Manú

We werden om 6 uur opgehaald (we zitten nu toch in het ritme van vroeg opstaan na de Inca trail), om naar het Manu national park te gaan. Een park welke bekend staat om zijn biodiversiteit en wilde dieren. We beginnen de eerste 2 dagen in de Cultural zone (waar relatief veel toeristen komen), maar slaan daarna de rivier in naar de Reserved zone (max. 3000 bezoekers per jaar!), om echt in contact te komen met de dieren. Hier kun je puma's, jaguars etc vinden. Ook wonen er in het park 2 stammen die geen contact hebben met de buitenwereld (dit is ook wettelijk verboden). Als je deze mensen ziet moet je heel hard weg rennen, ok dan. Zelfs van een verkoudheid of griepje kan de hele stam overlijden doordat ze hier geen afweer tegen hebben, ze leven exclusief van wat de jungle te bieden heeft. Kom maar op met die 8 dagen!

De eerste dag zitten we vooral in de auto op weg naar het park, waar de weg soms hachelijk is met woeste watervallen, landslides en vooral veel stenen. In de middag komen we aan in het park en zien we al gauw een troep met Woolly monkeys, snel de verrekijker erbij en kijken naar deze prachtige dieren. Even later moeten we verder naar de dagelijkse 'show' van de Cock-of-the-rock, dit is een mooie rode vogel die elke middag veel lawaai maakt en indruk probeert te maken op de vrouwtjes (vandaar ook de naam). Na een paar vogels te hebben gespot en vastgelegd op de camera rijden we door naar onze lodge voor de nacht. Een heerlijke warme douche, elektriciteit en een lekker bedje, vanaf nu gaat het alleen maar downhill in comfort en luxe.

De 2e dag gaat goed van start in een soort rescue center, de dieren mogen hier vrij rondlopen en dat is lachen. Het duurt niet lang of de Tapir heeft Anika's broek opgegeten, is er een aapje op haar hoofd geklommen en worden we afgelikt door een hertje. De luiaard wil graag met ons op de foto en is nieuwsgierig naar de camera. Een paar macaws (grote gekleurde papegaaien kijken hoog vanuit de boom naar dit tafereel. Helaas moeten we door, want we moeten nog 7 uur! in de boot zitten naar onze volgende stop Boca Manu, een klein dorpje aan de rand van de Reserved zone. Onderweg zien we in een flits een Capybara, een 60 kilo en bijna een meter hoog knaagdier (familie van de cavia), de boot draait om, maar de Capybara vlucht snel het bos in, helaas geen foto van kunnen maken.

De derde dag hoeven we 'maar' 5 uur in de boot naar onze safari camping spot. Dit klinkt heel exotisch, maar betekent gewoon een paar houten plankjes, een bed met doorzak matras en gelukkig een klamboe tegen de muggen. Want daar hebben ze er veel van, heel veel van. We gaan meteen op safari en lopen door de jungle, we worden achtervolgd door een zwerm muggen. Eigenlijk waren we een beetje klaar met de boot na 2 dagen, maar deze was tenminste mug vrij, gek hoe je daar naar kan verlangen op zo'n moment. We eindigen bij Otorongo lake op een platform en in een toren, maar er is eigenlijk weinig wildlife te zien, zelfs de otters die hier normaal zitten zijn afwezig.

Dan staat Pakitza op het programma (YES! met de boot), dit is het uiterste puntje in het park waar wij als toerist mogen komen, verder is het alleen voor onderzoekers. Hier worden maar 1000 toeristen per jaar toegelaten, echt afgelegen en exclusief. Onze 2e boatdriver gaat met ons mee, gewapend met een manchete, nu gaan we echt de jungle in. We passeren een paar zeer krakkemikkige bruggen en volgen wat verse Tapir voetstappen, helaas spotten we weinig, maar komen we wel zeer bezweet terug. Minimale kleding: een longsleeve shirt + jas eroverheen + capuchon tegen de muggen. We zien eruit alsof we op een expeditie gaan naar de Zuidpool, maar we staan hier toch echt in 30+ graden met een vochtigheidsgraad van in de 90. We gaan weer met de boot terug en door het late tijdstip (rond 5 uur) is dit de perfecte tijd om jaguars te spotten. Na ongeveer een uur met de boot ziet Anika een beest lopen langs de rand van de jungle, het is een JAGUAR! Anika grist de verrekijker uit de handen van Mike maar kan hem dan niet meer zien. Mike heeft ondertussen ook de jaguar gespot en kijkt snel in de verrekijker. Anika maakt een foto van het beest, maar te snel verdwijnt het weer de bossen in. Commentaar van de gids: dit was maar een kleintje, ik wil een mannetje zien! De kans om een jaguar te spotten is maar zo'n 10%, dus we hadden niet heel veel hoop op een 2e ontmoeting.

De volgende dag staan we vroeg op om met een catamaran (lees: roeibootje), naar de otters te gaan in het Salvador lake. Als we aan komen lopen zwemmen net de otters langs en springen we snel op de boot. Een half uurtje blijven we naar deze fascinerende beesten kijken, hoe ze eten, zwemmen, spelen en zichzelf schoon maken. Na de 2 uur op het lake gaan we nog door de jungle lopen, maar ondertussen is het al zo wam geworden, dat ook de dieren aan een siësta doen en zien we niks. 's Avonds gaan we onze eerste nacht hike doen, er zijn dan andere beesten wakker (zoals bijv. de Tarantula, hoog op het lijstje van Mike). Na weer 2 uur lopen zien we helemaal niets, alleen de ogen van 1 caiman (kleine krokodil) zien we oplichten in het donker.

We maken ons op om weer terug te gaan naar Boca Manu, onze tijd in de Reserved zone zit erop en we gaan weer een beetje terug naar de bewoonde wereld. Onze gids neemt ons mee naar een community waar ze leven van het land en de jungle en vooral geschoten vogels ruilen voor goederen. We worden uitgenodigd voor een bakje! Amazon bier. De enige overeenkomst met bier is dat het alcohol bevat, want dit spul wordt gemaakt van de yuca boom en smaakt volgens Anika naar bedorven yoghurt, we houden het na 2 slokken voor gezien.

De volgende dag gaan we naar Blanquillo, naar de clay lick voor zoogdieren. Het pad blijkt een beetje onbegaanbaar en onze gids houdt het na 1,5 uur voor gezien. Er liggen overal takken op het pad waar gevaarlijke gifslangen onder kunnen zitten. Teleurgesteld keren we terug naar de lodge, maar gelukkig zien we 's avonds wel 2 vogelspinnen (Tarantula's).

Bij Blanquillo zit ook een claylick voor papegaaien, zij eten de klei voor de mineralen die erin zitten. Dit neutraliseert het gif van besjes die zij eten. Als we aankomen is het al een drukte van belang, 3 soorten papegaaien verdringen zich in de takken en na een half uur vallen ze met z'n allen aan op de klei, dit gaat zo'n uurtje door, totdat de Macaws verschijnen. Zij zitten hoog in de boom en doen er zo'n 3 uur over om langzaam af te dalen naar de klei, zij wachten vooral in de bomen en lijken een beetje te socialisen. Dit gaat een beetje aarzelend, maar na 3 uur wachten worden we eindelijk beloond, zo'n 40/50 beesten vallen aan op de muur, een mooi gezicht. Nu nog 3 uur met een boot, 1 uur met een auto, 1 ferry tocht met een boot en 6 uur met een auto terug naar Cusco waar we laat aankomen en zo ons bedje inrollen.Read more