Namutoni Gate

Vandaag gaan we weer een deel van het Etosha park ontdekken waarna we meteen doorrijden naar onze volgende campsite, Onguma Campsite. Gelukkig is Henny weer wat opgeknapt. We zijn ontzettend benieuwd wat we vandaag allemaal weer voor onze lenzen krijgen! Bij de meeste waterpoelen zien we altijd wel blauwe wildebeesten, zebra’s, giraffen, impala’s en springbokken. Vaak gemoedelijk door elkaar heen grazend of zij aan zij bij het water. Alsof ze hier met elkaar hebben afgesproken om de laatste nieuwtjes uit te wisselen. ' Heb je het al gehoord?' Walther is gisteren gegrepen door een leeuw!'

Al rijdend door het park zien we regelmatig de slanke, aandoenlijke hoofden van giraffen boven de bomen uitsteken. Erg leuk om ze te observeren. Hiervoor gebruiken we allemaal onze eigen verrekijker, echt een onmisbaar item in de safari uitrusting. Het levert ook grappige plaatjes op: al die auto’s met inzittenden met hun armen in een hoek van 45 graden die in de verte aan het turen zijn. Benieuwd hoe stompzinnig dit er voor de dieren moet uitzien😂.

Onderweg komen we echt overal de lila-breasted -roller vogel tegen. Bijna altijd bovenin een boom, volop in het zicht. Alsof hij weet hoe mooi zijn paars en lichtblauwe vacht is en daarmee dan ook graag pronkt. We spotten ze zo vaak dat we ze omdopen tot ANWB-routepaal. Met hen op de route zitten we altijd goed.

Even later doemen er rechts van ons twee giraffen op. Een ouder met kind staan rustig naast elkaar. Wat is die kleine nu toch aan het doen? Het zwiept zijn lange nek achterover en steekt zijn kop recht in de lucht waarbij er duidelijk iets langs uit zijn bek steekt. Is dat zijn tong? Vervolgens buigt hij zijn nek weer naar de grond en herhaalt dit keer op keer. Na hevig overleg tussen beide auto’s via de bakkies, zijn we het er over eens dat het een lang bot is die uit zijn bek steekt! Een bot? Het zijn toch herbivoren? Zit dat bot soms vast in zijn keel? Het ziet er namelijk erg oncomfortabel uit maar ze lijken niet in paniek. We besluiten de natuur de natuur te laten en rijden verder.

Iets verderop zien we een auto stil staan, meestal een goed teken om iets bijzonders te spotten. En jawel! Er schijnt een leeuwin te zitten, alleen is ze net even uit beeld. Wij staan op scherp en turen met zijn allen het riet af. Ja, daar is ze! Ze loopt zelfverzekerd door het lage gras, haar bek en poot zitten vol bloedsporen! Het twaalfuurtje heeft, zo te zien, goed gesmaakt! Onverschillig loopt ze van ons weg, ons opgetogen achterlatend. In hun natuurlijke habitat is het zo gaaf om deze dieren tegen te komen!

Aan het einde van de dag rijden we de campsite op, wat een verborgen parel blijkt te zijn. Samen met een aantal andere lodges en campsites ligt dit in een eigen wildpark. We krijgen een idyllisch plekje toegewezen met een supermooi privé toilet- en douchegebouw. Vanavond trakteren we ons zelf op een diner in het restaurant. We moeten dan wel meteen doorgeven wat we willen eten want ze moeten het nog wel even ontdooien😅.

Wanneer we buiten aan tafel schuiven (met alles houden we zoveel mogelijk rekening dat Henny nog besmettelijk kan zijn) zien we dat ze hier ook een verlichte waterpoel hebben. Door de onnatuurlijke verlichting kijk je voor je gevoel meer naar een theater. En jawel hoor, daar zijn de zebra’s al! Logisch dat deze eerst op moeten, ze hebben hun pyjamaatjes al aan en moeten straks snel naar bed. We worden er melig van. De zebra’s zijn erg schichtig wat niet zo vreemd is, ze hebben gezien wat er in het verleden met hun neef Henk of ome Harry is gebeurd. En zelf hebben ze geen zin om te eindigen als kleedje voor de open haard. Alles wat op twee benen loopt is hier een jager en dat laat littekens achter.

Even later brengt de ober onze drankjes als zijn portofoon een hoop kabaal maakt. Wij plagen hem dat we er klaar voor zitten en de volgende akte mag beginnen. En of de duivel er mee speelt verschijnt er kort daarna een giraffe ten tonele. Een beetje nerveus alsof ze podiumvrees heeft. Heel subtiel verschijnen er plotseling nog meer lange benen in het struikgewas. Het blijken de beide ouders te zijn. Een prachtige voorstelling begint; er wordt liefdevol begroet, de omgeving wordt uitvoerig gescand en de wacht continu afgewisseld. Zo kunnen moeder en kind rustig drinken. Elke beweging is behoedzaam maar vooral zeer elegant. Een toegift zit er niet in, ze wandelen na het dorst lessen weer snel en geruisloos de nacht in.

Tussen de bedrijven door benut een ieder weer even zijn Wifi momentje. Zo doende leggen we de vraag van de bot sabbelende giraffe even neer bij ons orakel Susan uit Loosdrecht en krijgen snel antwoord. De giraffen zuigen het merg eruit of eten de botten omdat het veel calcium bevat. Ook weer opgehelderd.

Tijdens de koffie blijven we toch naar het toneel turen. Je weet immers nooit wat er nog opkomt. En jawel! De afsluiter van de avond is de klein gevlekte genetkat die sierlijk zijn slanke lijf en lange staart showt. En weg is hij weer. Dikke buiging en applaus voor deze dinershow. Wij vonden het een geslaagd optreden en duiken moe maar voldaan onze mandjes in. 🤠💃🏻Read more