Mongolia
Ulaanbaatar Hot

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Top 10 Travel Destinations Ulaanbaatar Hot
Show all
Travelers at this place
    • Day 54

      Der Held in Hochglanz

      October 5, 2023 in Mongolia ⋅ ☀️ 13 °C

      50 Kilometer außerhalb der Hauptstadt trohnt auf einer Anhöhe, weithin sichtbar, ein auf Hochglanz poliertes Reiterstandbild: Die Nationalfigur Dschingis Khan in XXXXL. Man kann das Monument sogar besteigen - wie die Freiheitsstatue in New York.

      So geht Heldenverehrung.
      Read more

    • Day 55

      Zum Abschied Musikantenstadl

      October 6, 2023 in Mongolia ⋅ ☁️ 7 °C

      Ein würdiger Ausklang der viel zu kurzen Zeit in der Mongolei: ein Parforceritt durch die traditionelle Musik- und Tanzkultur des Landes, vom Kehlkopfgesang bis zur zweisaitigen Pferdekopfgeige. Ungewohnte Instrumente, aufwändige Kostüme mit seltsamen Hüten und prächtigen Masken: Ein Feuerwerk der Farben und Klänge, ein Fest für Aug und Ohr.

      Den Abschied macht solch ein fulminanter Abend nicht leichter. Er endete mit einem Festmahl mit Suvdmaas Familie, von der wir so herzlich und großzügig aufgenommen und umsorgt wurden.
      Read more

    • Day 70

      Tag 67 bis 69 Ulan-Bator 🇲🇳

      October 6, 2023 in Mongolia ⋅ ☁️ 8 °C

      Wenn einer eine Reise macht, dann kann er viel erzählen. Über 3.000 Fotos und Videos und viele tolle Eindrücke haben wir gewonnen. Die Fahrzeuge haben wir Vorgestern auf dem neuen Grundstück der Familie Orsoo in Reih und Glied abgestellt. Wie die Tour nun für jeden Einzelnen Teilnehmer weiter geht, ist noch ungewiss. Ich möchte den Syncro so schnell es nur geht, dann doch lieber nach Spanien holen. Das wird dann eine Wintertour. Eine reine Überführung.
      Die letzten Tage haben wir mit der Familie von Suvdmaa verbracht. Wir wurden fürsorglich umsorgt und begleitet. Einkäufe und Besichtigungen bestimmten die letzte. 2 Tage.
      Und dann doch noch eine Überraschung. Die Familie hat heimlich organisiert- Wir haben Abendkarten für eine volkstümliche Aufführung einer bekannten Mongolischen Gruppe inclusive Acrobatic und Kehlkopfgesang. Das war eine tolle Überraschung der Familie. Ein Video und ein paar Fotos füge ich bei. Danach ging es zum leckeren Abendessen mit rein asiatischer Küche. Endlich bekomme ich meine Lieblingsspeise Hühnchen süß sauer mit Ananas 🍍.
      Nach dann 70 Tagen geht es am Samstag morgen dann mit dem Flugzeug auf dem kürzesten Weg Nonstop von Ulanbator nach Frankfurt Main.
      Es war eine tolle Zeit ohne einen Unfall oder krankheitsbedingte Ausfälle. Keine großen Reparaturen, also nichts was unser Team nicht selbst beheben konnte und nur einen wirklich defekten Reifen, wahrscheinlich durch eine scharfe Teerkante im Wahkan Valley verursacht. Das ganze Team war immer bereit, die Wünsche der Teilnehmer so gut es ging zu berücksichtigen. Gute 2 Monate mit 8 Leuten immer den richtigen Weg in Ton und Wort und auf der Straße zu finden, hätte auch schief gehen können. Alles ist gut abgelaufen und wir freuen uns auf die Heimat und die vertrauten Personen die dort auf uns warten. Bis bald - Nach der Reise ist vor der Reise 😜
      Read more

