Oyon

Voor vandaag hetzelfde verhaal als gisteren. Om naar Laguna 69 te gaan, één van de bekendste meren ter wereld wordt wederom geadviseerd om een tour te boeken. Openbaar vervoer is onregelmatig en in tegenstelling tot Laguna Parón leidt de weg (naja, weg... hobbelig pad) niet helemaal tot het meer, maar is er eerst nog een stevige wandeling van 3 uur vereist. Maar, omdat gisteren zo'n succes was, gok ik het er vandaag weer op!

Om half zes in de ochtend vertrok ik, via de vrouw met het heerlijke brood, naar de busterminal waarvandaan collectivos naar Yungay vertrekken. Omdat dit op de weg naar Huaraz ligt, is het vertrek van deze collectivo de enige gegarandeerde. Aangekomen in Yungay stond er al een collectivo klaar die langs het begin van de wandeling zou rijden, dus ik kon mijn geluk niet op! Na even te hebben gewacht en een uur rijden, kon ik uitstappen uit het propvolle busje.

De wandeling was waanzinnig. Het pad was zo'n 6 kilometer met 600 hoogtemeters, met het meer aan het eind, op 4600 meter hoogte. Het pad hiernaartoe had alles in zich. Het eerste deel liep door een groene vallei, waar een rivier en koeien doorheen lopen. Vervolgens kwam het eerste stuk omhoog, waarvandaan je langzaam maar zeker de besneeuwde bergen begon te zien. Na nog een stuk door een kleiner open landschap, dat boven de grote waterval lag die je constant in de verte kon zien, kwam het steilste stuk, op 4500 meter hoogte, wat je echt wel merkt. Maar het uitzicht liet je dat vergeten. Overal watervallen, besneeuwde toppen, andere meren...het was erg, erg mooi. En dan het toetje... Laguna 69.

Mijn collectivo kwam tegelijk aan met een tourbus. Omdat ik heel graag een rustig meer wilde zien, en niet in de menigte wilde staan, heb ik vrij snel gelopen. Uiteindelijk bleek dat ik de 3 uur durende wandeling in 2 uur had gedaan. Het resultaat: alleen met twee andere Peruvianen bij het meer, wat een zeldzaamheid is. Het water is net als Laguna Parón super blauw. Maar door de kleinere omvang, de besneeuwde Chakrarahu vlak daar achter en natuurlijk de mooie wandeling, was dit meer nog indrukwekkender. Op sommige momenten was er een luid geluid te horen, wat lawines bleken te zijn, waarvan één ook te zien was. Al met al was het erg indrukwekkend.

Na een paar uur gezeten te hebben en genoten te hebben samen met een Amerikaan en een Franse, ben ik teruggelopen. Ik wist dat er een plekje vrij was in de tourbus, maar die zou pas laat vertrekken vanwege een paar trage wandelaars. En terwijl een grote groep al bij die bus stond te wachten...kwam dezelfde collectivo weer langsrijden en werd ik vrolijk verwelkomd door de bestuurder! Enigszins lachend naar de wachtende tourgangers, sjeesde ik met de collectivo al terug naar het hostel.

En savonds, jawel, stond de nachtbus naar Lima al op me te wachten. Druk dagje!Read more