New Zealand
Waikanae

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 78

      Parawai Hut nach Waikanae

      December 18, 2022 in New Zealand ⋅ ☁️ 16 °C

      Ich habe sehr gut in meinem Zelt draußen geschlafen. 🙂
      Heute hatten wir noch mal einen langen Tag vor uns und sind wieder zum 7 Uhr los. Das es geregnet hat, versteht sich dabei von selbst. 😅 Aber das sind wir ja jetzt gewöhnt.
      Von der Hütte ging es ein Stück und dann fing der track für heute an. Angeschlagen war er mit 6-7 Stunden und ging hoch bis auf 800 Meter und dann wieder runter.
      Auch heute wieder ein super schöner Wald und im Wald hat man den Regen auch nicht so doll gemerkt.
      Der track war im Verhältnis zu den letzten Tagen deutlich einfacher zu laufen, wenn das hoch laufen natürlich immer anstrengend ist. 😃 Es gab wieder einige Matschlöcher, aber unsere Schuhe sind eh so dreckig und nass, dass das keinen Unterschied mehr macht. 😅
      Leider hatten wir auch heute wieder kein Glück mit einem schönen Blick vom Gipfel. Wie schon die anderen Tage war es komplett bewölkt und nebelig.
      Wir haben ein ganz gutes Plätzchen für unsere Mittagspause gefunden und dann ging es weiter den Berg wieder runter. Je näher wir dem Tal entgegen gekommen sind, desto weniger hat es geregnet und als wir dann aus dem Wald raus waren hat die sonne geschienen. Es gibt ihn also doch, den blauen Himmel. 😊 Es sollte dann wohl nicht sein, dass wir in den Tararuas Sonne haben. Sie sind bekannt für Wolken und schlechtes Wetter, schade war es aber trotzdem.
      Wir waren nach 6 Stunden am Ende des tracks und von da ging es dann noch mal 10 km an der Straße entlang. Nach den letzten Tagen fand ich das aber sogar ganz angenehm. 😃 Schön Musik auf die Ohren und dann hat man mal wieder ein paar Kilometer geschafft in relativ kurzer Zeit. War auch mal wieder ein gutes Gefühl.
      In Waikanae gibt es eine alte Kirche, in der TA hiker übernachten können - sehr cool! Und vor allem konnten wir nach 5 Tagen wieder duschen und unsere Wäsche waschen. 😊🥳
      Wir sind abends noch in die Stadt gelaufen und waren einen Burger essen. 😋 Von dem Burger und dem Bier haben ich schon die ganze Zeit geträumt. 😃 Soo lecker. 😋
      Die Tararuas waren definitiv ein Erlebnis. 😊
      Read more

    • Day 73

      J73, km 1’623, Waikanae

      December 26, 2022 in New Zealand ⋅ ☀️ 24 °C

      Après Palmerston North, les derniers jours nous auront vu affronter les fameuses et parfois redoutées Tararua Ranges, qui constituent de réputation une des sections les plus ardues du Te Araroa. Il s’agit d’une chaîne montagneuse dont l’altitude maximale, relativement faible pour les suisses que nous sommes (on sera monté au plus haut à 1’462 msm), ne doit pas nous tromper : il s’agit d’un milieu hostile et quasi-alpin. Les difficultés que l’on peut y rencontrer tiennent à une météo qui peut changer très rapidement, et en particulier aux vents forts et aux fréquentes précipitations. Une bonne partie du chemin se faisant sur une crête tres exposée et parfois vertigineuse, les conditions auront fait rebrousser chemin à plusieurs de nos amis hikers partis les jours précédents.
      Nous aurons donc, à nouveau, été très chanceux puisque nous avons pu effectuer tout le parcours prévu. Le temps était certes souvent brumeux mais, notamment dans des forêts d’arbres recouverts de mousse, cela nous aura offert une ambiance magique. Ajoutez par moment la bande originale du Seigneur des Anneaux dans les oreilles, et le voyage devient fantastique!