    • Day 12

      הכניסה לממלכת גינג'ס חאן

      September 18, 2022 in Mongolia ⋅ ☀️ 10 °C

      סיפור דרך יומיים ראשונים מונגוליה

      אז היום מתחיל בתהליך הקבוע של מעבר בין מדינות , לקום עייף להתברבר קצת בתחבצ רק שהפעם כשמגיעים לשדה רובוטים מקדמים את פניך ומסיימים את כל התהליך העתיגני עד לגייט בחצי שעה בערך

      אחרי 3 וחצי שעות שעוברות בשינה עמוקה אני נוחת בשדה התעופה המונגולי על שם גינגס חאן שהסתבר שהמונגולים מעריצים ושמהנרטיב שלהם זה מגניב שהיה להם פעם שליט ברוטלי שכבש מלא מהעולם , לא נורא אנחנו פה ללמוד בסך הכל

      אחר כך עושה סים במחיר מגוחך של 1000 טוגריק ששווים שקל אחד בדיוק , ונוסע מבסוט במונית ספיישל עם קוריאנים היישר אל הגסטהאוס, כמובן שבסוף הנסיעה המשותפת הקוריאנים קוראים לי חתיך (כיף להיות אידיאל היופי של הגברים הקוריאנים) ואני מתאחד עם איתוש שזה מרגש ומשמח רצח

      כבר מההתחלה יש אווירה ממש משפחתית בגסטהאוס ואני מדבר רוסית ומרגיש בבית אצל המונגולים שהם הכלאה מושלמת בין רוסים לסינים המדינות השכנות שלהם

      אחר כך אנחנו יוצאים לטייל קצת ברחובות הקפואים שהיו די שוממים , בכל זאת רוסים חיים את מרכז החיים בבתים ופחות כמו בשאר המזרח שחוגגים ברחובות. מוצאים שיפודייה ואוכלים שיפוד כבש שומני ביותר כי זה מה שיש להם ואני מבין טוב טוב כמה המדינה שונה מקוריאה. בערב אני ואיתוש יוצאים לבאר פנסי ולא מונגולי בכלל בהווייתו, משלימים פערים ובעיקר צוחקים , כיף להתגעגע בשביל לזכור כמה שמח ביחד

      ביום המחרת קמנו לבילוי בשוק השחור (הבלאק מרקט שמו נשבע) אליו גם מצטרפת אמריקאית בשם דזרה שלא פגעה בחוויה והייתה אפילו מעניינת לפרקים. בשוק טיילנו בין הבסתות וקנינו ציוד חורפי לקראת המסע אליו נצא. אני קניתי מכנסי שלג אוטמי מים ורוח דו שכבתיים ב17 שקלים (נקווה שיחזיקו) ואיתוש שבחר לא לארוז כלום כמובן קנה חצי מלתחה בשוק ואת החצי השני בקניון המקומי שכלל כמות מפתיעה לטובה של מותגי טיולים

      בערב אנחנו סוגרים לעצמינו את מסע הוואנים אליו נצא שנינו מחר עם נהג וואן רוסי (תיעוד בסיפור הבא) ואמור לכלול מעבר בשלל חוות נוודים , רכיבה של 3 ימים על סוסים ובעיקר מלא טבע ונופים ואחרי זה יוצאים לחגוג לי יומהולדת (כן הכי רחוק מהבית ומיעל כך יצא)

      אנחנו אוכלים כמות פסיכית של עוף מטוגן בטיבולים שונים ומתפנים ליציאה בערב בבר הכי לוהט באולן שנמצא ברחוב רפאים אבל בשנייה שעוברים את הדרך האקראית ובוטחים בניווט ובכך שלא נאבדת ושאתה הולך להישדד מגיעים למקום מלא חיים

      גם פה המונגולים מתגלים כאנשים קרים אבל אנחנו לגמרי משתעשעים מזה עד שבשלב מסוים פוגשים חבורה של שלושה חברים - שדרן, צלם ומעצבת בטלוויזיה המונגולית שאפילו יש להם אחלה אנגלית

      משם הערב הופך להיות סופר מצחיק והם שואלים שאלות בלי הפסקה על התרבות שלנו ושאלות נוקבות יותר כמה למה לאיתוש אין חברה ואנחנו ממש נהנים מהשיח איתם ומכמה שהם חסרי טקט בקיצון . בסוף הערב מחליפים מספרים ומבטיחים לצאת לבר ג'אז ולמועדון כשנחזור לאולן
      Read more

