m lange tunnel te bezichtigen, het was een beetje creepy maar Carine, Christine, Nancy en ikzelf deden heel de weg, Rita en Arlette deden de helft de anderen waagden het helemaal niet.
    Al gauw werden we opgeschrikt door geweervuur, men kon kogels kopen en de wapens afvuren, maar 200.000 V dong voor 10 kogels, dat vond ik te veel, anders had ik het ook geprobeerd. In plaats kocht ik een balpen gemaakt van een kogel, en een vietcong sjaaltje, het lijkt wat op een Arafatsjaal.

    Op de terugweg zongen we weer onze liedjes, en we zongen nog geen twee maal hetzelfde! Mi leerde ons een vienamees liedje, het gaat als volgt:
    ‘Mot con vit xoe ra Hai cai canh, no keu rang quac quac quac, quac quac quac.
    Een eend heeft twee vleugels en roept kwak kwak kwak, kwak kwak kwak.’
    Het was rond de middag en heel warm, de mensen lagen, in de kleine dorpjes waar we doorreden, onder hun voorgebouwtjes in hangmatten te rusten. Toen bezochten we de grote tempel van Cao Dai. Een nieuwe godsdienst hier opgericht door Ngo Van Chieu, hij vond dat er in iedereen godsdienst wel iets goede zat, tot zover ga ik akkoord. Hij voegde van alle godsdiensten enkele elementen samen en starte het Cao Daiisme. De heiligen zijn o.a. Victor Hugo, Julius Cesar, William shakespeare, Thomas Jeffersons. De hierarchie is gebaseerd op het katholicisme.
    Na de dienst picknickten we naast het park van de tempel, we waren nog niet goed gezeten of de vrouwen cirkelden rond ons om de plastiek te collecteren, ze recycleren dat en krijgen een bedrag per kilogram.
    Meteen was onze afval ook opgeruimd. Op de terugweg zagen we nu al meer en meer hangmatten ook aan de coffeeshops, na hun lunch doen velen hier een dutje het is ook meer dan 43°. Nog een plaspauze aan een manufactuurwinkel van lakwerk, de shop was niet zo afgewerkt als de vorige winkels, maar zeer mooi lakwerk. Enkele vonden hun gading dus de chauffeur krijgt weer een drankje gratis. Eens we Saigon terug bereiken kunnen we weer genieten van de drivingskils van de brommertjes! Iedereen zoekt zijn weg en rijdt rustig voort vertragen of versnellen naargelang de omstandigheden.
    Rond vijf uur bereiken we ons prachtig hotel en krijgen we vrij tot half acht.
    De meiden verdelen zich, enkelen gaan wandelen, inkopen doen of zwemmen.
    Ik wil nog een mooie foto van ons hotel in daglicht maar daarvoor moet ik de drukke straat oversteken, alleen is dat onmogelijk dus vraag ik een securityagent om met mij mee te gaan. Heel traag gaat hij met mij over, maar halverwege krijg ik de shivers en grijp zijn hand, we geraken over. Maar hij spreekt geen Engels en gaat meteen terug. Ik slaag bijna in paniek en een riksjavoerder stelt mij gerust dat hij met mij teruggaat, wat hij ook deed, zonder aan te dringen op geld zet hij mij terug af aan de ingang.
    Mia, Carine, Marianne en ik gaan nog eens naar het Ho Chi Ming park en nemen onderweg nog wat foto's van de stilaan duister wordende stad.
    We zouden gaan eten in een restaurant naast het Majestic hotel, maar daar waren blijkbaar verbouwingen bezig dus moest Mi een andere oplossing zoeken. Het werd dus even langer wandelen maar haar reisorganisatie had voor vervanging gezorgd zonder haar te briefen. Ik durf het bijna niet zeggen maar alles was weer heel lekker.
    Toen we terugkwamen in het hotel gaven we in de lobby een mooie kaart aan Mi met onze namen op en ze kreeg een geschenk van Francine, en de groep.
    Wij kregen een Vietnamees dametje in hout zeer mooi. Er werden nog wat lovende woorden gewisseld en ieder ging naar de kamer om in te pakken.    Read more

    See translation
  • TravelerVietnam 2012
    Day 17

    Bén Tre

    May 5, 2012 in Vietnam ⋅ ⛅ 20 °C

    Eens we de valiezen ter bewaring afgegeven hebben vertrekken we voor onze tocht met de boot-fiets-boot. We rijden naar Ben Tre, onderweg zien we de kale rijstvelden want de oogst is hier al voorbij. Men wacht nu op de overstroming waar men heel blij mee is omdat deze vloed vruchtbare specie achterlaat zodat de farmers geen chemische groeimiddelen moeten gebruiken. De rijst teelt is ook veel gemakkelijker dan in het noorden omdat men hier na de vloed een vochtige grond heeft en men moet de rijstzaden maar zaaien, in het noorden moet men jonge plantjes, plantje per plantje in de grond steken.
    In Ben Tre nemen we de boot voor een tocht over de Ba Lai en de Ham Luong. Overal liggen cocosboomgaarden, die via kanaaltjes te bereiken zijn.
    De Mekong noemt men hier de 9e rivier, enerzijds omdat 9 het geluksgetal is in Vietnam of ook omdat de rivier meandert in negen zijtakken.
    We varen in een comfortabel rieten zeteltje in een mooie omgeving kanaaltjes door, de vegetatie doet ons zelfs aan Congo denken. We bezoeken achtereenvolgens: een steenbakkerij van de 3e generatie, een familie die cocossnoepjes maakt (keo dùa), een familie die cocosmatten maakt, dan nemen we de fiets door de jungle. Arlette voelt zich niet zo goed en samen met Mia, Hilde en Antoinette worden zij met een motortriporteur naar ons restaurant gebracht. Restaurant is een groot woord, het lijkt wel of we bij familie op de buiten mogen mee-eten, vers gevangen karper, reuzegarnalen babyoctopussjes met soep vooraf en rijst achterna en als dessert de lekkere ananas.
    Arlette voelt zicht al beter maar dan is het Hilde haar maag die opspeelt, ze mag rusten op een bed binnen.
    Gelukkig is het niet volle zon, maar af en toe een wolkje. Dus een reuze dag!
    We wandelen een tiental minuten door het bos naar de aanlegplaats van platte roeiboten en worden naar een dieper stuk gebracht waar net dezelfde soort boot als deze morgen ons opwachtte. Terug naar de aanlegsteiger waar de bus verwittigd werd dat we terug toegekomen waren! We krijgen bijna een lachstuip als we pipi-madam horen roepen, dat is hier de geëigende uitroep als je uit de bus stapt, zo trachten ze je gewoonlijk in hun winkel te lokken, in dit geval was het echter en restaurant dat waarschijnlijk toebehoord aan dezelfde eigenaar als de boten, dus gratis!
    Nog een lange terugrit naar de Majestic om ons een beetje op te frissen en onze bagage op te halen, om 18 u vertrek naar de luchthaven.    Read more

    See translation
  • 2024© FindPenguins
  • Home
  • About us
  • Blog
  • Group Tracking
  • Press
  • Terms
  • Privacy Policy & Cookies
  • Support
  • Legal notice
  • English