Marina de Vila do Porto

Oversteek naar de Azoren deel 2

6e dag, vrijdag 28 augustus.
Nog steeds nauwelijks wind en nog 245 mijl te gaan....
In de loop van de dag neemt de wind toe tot kracht 5 uit het NO, ons doel, Isla de Santa Maria is bezeild.
Zeilersgeluk wordt bepaald door windrichting.
Half bewolkt met in de verte een buitje in de loop van de dag steeds meer zon, het wordt zowaar mooi zeilweer!

7e dag, zaterdag 29 augustus.
In de avond en nacht stevige NO wind die helaas om een uur of 5 in de vroege ochtend volledig wegvalt. Om 05.15 uur word ik wakker van de motor die wordt gestart.
Omdat mijn wacht toch om 06.00 uur begint los ik Sam af.
Nog 105 mijl lees ik op het log.
105 : 5 = 21 uur, dan komen we daar morgen nacht om 03.00 uur aan.
Drie uur s'nachts in donker een onbekende haven aanlopen is niet verstandig.
Heilige Maria, waarna het eiland is vernoemd, kan ons wellicht bijstaan.
Ik zal haar een sms'je sturen.

~~~sms~~~
Beste heilige maagd M,
Kun je ons alstublieft helpen met het veilig aanlopen
van de haven op het eiland met uw naam.
Groet vanaf zeilschip Janne. F

Ik krijg zowaar antwoord.

Beste Zoetwatermatroos F,
Dat van die maagd is onzin, ook wij maken graag plezier.
Maar ik houd een oogje in het zeil.
Groet vanuit de hemel. M
~~~sms~~~

- Bijzondere ontmoeting op zee -
Tijdens mijn wacht gaat om 07.30 uur het alarm van de AIS af, we varen dan 100 mijl ten Z.O. van het eiland Santa Maria.
Op het scherm lees ik dat sailing-ship EXLEX over 42 min. op 0,5 nm afstand ons pad zal kruisen.
Wat dit bijzonder maakt is dat de AIS vermeld de EXLEX maar 6 meter lang en 1 meter breed is!
Nieuwsgierig geworden verleg ik mijn koers.
Inmiddels is het 8.00 uur en wek Juan omdat hij dit vast ook bijzonder vindt.
Dichtbij gekomen is het een klein geel bootje dat het midden houdt tussen een zeil- en roeiboot met een beetje DNA van "the yellow submarine" -zie foto 1 en 2-
Nu op 30 meter genaderd wordt er niet gereageerd op roepen, ook via noodkanaal 16 van de marifoon geen reactie.
Wat te doen? De , uhh.. , piloot kan:
- niet gestoord willen worden, - of slapen, - ziek zijn, of er is niemand aan boord.
Ik wek Sam, gaan er weer naar toe. Na langdurig roepen zien we een bejaard, bebaard hoofd uit het kajuitluik komen, hoe oud?...70?
Het blijkt een Zweed te zijn, al drie maanden onderweg!
We vragen of alles O.K. is, of hij wat nodig heeft.
Alles O.K. hij is onderweg naar Spanje, zou wel wat fruit willen.
Ik maak een plastictasje klaar met fruit, frisdrank en bier, Sam stuurt de Janne vlak langs zodat ik de zak met lekkers aan het eind van de pikhaak kan aanreiken.
Na een praatje gaat ieder weer zijn weegs, noteren de naam en coördinaten in het logboek: Ontmoeting EXLEX ; 36° 46' 053" N ; 22° 46' 886" Z ; 08.30 uur.
Ik vind zes weken op dit 14 meter zeiljacht al lang, 3 maanden in zo'n gele doodskist moet toch vreselijk zijn.
Deze zeilgek overtreft ons allemaal!