    • Day 55

      Der mongolische Moloch

      October 6, 2023 in Mongolia ⋅ ☁️ 8 °C

      Jeder zweite der rund drei Millionen Mongolen lebt in der Hauptstadt Ulaanbataar ("Roter Held"), die Stadt explodiert förmlich. Hohe Wohngebäude, soweit das Auge reicht. Wie Krebsgeschwüre wuchern neue Betonblöcke empor und verdrängen die Jurten in ihrem Schatten.
      Der Moloch, in dem es keine U-Bahn gibt, erstickt im Stop-and-go-Verkehr und unter einer Smog-Glocke.
      Trotz all dieser typischen Großstadt-Schattenseiten ist Ulaanbataar eine faszinierende und stellenweise auch schöne Stadt. Hier nur ein paar Impressionen.
      Read more

    • Day 59

      Mongolia

      May 21, 2015 in Mongolia ⋅ ☀️ 19 °C

      We komen net terug van een 9 daagse reis door Mongolie, wat we nu het liefst willen doen is douchen. Op de steppen van Mongolie komt het enige stromende water uit de rivier en niet uit de douchekop. Het maakt eigenlijk helemaal niet uit, want het land en de levenswijze is prachtig en inspirerend!

      We slapen bij de nomadenfamilies. Zij onderhouden zichzelf volledig van hun eigen dieren, zonder stromend water en electriciteit. Niks wordt weggegooid, alles wordt optimaal gebruikt. Ze hebben in de ger een kachel, die de ger verwarmt en waar ze op koken. Als er bomen in de buurt staan koken ze op hout, anders ook geen probleem, dan gebruik je toch gewoon gedroogte poep... Elke nomadenfamilie heeft dieren, de dieren ( yak, schapen, geiten, paarden en soms kamelen ) onderhouden zichzelf van het gras. Overal waar je bent, lopen de dieren dus vrij rond.

      Wij rijden rond in een oude russische jeep, met onze chauffeur en gids. Ze zorgen goed voor ons, de chauffeur zorgt dat we kunnen blijven rijden, hij heeft wel 6 x zijn band geplakt en de gids zorgt voor ons eten en vertaling.

      Ons dieet bestaat uit melkthee, noodles, rijst ( soep ) schapenvlees en soms een wortel of een aardappel ertussen, de boullion wordt getrokken uit alles wat voorhanden is, bijvoorbeeld een geitenhoofd. De wc is in de buitenlucht, je hebt dus elke keer mooi uitzicht als je bezig bent, wij hebben wc papier meegenomen, wat wij vervolgens verbranden om niet achter te laten, maar wat de mongolen gebruiken als wc papier blijft voor ons een mysterie... we hebben het wel voorzichtig aan onze gids gevraagd, die moest hard lachen en gaf uit eindelijk het antwoord ' other things '. Als jullie hier een verbeelding bij hebben, dan horen we het graag :-)

      Ondanks dat er geen luxe is het wel een super luxe trip, we hoeven nergens aan te denken we kunnen dus genieten van het landschap en de dieren. De dieren zijn eigenlijk allemaal half wild, dus niet te vergelijken met de geiten op de kinderboerderij of een manage paard. We zitten in totaal 3 dagen op een paard en komen op plekjes waar de auto's niet kunnen komen, het landschap en het weer is divers en verbaasd ons elke keer weer. Sab waagt zich nog aan een galopje over de mongoolse steppen en Vir zijn paard doet vrolijk mee, wie had gedacht dat Vir als ervaren ruiter deze trip zou afsluiten. Nu op naar Zuid Korea!
      Read more

    • Day 28

      Van stad naar helemaal niets

      September 12, 2015 in Mongolia ⋅ ☀️ 17 °C

      En daar gaan we onze eerste grens over - over land. Eerst Rusland uit. Dan Mongolie in. Alle tassen moeten tot twee maal toe de bus uit. Een dansende Mongoolse hond ruikt aan onze tas op zoek naar drugs. Mongoolse douanebeambten zijn een stuk gezelliger dan de Russische. Ze lachen zelfs. Het vingerafdrukkopieerapparaat werkt niet zo goed, onze vingers worden stevig tegen het glas gedrukt door de man achter het loket.