      Nous aurons donc pu goûter aux difficultés du chemin et pouvons comprendre sa réputation : en permanence nous monterons ou descendrons (jusqu’à +1’600 m de dénivelé total par jour), parfois sur des pentes importantes, un tracé souvent boueux, avec de nombreuses racines glissantes, de la végétation dense (bush) recouvrant un étroit chemin creusé, des pierres instables, etc. Marc aura notamment fait une belle chute occasionnant plus de peur que de mal. Il en gardera un gros hématome sur la hanche et de belles éraflures. Une des conséquences de ces conditions: les distances parcourues par jour auront été parmi nos plus courtes, et pourtant nous arriverons fréquemment éreintés aux cabanes en fin de journées!

      Une autre difficulté était la nécessité de porter un stock de 8 jours de nourriture au départ de Palmerston North (7 + 1 jour de réserve). Autant vous dire que le poids de nos sacs était, en tout cas au début, vraiment pénible. Il faut dire que notre obsession à emporter du fromage, des sauces, des pommes, du pesto et du miel, n’a pas amélioré la situation! Au moins nous aurons pu profiter d’un peu de diversité dans nos plats.

      Comme il était impossible de planter la tente une fois les hauteurs atteintes (pas d’emplacement plat ou sans végétation), nous passerons nos nuits au sein même des Tararua dans de petites cabanes sommaires: pas d’électricité ni de gaz évidemment, un peu d’eau provenant de la récupération d’eau de pluie en toiture (trop peu pour nettoyer nos chaussures et nos jambes boueuses), et de simples “bunk beds”. Nous passerons par exemple la veille de Noël à la Nichols hut, prévue pour accueillir 6 personnes. Au final nous y serons 12! On se tassera sur les deux étages de lits. Deux personnes dormiront au sol. On aura bien ri et l’ambiance aura été extraordinaire! En bonus on passera une nuit excellente! En tout cas bien meilleure que la nuit précédente dans une cabane pourtant plus spacieuse, où un randonneur pas très malin et gigotant toute la nuit dormira sur son matelas gonflable extrêmement bruyant….(alors que des matelas étaient déjà en place).

      En sortant des Tararua, en plus d’être accueillis par un temps radieux, on campera au bord d’une magnifique rivière qui nous permettra de nous baigner et de dissoudre une partie de notre sueur. Le lendemain, après une ultime petite ascension, nous verrons pour la première fois, au loin, l’île du Sud!!

      Nous conclurons en réalisant des appels vidéos à nos familles lors de leurs repas de Noël. Que d’émotion et de contraste, alors qu’ici l’été s’est clairement installé! Ces appels nous auront permis de partager un peu de l’esprit de Noël.

      Au retour dans la civilisation, on atterrira finalement dans un motel comme on en a déjà fréquenté plusieurs: il s’agit d’archétypes comme on en voit dans les films américains, avec la place de parc en face de chaque chambre.

      Ces derniers jours, on aura passé passablement de temps avec d’autres hikers, parfois même la journée en marchant. On aura fait mieux connaissance avec notamment Jo, une kiwi extravertie, ouverte, et fondamentalement sympathique, qui nous en apprendra plus sur l’histoire du pays et les liens avec les maoris. On croisera aussi beaucoup de marcheurs qu’on avait déjà vu précédemment, et d’autres avec qui on fera connaissance. On parle dans ces longues randonnées de “Tramily” pour “trail family” (la famille du trail). Il s’agit des personnes que l’on côtoie durant notre marche. Certains se rencontrent et ne se quittent plus durant tout le trail, mais la plupart, comme nous, rencontrent et marchent en parallèle de plusieurs personnes qu’ils croisent et recroisent au hasard des étapes que chacune et chacun choisira de faire. C’est souvent avec émotion qu’on revoit certaines personnes que l’on n’a pas revues parfois depuis des semaines. L’aventure humaine est centrale dans une randonnée de longue distance comme le Te Araroa. Et il est possible que l’on se remémore, à futur, davantage des gens que des paysages.

