University of Wrocław

We namen vanmorgen onder een stralende zon afscheid van onze heilige metgezel aan de overkant van de straat die alle dagen in onze kamer heeft staan te kijken.

We hadden een onbezorgde treinreis dwars door het hart van Polen - op weg naar de stad Wroclaw - (het vroegere Duitse Breslau).
Na een paar uur reizen door de vele akkerlanden waarop nog volop geoogst werd, zagen we langzamerhand het landschap veranderen.
Soms bleken rivieren buiten hun oevers getreden en stonden er stukken land onder water als gevolg van de hevige regenval van vorige week in het stroomgebied van de rivieren.

Toen we na 4 1/2 uur, nog steeds onder een stralende zon, uitstapten zagen we op het station al aan de zandzakken dat de situatie hier anders was dan in Warschau. Gisterenavond zaten we nog te eten aan de oever van een kalme Wisla rivier. Hier is de Oder een bedreiging met een steeds hogere waterstand.

Toen we aan het einde van de middag naar de oude stad liepen, wisten we niet wat we zagen. Overal hebben de mensen zich beschermd tegen het water door zandzakken tegen kwetsbare plekken van hun huizen te leggen. We liepen op sommige plaatsen langs een kolkende rivier, die soms angstig dicht de onderkant van de stenen bruggen nadert.

De mensen hier verwachten dat de Oder de komende dagen de hoogste stand zal bereiken en misschien wel buiten de oevers zal vloeien. Maar niemand weet het en men wacht af.
Wij hadden de indruk dat mensen het tamelijk laconiek opnemen.

We gaan het de komende dagen zien. Voorlopig hebben we deze avond kunnen genieten van wat Wroclaw in petto heeft.Read more