      En daar rijden we Mongolie in! Het land was ongeveer 800 jaar geleden het grootste wereldrijk tot zover in de geschiedenis onder leiding van de legendarische Chinggis Kaan. Nu al adembenemende landschappen. Door het gebonk van de bus, de lange rit, worden we onverbiddelijk gegrepen door de slaap. Dag landschap.

      Ulaan Bataar (UB) is de hoofdstad van Mongolie en er wonen 1,3 miljoen mensen. Dat is terug te zien in de 1,3 auto's die zich een weg persen door de stad. Na lang wachten mogen voetgangers eindelijk oversteken en zelfs dan schieten auto's alle kanten langs je.

      In UB heerst onder de toeristen de tourkoorts. "Welke tour ga jij doen?" "Ik ga voor de Gobi en paardrijden in centraal Mongolie." "Het is niet mogelijk om hier zelfstandig te reizen, zo weinig infrastrucuur." "Niet te betalen die tours!" Ook wij zijn snel gegrepen.
      En zo vinden we onszelf drie dagen lang terug in UB - wachtend op Duitse medetourgangers die niet op komen dagen, mailtjes uitsturend naar tourorganisators (aansluiten bij anderen maakt het goedkoper), pratend met andere reizigers, en verlangend naar die stad uit gaan.

      Dag vier is het zover. Beladen met kilo's aardappels, wortels, uien, sigaretten en verzorgingsproducten om weg te geven aan de ger families waar we gaan slapen, stappen we de minivan in naar Bat-Ulzii. Geen tour maar met openbaar vervoer. Die vans zitten iets voller dan de gemiddelde tourvan. Gelukkig zit hij naar een uur vol genoeg en kunnen we vertrekken. Tien minuten later komen er nog twee autobanden bij. En ja hoor drie jongens lukt ook nog wel. Nee hoor, vijf dozen geen probleem. Op het hoogtepunt tellen we 34 mensen in de kleine bus.

      Pijnboompitten pellen en eten is goed tijdverdrijf voor onderweg. Jandaan zit heerlijk ingeklemd tussen een alcoholistenechtpaar dat tegen hem aangekruld ligt te slapen.
      Wat me opvalt is de bijna totale afwezigheid van hekken in t landschap. Overal lopen beesten - paarden, geiten, koeien en en een paar varkens - en ze kunnen gaan waar ze willen. Als ze op de weg lopen stuift de bus luid toeterend op ze af.

      We verheugen ons op rond etenstijd aankomen, met de familie van de horseman waar we vier dagen mee gaan rondtrekken te eten, en te ervaren hoe het is om met zo'n familie in een ruimte te slapen.

      Om 1 uur 's nachts komen we aan na een finale die zich laat beschrijven als een opgepropte achtbaansrit over rotsen en zand.
      De beloning is een hemel vol met sterren van horizon tot horizon. En onze horseman Mongole die ons in een volgend busje zet. Om drie uur 's nachts eten we een welkomstmaal in de tent van de familie. Marleen heeft wel iets moeite met de lauwe yakmelk en pastasoep met aardappel, maar gelukkig wil Jandaan wel helpen met de kommen legen. We vragen ons af in welk bed wij moeten slapen. Op de grond ligt een klein meisje. Aan de overkant ligt de vermoedelijke moeder. En wij zitten voor het bed van het echtpaar. Verder geen bed te bekennen. Het antwoord komt snel. "Come I bring you to your ger".

