Nepal
Kirtipur

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 89

      KRMEF

      May 9, 2022 in Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

      ְשקשוקת בוקר איריס בן יאיר סטייל (5 זיקוקין שקטים)
      סיור בכל מתחמי הקהילה של הארגון
      עבודות קבלנות, עבודות אומנות
      נדב חוזר לקטמנדו לסידורין.
      יושבים לסעוד עם צרפתים קיבצים (צ.נ.ו.ן)
      לקינוח לילי מכינים פנקייקים שמנים עם רוטב מילקה ובננה ליד (מליורד כוכבים)
      פעם ראשונה ערב של שלושת המוסקטרים יחד
      יום חדש במבוקים חדשים לנסר
      מעמידים חצובות בגינה האקולוגית
      עוזבים אחרי דל באט של צהריים, חזרה לקטמדו לפרידה מנדב וציפייה מתונה להודו
      Read more

    • Day 323

      Aller au bout de ses rêves

      May 22, 2022 in Nepal ⋅ ⛅ 22 °C

      55km tout droit et nous serons au Népal...Oui, mais...encore faut-il passer la frontière ! Le passage Inde/Népal est clairement le plus folklorique du voyage. Alors qu'on fonce tout droit, nous sommes hélés par des chauffeurs de Tuktuk. Jusque là, c'est plutôt la routine sauf que, au lieu de nous proposer leurs services, ils semblent tous nous indiquer une petite rue perpendiculaire. Eh oui, la frontière a beau être 3 km plus loin, c'est apparemment ici, dans un petit bureau en bas d'un hôtel délabré que l'on doit obtenir notre tampon de sortie. Ce bureau semble inutilisé depuis 5 ans mais pourtant, nous sommes au bon endroit. 5 ordinateurs, dont un branché, un employé qui nous demande l'adresse de notre hôtel de la nuit dernière (heuu....banana?), 3 pannes de courant, bref, tout est bon, on a notre tampon. On reprend la route en priant pour ne pas faire d'accros (puisque nous sommes désormais illégaux sur le territoire), on passe sous un arche, on écrit nos noms et ceux de nos pères dans un grand registre à un premier stand, puis on continue les festivités en passant par 5 autres stands répartis un peu partout dans la ville . Lorsqu'on a enfin notre tampon d'entrée, la frontière est derrière nous depuis 3 bons kilomètres. Mais ça y est, on y est! Les routes sont tout autant (voir même plus) défoncées que du côté indien, mais ça klaxonne nettement moins. Tout le monde semble parler anglais, et on est sans cesse accompagné par des scooters qui nous offrent des brins de causette en roulant à nos côté pour quelques mètres. On est de suite séduit par l'ambiance! Pour notre premier dodo, on s'installe à côté d'un lac, au abord d'une jungle. 3 jeunes sont venus y profiter de la fin de journée. Je les aborde en demandant si le spot est safe. "No problem, no problem.... But Cobra, but maybe Tiger, but no problem...but maybe come camp in the village". Comme on n'a pas vraiment envie de se frotter à des attaques de Cobra nocturne, on accepte avec plaisir la proposition. On installe donc le bivouac au milieu d'un petit village où tout le monde semble se connaître. Chaque villageois nous apporte quelque chose: un verre de coca par-ci, un biscuit par-là, et beaucoup se proposent de nous aider à monter la tente. Nous sommes invités pour le repas qu'on doit manger avec les mains. Ça a un petit côté jouissif mais je n'arrive jamais à me défaire du sentiment de "gamin pris en faute" quand 15 paires d'yeux te regardent alors que tu as la mains enfoncée dans le plat !
      On se fait également offrir du chang, un alcool de riz. On insiste pour avoir un petit verre et on proteste un peu devant notre 25cl remplis à ras bord, mais nos hôtes sont formels : "C'est un petit verre! Ça c'est un grand verre" déclarent-ils fièrement en brandissant leur seau de 75cl!
      Après cette soirée bien agitée, on reprend la route en direction de Chitwan, où nous sommes attendus par la famille d'accueil de mon amie Math qui a séjourné au Népal il y a plusieurs années. La route est en travaux et on mange de la poussière (et quelques délicieux momos tibétains lors d'une pause bien méritée) durant toute la journée. On arrive tellement éreinté et crasseux (probablement le plus sale que l'on ait été du voyage et, croyez moi, il y avait du niveau), que j'ai honte de sonner à la porte. (Bon à dire vrai, dans ces pays, on ne "sonne" pas vraiment à la porte, trouver une adresse s'apparente plus à une chasse au trésor géante impliquant tout le voisinage).