      En résumé, par leur beauté brute, leur accès compliqué et les chemins étriqués, nous avons adoré traverser les Tararua. Le côté sauvage et isolé de ces montagnes, et les dénivelés, nous ont permis d’avoir un aperçu de ce que sera l’île du Sud, que l’on se réjouit d’atteindre!

      Mentionnons encore que l’entrée des Tararua aura été l’occasion de franchir le cap symbolique des 1’500 km, soit la moitié du trail! Le temps et les distances passent si vite!

      Les prochains jours nous marcherons le long de la côte pour atteindre, enfin, Wellington. Notre plan initial devrait se concrétiser: nous marcherons le dernier jour de l’an sur les derniers kilomètres de l’île du Nord.

      Voici les étapes réalisées depuis Palmerston North :
      - km 1’515 Moturimu whare
      - km 1’529 Tokomaru shelter
      - km 1’547 Makahika outdoor centre
      - km 1’566 Te Matawai hut
      - km 1’579 Nichols hut
      - km 1’597 Ōtaki Forks
      - km 1’623 Waikanae
      Read more

    • Day 10

      Travel day - to Wellington

      October 15, 2023 in New Zealand ⋅ 🌬 11 °C

      A lack of exercise day as first we had a 2 and a bit hour bus trip from Nelson to Picton, arriving just after noon, then at 2.15 we left in the huge ferry for the 3.5 hour trip to Wellington. All easy and smooth. Grey and cold when we left Nelson, which turned windy and rainy on and off, and very cold, very windy and squally rain at Picton! The bus ride was through rolling hills, a very winding road and at the end through many vineyards in the Marlborough area. Pretty countryside.

      Had time for a little bite to eat at Picton - found a tapas bar, just right, then made our way to board. Such a huge ferry, even though the sea looked extremely choppy it just sailed on through without any noticeable rock and roll! So very pleasant and comfortable - we didn’t go outside on deck - I don’t think they were allowing people to anyway because of the weather conditions, so we sat in the comfortable seats with wifi happy as clams.

      Rae and Jim were there to meet us which was wonderful…they live in Waikanae which is about 45 mins drive north of the city, in a more sheltered climate and near the beach. It was about 7 when we got there so we chatted and had dinner and will see round tomorrow. Off to bed, just a quick account of the day.
      Read more

    • Day 75

      Wiedersehen nach 17 Jahren

      February 2 in New Zealand ⋅ 🌧 16 °C

      In Palmerston North übernachten wir wieder bei Trail Angels, Paula und Brian. Abends kommt noch Rhys dazu, auch ein Te Araroa Wanderer, aus Neuseeland. Wir stehen alle in der Küche von Paula und Brian, bereiten unser Abendessen zu und schwatzen miteinander.

      Die nächste Etappe von Palmerston North aus sind die Tararua Ranges mit vielen steilen Auf- und Abstiegen. Für ca. 6 Tage geht es durch (schlammigen) Urwald und über alpines Gelände. Wir entscheiden uns schweren Herzens diese Etappe wegzulassen. Die Zeit rennt, denn es ist schon Anfang Februar und auf der Südinsel gibt es noch soooo viel, was wir sehen, anschauen, erleben und erklettern wollen.

      Nach den Tararua Ranges kommt man im kleinen Örtchen Waikanae raus. Ich habe dort eine Cousine, die aus Deutschland ausgewandert ist, und die ich 17 Jahre nicht gesehen habe und unbedingt wiedersehen und besuchen möchte. Als klar war, dass wir 5 Monate in Neuseeland sein werden, habe ich Kontakt zu ihr aufgenommen und sie hat mich sofort eingeladen, sie zu besuchen. Jetzt ist es endlich soweit, wir müssen nur noch von Palmerston North nach Waikanae kommen. 83 Kilometer bzw. 1 Stunde und 7 Minuten liegen beide Städte voneinander entfernt.