      En nu zitten we hier. Dit stukje schrijvend op een matje voor onze ger. Het uitzicht bestaat uit met gras begroeide heuvels, een paar paarden, een kudde geiten die langs trekt, net gemolken yaks die aan de overkant van de rivier grazen op een heuvel en een paar witte ronde tenten. Blauwe hemel, wat roofvogels. Een Mongoolse ruiter drijft te paard vier paarden voor zich uit. Het geluid van water en wind. Wat lekker toch dat niets.
      Read more

    • Day 46

      Ons kantoor

      September 30, 2015 in Mongolia ⋅ ☀️ 5 °C

      Van vrijheid en elke dag anders, zijn we aanbeland in iets dat aanvoelt als een duidelijk ritme. Het kantoorgevoel van thuis maar dan haar 'Mongoolse gestrande toeristen' variant.

      Elke dag worden we rond negen a tien wakker in onze ruime kamer met Chinese lampen die pogen te doen voorkomen alsof ze uit Frankrijk komen. Het behang met goud-beige banen en de glimmende, met tulpen versierde, gordijnen ondersteunen deze sfeer.

      Omdat de Mongoolse huiskeeper op een tafel buitenshuis danst - haar bazen van het hoofdkantoor van ons guesthouse hebben haar niet in de gaten - lopen we elke dag na het aankleden 100 meter naar het hoofdgebouw om daar wel gevoederd te worden.

      Vier trappen omlaag. Erg langzaam om met het bot in Jandaan zijn kont rekening te houden. Schuin de speelplaats over, langs de wolkenkrabber waar ze 24/7 aan het bouwen zijn. De deur in op verdieping twee. Uit properheidsoverwegingen moeten de schoenen elke keer weer uit. Een flinke klus voor de patiënt met de grote bergschoenen die vastzaten in de stijgbeugel van het paard.

      We lopen naar de bank en gaan daar zitten tussen de andere reizigers. Per dag lijken het er minder te worden zo aan de rand van het seizoen. Vervolgens krijgen we onze in de pan gebakken boterham omwikkeld met een omelet. Dit hoofdgerecht wordt aangevuld met koekjes en boterhammen met jam.

      Vervolgens is het tijd om aan de staf te vragen om een taxi te bellen om ons naar het Intermed ziekenhuis te laten rijden. Steevast wordt ons verteld welke kleur de taxi heeft en hoeveel minuten we moeten wachten.

      Dan begint het grote onderhandelspel met de taxichauffeur. Soms gaat de meter aan en soms spreken we een prijs af. Voor ruim twee dollar lukt het wel daar te komen. Het is elke keer weer een avontuur om te zien welke route de taxi neemt en hoe vast het verkeer staat.

      In het ziekenhuis aangekomen lopen we meteen door naar boven. JD zijn fysio sluit zijn kont aan op het gloednieuwe radiation apparaat van Duitse makelij. Sinds gister gevolgd door tien minuten ultrasound behandeling. Erna kunnen we kiezen of we langs het Oostenrijkse stelletje lopen dat om dezelfde reden in het ziekenhuis vertoeft (zij slapen er wel) (bij hen is het meisje het paardenslachtoffer dat niet meteen los kwam van de beugel na de val), of meteen doorgaan naar de luxe Westerse koffiebar. Jandaan bestelt een dubbele espresso, of twee, en Marleen heeft sinds kort de warme chocolademelk ontdekt.

      Een optie in het programma is om daarna even te overleggen met de insurance manager van het ziekenhuis over de papieren rompslomp-de-verzekering-heeft-rapporten-nodig-om-uit-te-keren. Of we laten een taxi bellen om weer terug te keren in ons Ulaanbatarse huis.

      De rest van de dag bestaat uit veel rusten voor Jandaan. Een klein blokje om. Het weer bewonderen. Soepen en pasta's koken door Marleen. NPO gemist kijken. En doorligplekken voorkomen door Jandaan.
      Inmiddels gaat het wel al steeds beter en neemt de pijn af. Gelukkig.

      Langzaam leren we ook in ons ritme. Komt toch die consultant in ons boven.

      De eerste dag in het ziekenhuis maakten we de cruciale fout om daar al om tien uur te zijn. Wat duurt de dag dan nog lang als je om half een terug bent in je kamer en een beetje in en rond bed hangt!
      Ook hebben we ontdekt dat de tv in de dorm naast ons een HBO kanaal heeft met Engelstalige films, en hoe we het ding in de juiste instelling krijgen.
      En tot slot niet te vergeten, de halve liter Americano in het ziekenhuis is niet het goede ouwe Haagse bakje van thuis. Niet meer bestellen dus.