      Une fois lavé, on fait connaissance. Quand tu parcours 12000 km à vélo et arrive dans une chambre avec des photos de ta meilleure amie, ça te donne vraiment l'impression que le monde est petit! Derrière cette visite, il y avait une idée précise : abandonner nos vélos en lieux sûr pour quelques semaines, et aller randonner. Car, si le Népal est le pays de la marche à pied, ce n'est pas celui de la bicyclette. Et ce n'est pas les 48h écoulées sur le sol qui nous feront changer d'avis.
      Faire un Trek au Népal, je pense que c'est un rêve que les amoureux de la montagne que nous sommes avions en nous sans jamais l'avoir pour autant réellement formulé à haute voix. Nous nous engageons sur l'Annapurna Circuit. Les premiers jours, nous marchons à travers des rizières et des champs. Il y a beaucoup de petits village et les paysans portent d'énormes sacs tressés en paille sur le dos. On n'avait jamais rien vu de tel! Au fur et à mesure qu'on monte, les paysages deviennent le plus en plus alpins. Un matin, on se lève en même temps que le brouillard de la veille et on se retrouve nez à nez avec l'Annapurna II, un géant de 7937m. A partir de là, on sera sans cesse entouré de géants aux cheveux blancs et, plus on grimpe, plus on a la sensation de les regarder droit dans les yeux. L'ambiance sur le Trek est également très conviviale.D'étape en étape, on retrouve les mêmes gens et on ne tarde pas à sympatiser avec une bande de backpackers (un Français, un Allemand, une Espagnole, un Norvégien,un Anglais et un Irlandais, bref, de quoi nous rendre nostalgique du vieux continent). C'est la première fois de notre vie que nous montons autant en altitude, avec un passage de col à 5416m. C'est hyper impressionnant!
      On redescend vers Chitwan en bus pour récupérer nos vélos. Prendre le bus au Népal, c'est plein de poésie... ça saute, ça balance, ça secoue, le tout sur un fond de musique locale. 125km/5heures, on n'est clairement pas sur un record de vitesse, heureusement, le paysage népalais n'est pas laid! (Il fallait la faire au moins une fois ).
      Dans la vallée, on visite une réserve naturelle. On part à pied pour la journée, entourés de deux gardes du corps, espérant voir tigre, ours, crocodile, éléphants et rhinocéros. On n'aura pas réussi à aprecevoir les deux premiers mais on a adoré l'ambiance : guetter les bruits, progresser à pas de loups, se retrouver nez à nez avec un rhino et entendre le guide qui hurle: "Courez" et finir à trois touristes perchés dans un arbre et se demandant quelle mauvaise blague commence comme ça!
      On finira nos aventures népalaise à Kathmandu. Nous sommes entre les mains d'Azzu et Douchan, deux fans de vélos qui nous hébergent et nous font visiter les environs: visite de temple, de la ville de Baktapur, karaoké ( on les a initié aux Lacs du Connemara) et promenade sur les collines avoisinantes, le tout arrosé de Chang! Et, entre les coups, on empackte également nos bécanes pour le vol car...nous avons décidé de prendre l'avion à nouveau ! Nous quittons des montagnes pour en rejoindre d'autres. Nous n'aurons pas pu réaliser notre rêve d'atteindre l'Asie Centrale à vélo, celle-ci étant enclavée entre des pays aux frontières actuellement fermée. Mais, l'appel de ces pays résonne en nous . Pendant 10 mois, ils nous ont servi de boussoles, nous indiquant la direction à suivre. Nous en avons été tout proche à plusieurs reprises, et choisir de voler ne se fait pas sans pincement au cœur. Mais attendre que le COVID et les conflit géopolitique se tassent, c'est risquer d'attendre longtemps. Nous avons le temps, le matériel et l'entraînement. Nous décidons de foncer. Nous allons au bout de se voyage, au bout de notre rêve. Du hublot, on aperçoit la chaîne du Pamir et on se demande dans quel bourbier on s'est encore fourré...La réponse? On verra bien! Kirghizistan, on arrive.
      Read more