Die ochtend staat ons nog meer te wachten.
Juan gooit een vislijntje uit, binnen één tel zit er een tonijn aan de haak, niet heel groot maar wel een echte tonijn! - foto 3 en 4 -
Er nu op gebrand dat deze zijn lot niet zal ontlopen storten we ons (Juan en ik) op het monster (-tje).
In het gangboord wordt het lijdend voorwerp panklaar gemaakt voor de lunch van 14.00 uur.
Juan maakt er en feestmaal van en promoveert naar de rang van eerste visserman op de Grote Janne.

Maria is ondertussen vast een dutje gaan doen, dat duurt lang op haar leeftijd, want de gunstige wind is plotselinge 180° gedraaid en nu vol op de neus. Dat betekent 100 mijl moeizaam opkruisen tegen de wind. Ik hoop maar dat ze op tijd wakker wordt.

Om 16.00 uur gaat eindelijk het anker overboord, we liggen in een hele mooie baai aan de zuidkant van het eiland. Vlak voor de baai ving ik nog een vis, vreemd beest. - foto 5 -
Na overleg met Ewa (Een Poolse kennis met culinaire talenten op dit gebied) wordt ook deze samen met zijn familie genoot klaargemaakt voor het diner. Dank Ewa, de vis was lekker.
De middag wordt besteed aan zwemmen, al duikend de aangroei verwijderen en genieten van het uitzicht. - foto 6 en 7 -
Na een heerlijk rustige nacht wordt het tijd om plannen te maken.
Als je aan land wil moet je verplicht een covidtest doen, het kan in een haven hier dichtbij. We hijsen de gele vlag.
In de haven aangekomen worden we verwezen naar een aparte steiger voor lepa, pest en covid lijders.
De steiger is afgezet met hekken, borden en rode linten. Gemaskerd en met handschoenen pakt de havenmeester de scheepspapieren aan.
Later die dag zal een chirurgijn ons bemonsteren, ze komen straks om 15.00 uur.

Ik zie een tafereel al voor me dat een middeleeuwse Pestmeester compleet met snavelmasker en stok op de steiger verschijnt. Snavelmasker gevuld met kruiden en kamfer om besmetting en stank tegen te gaan. De stok gebruikt hij om te prikken en te zien of er nog leven in zit en om al te opdringerige hoestende covidlijders op afstand te houden. - foto 8, 9 en 10 -
Inderdaad om drie uur die middag verschijnt er een voertuig met gemaskerde lieden, de havenmeester wenkt ons het is tijd...
De chirurgijn is volledig ingepakt, compleet met mond(snavel)masker ik verdenk hem ervan dat hij daar geurende kruiden in heeft verstopt, ik ruik toch echt bloemen geur. Alleen de ogen zijn enigszins zichtbaar achter een plexiglas scherm.
Ik ben aan de beurt hij wijst mij naar een stoel, steek zijn prikstok diep in mijn keel tot aan mijn slokdarm, onder het prevelen van vreemde bezweringen: ".. boca aberta por favor.."
Mijn neus ontkomt niet aan zijn onderzoekdrift, mijn laatste uur is...., dan zegt hij: " "You can go now".
De stem.., die mooie ogen.., ik kijk nog eens goed ; de hij is een zij!
Niets chirurgijn, het is een knappe geparfumeerde doktersassistente mijn fantasie heeft me te pakken gehad.

We moeten verplicht één a twee dagen wachten op de uitslag, mogen niet verder dan de hekken op de steiger, 20 meter. Dan maar klussen aan de boot, één gangboord moet nog voor een tweede keer geschilderd worden met antislipverf. Juan en ik gaan de lieren een onderhoudsbeurt geven. In de middag, als de havenmeester siësta heeft een rondje om de boot zwemmen.

Omdat we ondertussen door onze voorraden heen zijn kunnen we, via de havenmeester boodschappen bestellen, bij zijn neef die heeft een winkel.
Eten en drinken zijn belangrijk op een schip, goed voor het moraal.
Sam beseft dat muiterij dreigt als fourage niet op tijd komt, over het laatste blikje bier brak al een heftig gevecht uit, Juan won....

- tot zover mijn avonturen op de Grote Janne, meer volgt.....Read more