      Jullie horen het. Een groot spektakel.

      Hoe is het bij jullie op kantoor? Liefs van ons beide!
      Read more

    • Day 51

      Een nieuw begin

      October 5, 2015 in Mongolia ⋅ ☀️ 19 °C

      Het is vandaag de laatste dag dat ik het ziekenhuis van binnen zal zien. De therapie loopt af. Nog 1 keer en dan is er weer een nieuw begin. Er is nooit een einde enkel een nieuw begin. Uitgezonderd door de dood. Waar je ook van mening over kunt verschillen. Tegenwoordig lopen we naar het ziekenhuis. Mijn kont vertoeft zich in steeds betere conditie en de stappen beschrijven vooruitgang. De wandeling is niet plezierig. De uitstoot van uitlaatgassen verkorten onze levensduur waarschijnlijk met 1 maand per 10 meter. Buiten is buiten. Dat is dus goed. En de stuwende kracht om in beweging te komen is te hevig. De verkorte levensduur is een aangename consequentie voor zonlicht op onze wangen.

      De afgelopen twee weken hebben ons stevig in stilstand gedrukt. Vandaag is dus mijn laatste behandeling in het Intermed Hospital. Ons kantoor begint daarmee lanzaam te verschuiven. Geduldig opent een deur zich voor ons waardoor we stap voor stap weer activiteiten kunnen ondernemen. Veranderingen worden pas zichtbaar als je tijd hebt om die waar te nemen. In mijn beleving is de tijd in het regime der Nederlanden vaak moeizamer om beet te pakken. Het circus draait immers op volle toeren en de tour wacht op niemand. Zeker niet op tijd. Stilstaan. Het adagium van 'tijd is geld' verzegeld met oeroude, over na te denken, achterhaalde calvinistische waarden maken stilstaan een equivalent voor zwak. Dit is een gedachte die zomaar zonder dat ik dat kies voorbij komt vliegen. Zo volgen over diezelfde dam nog veel meer spinsels. Blijkbaar zit dit in mijn hoofd en er is nu ruimte om in de donkere kamers van de hersenen losgelaten te worden. Tegelijkertijd geeft het me ook richting om te doen en onderzoeken wat me drijft: schrijven. Ik lig op de behandeltafel. Met een halve blote kont en een koud apparaat dat golven mijn achterwerk instuurt. Voor versnelde progressie. Zachtjes worden mijn billen gemasseerd door een lief meisje dat elke keer blijmoedig start met de verkeerde behandeling. Grote witte billen met haar, zal ik maar eerlijk bekennen, brengen mij vermoedelijk ook wat aan het wankelen. Met de golven voor herstel wordt mijn brein ook geactiveerd met gedachten, overpeinzingen, ideeën en meer van dat soort spinsels. Langzaam stijg ik op van de tafel en beland ik in mijn brein. En zo vliegen in een relatief kort tijdsbestek allerlij thema's voorbij die ik graag zou willen uitpluizen, uitdenken en willen framen.

      'De veranderaar is niet gebaat bij verandering: De veranderaar is het infuus voor de huidige status quo;
      Hoogopgeleiden die dierlijk voor zichzelf kiezen (waarom hoogopgeleiden net zo goed apen zijn);
      De burger is als een kind, geef het een snoepje en het is even zoet.
      Democratie is als een verveelde, onverzorgde, obestitas burger uit de middenklasse. Ze barst uit haar voegen dus koopt ze ruimere kleding.
      Waarom Europa met haar calivinistische arbeidsethos zichzelf een blinddoek aanmeet voor verandering.
      De politiek bestaat uit de gratie om vooral bestaande rechten te verdedigen en niet bij het zoeken naar een nieuw moreel speelveld dat duiding creëert voor welk pad te volgen voor de toekomst.'