    • Day 23

      White House Viewpoint

      September 21, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 24 °C

      Heute wird für das kommende Trekking geübt. Zu Fuß von unserem Wohnort Kirtipur besteigen wir einen nahe gelegenen Berg, auf dessen Spitze angekommen man die Aussicht in einem schönen Restaurant bewundern kann. Aus Kirtipur raus wird es erst mal etwas ländlicher, viele Reisfelder und schönes Häuser und Gärtchen sind zu sehen und man kann endlich mal weiter als 20m schauen. Die App "Maps me" ist wirklich genial. Sie kennt Wege von denen mal niemals denken würde, daß es welche sind. Nach 1x verlaufen versichern wir uns nochmal, ob der kleine Trampelpfad durch den dichten Wald auch wirklich zu unserem Ziel führt. Es geht steil Berg auf und in der Hitze ist das ganz schön anstrengend. Oben angekommen wird man von einer wunderbaren Aussicht belohnt. Auch die Einheimischen lieben diesen Ausgangspunkt, nur fahren sie mit dem Motorrad hoch.

      Auf dem Rückweg machen wir noch einen Abstecher zum Taudha Lake. Hier gibt es Riesenkarpfen, die man füttern kann. Seit dem Abstieg vom Berg folgt uns schon ein Straßenhund und weicht uns nicht mehr von der Seite. Er folgt mir sogar bis aufs Klo und jault vor der Tür. Er ist wrklich ganz ganz süß und hat uns einfach als Rudelführer ausgesucht. Als wir ins Taxi steigen und losfahren rennt er dem Taxi hinterher. Es tut einem in der Seele weh diesen süßen Hund dort zu lassen.
      Read more

    • Day 12

      Kein Dengue-Fieber / sicher nur Grippe

      September 10, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 26 °C

      Die letzten 3 Tage hab ich richtig flach gelegen, hab mir wohl die Grippe eingefangen mit allem was dazu gehört (Fieber, Gliederschmerzen, Husten) Meine Gastgeber hier haben mich gut versorgt mit Medikamenten Obst und Gemüsesuppe.

      Hier in der Stadt kursiert grade die große Angst vor Dengue-Fieber. Es gibt wohl anders als zuvor viel mehr Fälle, auch im Krankenhaus sind einige Patienten daran erkrankt . Die Menschen haben aus Furcht den ganzen Mückenschutz leer gekauft, die Apotheken haben keinen Vorrat mehr.

      Hier noch ein paar Fotos von den letzten Tagen...
      Read more

    • Day 41

      Kathmandu - Kirtipur

      November 3, 2023 in Nepal

      Kirtipur is a Municipality and an ancient city of Nepal. The Newars are the natives of Kirtipur. It is located in the Kathmandu Valley 5 km south-west of the city of Kathmandu.
      Madan was so Kind and showed us the place and invited us for lunch in a native restaurant.Read more

    • Day 4

      Kirtipur Hospital

      September 2, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 28 °C

      Das Krankenhaus liegt nur einige Kilometer vom Stadtzentrum von Kathmandu entfernt auf einer Anhöhe. Man hat einen tollen Ausblick auf die Berge. Circa 100 Patienten können zurzeit behandelt werden. Das Krankenhaus ist in 2 Bereiche geteilt: Bereich Medizin mit der Allgemeinchirurgie, inneren Medizin, Gynäkologie und der Notaufnahme und der Bereich plastische Chirurgie mit dem Cleft and Burn Center.

      Ich bin in der plastischen Chirurgie eingesetzt. Übrigens das einzige Krankenhaus in Nepal in dem Verbrennungspatienten behandelt werden können.

      Der Arbeitstag beginnt mit der Frühbesprechung. Der diensthabende Arzt gibt einen Überblick wieviele Patienten aktuell da sind , welche Fälle gestern operiert worden sind und was für heute ansteht. Ein Arzt hält jeweils morgens einen kleinen Vortrag über ein medizinisches Thema, zum Glück alles in englisch. Danach geht's zur Visite auf die Station und weiter in den Op.
      Read more

    • Day 25

      Kagyu Institute of Buddist Studies

      September 23, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 26 °C

      Ein paar Tage Kloster sollen es sein. Es liegt sehr günstig, direkt neben dem Krankenhaus. Es ist ein tibetisches Kloster und deshalb besonders hübsch. Es gibt viele kleine Mönche, manche sind erst 5 Jahre. Tagsüber gehen sie in eine normale Schule aber dann wird bis abends weiter gelehrt. Süß wenn die kleinen durch die Gänge flitzen.Read more