      Es ist schon ziemlich stürmisch, als wir auf der Auffahrt zum Highway stehen und unseren Arm heben zum Trampen. Ein Zug oder Bus fährt leider nicht nach Waikanae, so bleibt uns nur diese Möglichkeit. Nieselregen setzt ein und im Moment sieht es so aus, als ob alle bei diesem schlechten Wetter schnell nach Hause wollen. Ein Auto nach dem anderen rauscht an uns vorbei. Ich bleibe trotzdem zuversichtlich. Plötzlich hupt es und ein Auto auf der Gegenfahrbahn wendet und hält an. Wir rennen hin und steigen ein. Es ist Rua, der für uns anhält. Er ist Straßenbauarbeiter und hat gerade Feierabend. Er wohnt in Levin, das liegt genau in der Mitte zwischen Palmerston North und Waikanae. Er ist Māori und erzählt uns von seinem Alltag, seiner Familie und seiner Kultur. Als der Regen unerbittlich gegen die Frontscheibe prasselt, sagt er spontan, dass er uns bis nach Waikanae fährt. Das sind 40 Kilometer mehr als er fahren müsste und insgesamt 1 Stunde mehr Fahrzeit. Wir können es gar nicht glauben und es fällt uns schwer, dieses großherzige Geschenk anzunehmen. Aber Rua ist kein Mann der großen Worte. Er fährt einfach weiter, lacht und sagt zu uns, er genieße es auch mal, dem Familien-Trubel zu entfliehen. Er hat 5 Kinder, da ist immer viel los zu Hause. Deshalb spielt er am Wochenende morgens um 5 Uhr Golf mit seinen Freunden, wenn alle bei ihm zu Hause noch schlafen. Bis der Trubel langsam anfängt, ist er längst wieder zu Hause. Als er uns in Waikanae absetzt, raune ich Danny zu, dass er Rua “was zustecken“ soll. Rua hört das natürlich und weigert sich vehement, was von uns anzunehmen. Es fällt mir sehr schwer, das zu akzeptieren, ohne etwas dafür zu geben. Wir verabschieden uns, die Autotüren knallen zu und da ist er auch schon auf dem Weg nach Levin.

      Wir stehen vor dem Ladengeschäft meiner Cousine. Sie ist Dog Groomer, also Hunde-Frisörin und ich sehe sie durch die Scheibe. Vorsichtig klopfe ich an die Tür. Sie dreht sich um, lacht und bedeutet uns mit einer Geste reinzukommen. Wir begrüßen und umarmen uns herzlich, die Wiedersehensfreude ist groß. Es gibt so viel zu erzählen und obwohl es über 17 Jahre her ist, dass wir das letzte Mal Kontakt hatten, verstehen wir uns auf Anhieb und haben viel Gesprächsstoff.

      Wir verbringen mit ihr und ihrer Familie das ganze Wochenende zusammen und laufen sogar noch ein Stück des Te Araroa Trails gemeinsam: Den Escarpment Track, von Paekakariki nach Pukerua Bay. Er bietet einen atemberaubenden Blick auf die Kāpiti Coastline und Kapiti Island. Wir erklimmen rund 1.200 steile Stufen, laufen auf schmalen Pfaden über Bergkämme und überqueren bei starkem Wind noch 2 Hängebrücken. Das Gefühl auf der Brücke war heftig, wir müssen uns links und rechts festhalten, um nicht „weggeweht“ zu werden.