      Blijkbaar zit er meer politiek in mijn vezels dan dat ik had vermoed.
      Dagdromend word ik weer wakker.
      De therapie voor mijn achterste doezelt me elke keer weer zachtjes in slaap.
      'His ass is sweaty,'
      'Yesterday it was more.'
      Marleen en dokter Bolor kunnen er om lachen en zijn direct verbonden door mijn witte billen. Duidelijk geen heiligbeentjes.

      Zo dwalen mijn gedachten af naar wat Mongolie heeft gebracht. Welke herinneringen in mijn netvlies zijn gebrand. Eindeloos uitgestrekte hoogvlakten beschilderd met hemelse witte gers. Dieren die in balans leven met een woeste natuur. Alcoholisme als nationaal probleem. De ergste luchtvervuiling die ik tot nu toe heb meegemaakt. Vermakelijke gesprekken met dokter Bolor. Een appartement dat langzaam verandert in een vuilnisbelt. Dansen op een Mongoolse bruiloft benevelt door teveel Wodka. Geiten die door de lucht vliegen als pakketten sorteren bij TNT. Het geslis van articulerende Mongolen. De lelijke schoonheid van Ulanbataar. Yakken die volbepakt ons voorbij schrijden. Verkeerspolitie om de ijzerfile enigszins in goede banen te leiden. Kinderen die met onze ballonnen, restant verjaardag, de blits maken op het schoolplein. Onbegrensde gastvrijheid op 't platteland. Mongoolse masculiniteit op een hengst; een filmster die in vertraging de set op komt galopperen. Afscheid van Moncho gehuld in melancholie en tranen. Sneeuw op Marleen d'r verjaardag en minutenlang staren uit ons raam naar die witte dalende lieve watjes. Workshop aanvragen bij de insurance manager van het ziekenhuis; Hoe krijg ik snel mijn geld van mijn verzekeringsmaatschappij.

      Een luidde piep verstoort mijn reflectie. De therapie is voorbij. Mijn kont wordt met papier schoongeveegd en voorzichtig maar competent wordt mijn boxer weer omhoog geschoven. Dit was de laatste keer. Ik voel me zelfs een beetje ontgoocheld. Het kantoor brengt ook rust. Een ritme. Dit was elke dag een leuk onderhoudend uitje. Langzaam kleed ik mezelf weer aan en rest onvermijdelijk het nemen van afscheid. Samen gaan we op de foto. Beiden rommelen we wat aan ons haar. Dokter Bolor vindt het wel vermakelijk en voorziet zichzelf nog van een nieuwe laag lippenstift. De foto is naar welbevinden en goedkeuring vrijgegeven. We wisselen elkaar een glimlach, wat ditjes en datjes toe. Zoals dat gaat bij afscheid.
      'Hello'
      'One cheesecake and one double espresso please?'
      In stilte zitten we in de koffiebar.
      Peuzelen gestaag de cake tot een einde.
      Stappen uit het ziekenhuis en wachten voor een stoplicht.
      'Ik heb zoveel zin in China'
      'Ik ook'
      Het licht springt op groen en onze stappen zetten richting een nieuw begin.
      Read more

    • Day 1

      Ulaanbaatar

      June 3, 2017 in Mongolia ⋅ ☀️ 23 °C

      Waarom Ulaanbaatar zo tof is: Heerlijk weer, een fijn schoon en ruim hostel, met ontzettend lief personeel, terrasjes, een mooi museum over de Mongoolse geschiedenis, een prachtig boeddhistisch klooster en een gigantische zwarte markt waar je werkelijk alles kan kopen. En wij zouden ons niet zijn als we niet heel veel lekkere eettentjes hadden uitgeprobeerd! Mongools, Koreans en verrassend veel veganistisch eten, voor hele lage prijzen. Top! Deze stad heeft ten onrechte zo'n slechte naam. Wij vonden het hier echt leuk en gezellig en hebben ons prima vermaakt.

      Morgenvroeg vertrekken we voor een 15-daagse tour door zuid- en centraal Mongolië. Geen douche, w.c. of stroom, maar wel woestijn, fluitende duinen, hot springs, meren, paardrijden en slapen in gers. Spannônd..
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Ulaanbaatar Hot, Ulaanbaatar

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android