    • Day 28

      Abschied aus Kirtipur

      September 26, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 22 °C

      Es war ein schöner Monat hier. Die Arbeit im Krankenhaus hat Spass gemacht und wir haben tolle Freunde kennengelernt. Zum Abschluss sind wir noch bei einer Familie zum Essen eingeladen und es hat richtig lecker geschmecktRead more

    • Day 1

      Der Höhenflug

      March 9 in Nepal ⋅ ☀️ 21 °C

      Ich berichte hier absichtlich erst ab dem Moment wo die Endorphine endlich wieder auf Reisen zu sein mein Gehirn erreicht haben. Das war der Moment als mein Anschlussflug von Neu-Delhi, Indien nach Kathmandu, Nepal über den Himalaya geflogen ist und ich auf genau der richtigen Seite einen Fensterplatz im Flugzeug hatte. Ich kann euch nur sagen, dass der Blick auf dem Flugzeugfenster atemberaubend war. Es war so imposant, dass mir vor überwältigenden Glücksgefühlen und Ehrfurcht die Tränen in die Augen gestiegen sind. Die Berggipfel des Himalaya sind so hoch sind, dass sie die dichte Wolkendecke durchstoßen, und über all dem thront der Gipfel des Mount Everest, als höchster Berg der Welt. Das Flugzeug fliegt so nah an den Gipfeln vorbei, das man das Gefühl hat, dass man nach ihren greifen könnte. Teilweise legt sich der Flieger fast schon in Seitenlage um drüber bzw. hindurch zu kommen. Und um das ganze noch kitschiger zu machen, ging gerade die Sonne und tauchte die Kulisse von dunkelblau zu orange-rot. All der Stress, der letzten Wochen fiel von mir in Sekunden ab und verwandelte sich in pure Dankbarkeit. Dankbar dies erleben zu dürfen und dankbar wieder ein neues wundervolles Land entdecken zu dürfen. Nepal, ich komme!Read more

    • Day 6

      Cleft and Burn Center

      September 4, 2019 in Nepal ⋅ ⛅ 25 °C

      Ich will ein bisschen was über das Krankenhaus erzählen, in dem ich grade arbeite. In meiner Abteilung werden hauptsächlich Patienten mit Verbrennungen und Lippen-Kiefer-Gaumenspalten betreut.
      Warum ist so ein Zentrum notwendig? Also in Nepal gibt es sehr viele Verbrannte. Circa 56000 pro Jahr Das ist zum einem dem geschuldet, daß es sehr viele offene Feuer gibt und zum anderen die elektischen Leitungen hier völlig ungeschützt liegen. Weiter gibt es auch viele Explosionen mit Gasflschen.
      Bei Frauen ist es oft so, daß die Kleidung zu brennen beginnt wenn sie sich am Feuer wärem wollen oder kochen, Kinder haben meistens Verbrühungen dadurch, daß sie in den Kochtopf fallen oder an diesen dran wollen. Oft sind die Feuer und Kochtöpfe auch bodennah, also gut zu erreichen. Männer arbeiten an den Stromleitungen und kommen mit der Hochspannung in Kontakt. Patienten kommen oft erst Tage nach der Verbrennung, sie versuchen meist zuerst Hausmittel anzuwenden oder konsultieren einen Schamanen.
      Da diese Klinik die einzige im Land ist, die Verbrannte versorgen kann kommen die Menschen oft von sehr weit her. Sie müssen ein Familienmitglied mitbringen, denn auf dessen Versorgung sind sie im Krankenhaus angewiesen. Wer ins Krankenhaus kommt und ist nicht mehr als 40 % verbrannt hat eine Chance zu überleben andere nicht aber bei Verbrennungen stößt man auch in Deutschland irgendwann an seine Grenzen.

      Menschen mit Lippen-Kiefer-Gaumenspalten gibt es in Asien mehr als bei uns. Obwohl eine Lippen-Kiefer-Gaumenspalte genetisch bedingt ist verlässt der Vater oft die Familie und gibt der Mutter die Schuld an der Erkrankung. Mit einer recht einfachen Op kann man deshalb sehr viel für das weitere Leben eines Kindes und der Familie tun.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Kirtipur

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android