      Der Abschied ist kurz, denn unser Zug nach Purirua fährt gerade ein, als wir auf dem Bahnhof ankommen. Wir umarmen und verabschieden uns und schon fährt der Zug ab. Am Abend bekommen wir von meiner Cousine noch ein ganz persönliches Geschenk: Sie hat unseren Ausflug mit einer 360 Grad-Kamera aufgenommen und den Film zu Hause geschnitten, bearbeitet und mit Musik unterlegt. So ist ein richtig professionelles Video entstanden, das uns immer an diesen sonnigen Tag und unser Wiedersehen erinnern wird. Ich bin sehr gerührt und dankbar.
      Read more

    • Day 11

      Lovely day in Waikanae

      October 16, 2023 in New Zealand ⋅ ☁️ 11 °C

      This is going to be brief as it is 11pm and just realised I haven’t written today as I was going to sleep…! We have had a great day with Rae and Jim…Jim was up early watching the rugby World Cup, joined by Amr and Rae…I joined at leisure, sleeping in a bit longer! After being disappointed that France was beaten, we had breakfast and headed off for a walk through the streets and along the beach…just lovely, ending up at a cafe and discovering that it was already lunchtime had a bit to eat as well as coffee.

      Relaxed for a bit - we walked almost 10kms - joined by chance by Scott’s father in law who dropped in and had an animated chat and rant about the world, then went to a movie at their local cinema which shows good movies and we’d heard often about it…great movie The Tasting (La Dégustation) about wine but very people-y in a French way, right up our alley!

      Back for delicious dinner and chat ..many years of catching up..lots of fun and relaxed! Off to sleep.
      Read more

    • Day 12

      Rather lazy lovely day

      October 17, 2023 in New Zealand ⋅ 🌧 11 °C

      It rained a lot in the night and this morning was wet and grey. Amr of course, undaunted, went for a walk…I slept in a little, and we in general had a leisurely start. Just comfortable to relax and chat with Rae and Jim, catch up with emails, wordle etc! Went out to another beachside cafe for coffee, and Amr and Jim ended up having a seafood chowder which did look and taste delicious…! Anyway, it was that sort of very comfortable day…Rae called Margy and we had a lovely 3 way conversation for about an hour…so good…and then we visited Scott who lives in the next town (suburb?) and saw him, his 2 gorgeous children (12 and 15) …Liz was out at a class…lovely catching up with Scott who has just turned 50!!! So long since we saw him…decades ago. Then Rae and I had a short but brisk walk to have had at least a little exercise (not enough for my Apple Watch..don’t think it was satisfied!)..before we went out to dinner, at the very nice place where we had lunch yesterday…home and happy!Read more

    • Day 58

      Waikanae - Wellington

      December 27, 2019 in New Zealand ⋅ ⛅ 17 °C

      Die Nacht war ruhig und kalt. Das mit der Mütze hatte ich ja nun gelernt. 😉 Um 5h weckten mich die Zwitscherlinge, aber ich blieb noch ein wenig in meinem kuscheligen Schlafsack liegen. Gegen 6h konnte ich mich dann aufraffen..

      Ich legte den Rest des Trails zurück und war etwa 2h später am Waldrand. Die Bäume waren so beeindruckend. Wenn einer davon bei uns im Wald stehen würde, bliebe jeder stehen und bestaunte ihn.

      In meiner Trailapp wurde ein Cafe in etwa 4km Entfernung noch vor dem nächsten Ort gelobt. Die Vorfreude auf einen Cappuccino und ein Frühstück waren riesig 😃. Und das Cafe war wirklich besonders: eine alte Dame betrieb es. Es war ein Sammelsurium von lauter alten Sachen- Bildern, Steingut, alte Nähmaschinen, Kerzenständern uvm. Ich bekam meinen Cappu und Toast mit Spiegelei- war das lecker!

