Tinline Bay

Het einde is in zicht maar we hebben nog (wéér) iets moois voor de boeg. Volgens vele het mooiste National Park van NZ dus we Laden ons weer even op. Het is wel duidelijk geworden dat we geregeld verschillende inzichten hebben, Annika wil graag een doel hebben, daar op af en dan genieten. Dit zijn vaak schitterende plekken maat wel toeristisch. De mooiste plekken zijn nu eenmaal populair. Ik wil graag veel meer genieten van de reis zelf, zonder doel, vaak stoppen onderweg om te proberen mooie plekjes te ontdekken. Dit laatste lukt vaker niet dan wel en levert dan de nodige wrijving op en als het dan slecht weer is en we slecht geslapen hebben mondt elk klein dingetje uit in een discussie. En vroeg opstaan om vervolgens 'niets' van plan te zijn gaat er bij de dames helemaal niet in dus het werd vaak een middenweg. Uiteindelijk hebben we onze draai wel gevonden maar 10 weken is gewoon heel erg lang. Daarom hebben we vandaag besloten om eens apart, los van elkaar door dit park te lopen. We moeten om 10 uur van de camping zijn en maken daar maximaal gebruik van. Nog even lekker douchen en ontbijten en dan rijden we die kant op.
Als we erheen rijden zie ik een drempel over het hoofd en krijgt Lynn vliegles. Oeps....

We lopen om de beurt met een pauze van 15 minuten het park in, we gaan de Tasman Coastal Track volgen en omdat de totale lengte 60km is lopen wij gewoon een stuk heen en terug. Iedereen kijkt zelf hoe ver ie wil en dan zien we het wel.

Vanaf de start is de route gelijk fantastisch. Het weer is top, de track ligt grotendeels in de schaduw en is erg goed verzorgd. Er zijn rond deze tijd niet veel mensen dus dat is lekker. Elke km is er wel een mooi uitzichtpunt of toegang tot een 'geheim' strandje. Ik ga naast een oude Australische man op een bankje zitten en we kletsen een kwartiertje over van alles en nog wat maar vooral over hoe mooi het hier is. Heerlijk om lekker alleen te lopen, dan heb je tenminste tijd voor dit soort dingen en los daarvan vinden we het alledrie wel erg lekker blijkt later. Als ik even de route kwijt ben loop ik naar een gezin op het strand en ik wordt gelijk vrolijk gegroet.
"Hello, how are you?", het blijft een zin die je even van je apprepo brengt maar het is hier de normaalste zaak van de wereld. We reageren maar met "I'm great, how are you?" en er ontstaat snel een gesprekje. Na zo'n 2 uur lopen komen we elkaar tegen op een geweldig strand. Kraakhelder water en een mooi 'golden beach' zoals de kiwi's het noemen. Uiteraard moet hier even gezwommen worden en we eten onze lunch. Samen terug of apart? Apart zeggen we in koor en we zien elkaar weer 2 uur later bij de camper. Annika heeft Lynn onderweg ingehaald omdat ze volgens Lynn aan het rennen was.
Daarna gebruiken we om en om even het massage apparaat dat Annika voor haar rug heeft gekocht op onze voetjes en dan rijden we terug naar de camping voor een lekkere bbq. Het is zo goed bevallen dat we een nachtje bijgeboekt hebben. We hebben deze trip elke dag wel een glas (fles) witte wijn op en we spreken af dat dit toch echt een van de laatste wordt. We hebben er in elk geval volop van genoten!Read more