Dicksons Hill

Gisteren spendeerden we het meeste van onze dag op de luchthaven of in een vliegtuig. We verloren nog eens drie uur van onze dag door door te spoelen naar Nieuw-Zeelandse tijd. Eens geland moesten we door immigratie en dan door customs. Hier hielden ze ons tegen, controle. We hadden alles aangegeven wat aangegeven moest worden en mochten alles buiten onze knoflook houden. Onze wandelschoenen worden ook streng nagekeken. Oordeel? Ze moesten extra gewassen worden. Gelukkig voor ons werd dat allemaal gratis voor ons gedaan😁 We mochten de luchthaven verlaten, maar dat was eventjes wennen. Buiten was het aan het regenen en zo koud! Gedaan met de hitte.

Daarna pikten we onze campervan op. We kregen een beetje uitleg, maar moeten nog veel zelf ontdekken. Ook moest alles nog een plaatsje krijgen, tijd om uit te pakken was er niet. We vertrokken in het midden van de nacht naar een camping dichtbij. Eerste kilometers in Nieuw-Zeeland aan de linkse kant van de weg voor Steven.

Na een korte nacht, vertrokken we richting Otago Peninsula. Het was een lange trek en we wisten niet zeker of we het gingen halen. Maar dat was geen probleem, meer dan genoeg dingen te zien langs de weg en ook heel veel campings. We hebben ook een campervan die "selfcontained" is en dus mogen we eigenlijk overal kamperen.

Onze eerste stop was aan een supermarkt. We kochten eten voor verschillende dagen, maar vonden moeilijk plaats voor alles. Na wat zoeken kreeg alles een plekje. Ondertussen was het ook al tijd geworden om te lunchen. Boterhammen met pindakaas werden onze eerste maaltijd in de camper. Hierna was het weer tijd om te vertrekken, want we hadden nog een hele weg te gaan.

Na ongeveer twee uur rijden, was het tijd voor een pitstop. We stopten aan een gezellig wegcafé. Hier dronken we een koffie voor wakker te blijven en aten nog een hapje.

Na nog een uur rijden hadden we onze eerste grote bezienswaardigheid bereikt. Pas op, de hele rit er naartoe was ook een belevenis. De wegen zijn niet moeilijk, eigenlijk altijd rechtdoor, maar het landschap is zo mooi. Bergen in de verte met sneeuw op de toppen, velden vol koeien en schapen, de zee, heuvels waar we door rijden. We hebben ons zeker niet verveeld. De bezienswaardigheid waren de Moeraki boulders. Dit zijn rotsen die volledig rond zijn en op het strand liggen. Echt super grappig om te zien, maar ook wel fascinerend. Ook wel veel volk, maar ja het is dan ook een populaire bestemming.

Hierna was het eigenlijk al tijd om een plek voor de avond te zoeken. We passeerden nog aan een tankstation en de bediende raadde ons aan om de "scenic road" te nemen. Deze was maar een klein beetje langer dan de hoofdweg. Het was de omtoer zeker waard! Het was echt zo'n mooi landschap. De camping zelf was gratis. Er waren publieke toiletten met drinkbaar water dus dit was top. De locatie was ook fantastisch, 10 min stappen van een strand. Ons avondeten hielden we simpel, gevulde pasta met tomatensaus. Hierna deden we nog een wandeling op het strand. We waren bijna helemaal alleen. Toen we terug waren op de camping, was het tijd om in ons bedje te kruipen. Dit is letterlijk kruipen, want het bed is in een 'doos' boven de vooruit. We lagen plat van het lachen, want je moet in je bed sluipen. Neem er dan nog bij dat er geen ladder is en het echt nog hoog is om er in te duiken, wel ja ons avondritueel is vrij hilarisch.Read more