      Der restliche Weg bis Waikanae verging wie im Fluge. Allerdings gestaltete sich meine Suche nach einem Bett schwierig. Alles war ausgebucht oder unverschämt teuer.
      Bis Wellington sind es von hier noch 2 Fussmärsche und dann kollidiere ich mit Silvester - die Fähren auf die Südinsel sind zu dieser Zeit bereits ausgebucht... 😳

      Also Planänderung: ich fahre gleich mit dem Bus nach Wellington und nehme die Fähre am 29. nach Picton. Südinsel ich komme! 😃

      P. S. Vor dem Supermarkt traf ich Pete, einen aus der 5er-Gruppe: Sams Wunde auf der Stirn wurde mit 8 Stichen genäht und es geht ihr gut. Das wird ein bleibendes Zeichen vom TA bleiben. Hoffentlich verheilt es gut.
      Read more

    • Day 15

      Nezastavujeme...

      August 25, 2015 in New Zealand ⋅ ☀️ 10 °C

      Poslechnete pribeh dvou krajanku... Tato jeho kapitola zacala v nedeli odpoledne, kdyz jsme se vratili z trhu s autaky. Dle ocekavani jsme nic vhodneho, levneho ani pekneho nenalezli, tak jsme se pustili do hledani v inzerci. Zaujal nas jedno vozitko, ktere bylo v meste smerem do naseho dnesniho pusobiste - Wellingtonu. Meli jsme uz nove telefoni cislo, tak jsme na inzerat odpovedeli. Po telefonatu s Petem [cti: Pýtý], jsme se domluvili na nejake schuzce neznamo kdy, protoze nase plany jsou nevyzpytatelne:-) Vcerejsim uderem desate vecer jsme se vydali autobusem smer Wellington. Cesta byla opet dlouha, ledova a cestovala s nami rada maorskych spoluobcanu, kteri nebudi vrely dojem. Okolo sedme rano jsme se rozhodli z autobusu vystoupit asi hodinu cesty od Wellingtonu. Lilo jako z konve a hrozna zima... usedli jsme na snidani v Subway u silnice, pani nam pripravila bagetu s vejci. Dostali jsme susenky a jeste si dali kafe. Zavolali jsme Petovi, ze jsme na miste:-) Pete dorazil a privez s sebou svoji karu. Udelali jsme zkusebni jizdu, zajeli nechat auto zkontrolovat do servisu, vyridili papiry a jsme majiteli suprbouraku, ktery je ode dneska nasim novym domovem. Pete nas pozval k sobe do krasneho domu a seznamil nas s celou rodinou. V servisu nam pak za celou prohlidku usetrili $140. Zatim se na nas smalo stesti, snad to bude pokracovat i pri hledani prace... cesta do novych kraju byla prijemnou zmenou. Je to opravdova Stredozeme:-) a protoze jenom ctete a nic nam nepisete, tak vyhlasujeme soutez! Kdo z vas uhodne nejblizsi celkovy pocet km na nasem bouraku po ukonceni naseho dobrodruzstvi, ziska specialni odmenu:-P tak piste svoje odhady. P.S. musite se podepsat:-) abychom vas trochu navnadili, pokracovani priste... taky proto, ze na jeden den toho bylo opravdu moc a jsme uplne vyrizeni. Takze nas sledujte a mrkejte na stastna cislaB-) a jeste jedna soutez pro bystra ocka... jak dlouho vydrzi Radek v jednom triku? Mejte se pekne:-)Read more

    • Day 19–20

      Waikanae

      April 6 in New Zealand ⋅ 🌙 12 °C

      Mit Verspätung im Dunkeln angekommen und morgen früh schon wieder weiter.
      Wir bleiben noch eine Nacht
      Corona

    • Day 23

      Bonsai Report

      December 20, 2017 in New Zealand ⋅ ☀️ 15 °C

      The bonsai is settling in well in its new environment here on the Kapiti Coast.

      I've only just noticed the beautiful illustration on the side of the pot depicting Mt Fuji. It makes me nostalgic for our trip earlier this year.Read more

    You might also know this place by the following names:

    Waikanae

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android