Rogil

Vanaf Tavira eerst nog een nachtje bij Margot, en haar schoondochter Kate, in Moncarapacho. Was weer heel gezellig. Lekker gedoucht, powerbank opgeladen en water getapt, dan kan ik weer 3 a 4 dagen wild camperen.
Het plan was om op de heenreis rustig langs de westkust af te zakken, maar vanwege de kou had ik dat overgeslagen.
Omdat het weer er nu goed voor is wilde ik weer naar de westkust en langzaam aan omhoog rijden.
Op weg naar Rogil reed ik door Monchique, heerlijk weer in de bergen, met geweldige uitzichten. Waardoor ik veel uitgestapt ben om fotos te maken en ik tenslotte bleef steken in Alte. Nadat ik natuurlijk weer eens verdwaald raakte en in een bergdorp terechtkwam met wel heeeeel smalle straatjes, mooi maar weer een hele uitdaging.
Wat een leuk stadje is Alte. Veel schilderingen op de muren, prachtige bloemen en natuurlijk de waterval. Duidelijk te zien dat er een tekort aan water is, maar wat een prachtige omgeving.
Een nachtje geslapen, weer helemaal alleen.
De volgende dag weer op weg naar Rogil. Wat was het onderweg mooi, iedere keer een Wow-gevoel. Plotseling overviel me een gevoel van verdriet over alle mensen die ik verloren/kwijtgeraakt ben en met wie ik deze mooie dingen niet meer kan delen.
Geen idee waar dat opeens vandaan kwam, maar het was goed.
Uiteindelijk Rogil bereikt en naar het strand Praia do Valens dos Homens. Eerst een stuk rijden door een natuurgebied naar de parkeerplaats. Het strand ligt tussen twee rotsen in waar je met een houten trap naar het strand kon afdalen.
Wat is die oceaan toch geweldig met die prachtige kleuren en hoge golven, ik kan er niet genoeg van krijgen.
In een natuurgebied mag je niet overnachten dus' s avonds gewoon langs de weg in Rogil ingeparkeerd om te slapen.
Vandaag naar een strand Praia da Samouqueira waarvan in de beschrijving stond dat er maar 4 parkeerplaatsen waren en dat het moeilijk begaanbaar was. Ik dacht dat dat de auto betrof want je moest ervoor van de weg af en doorrijden op een smalle onverharde weg, met veel begroeiing langs de kant die de zijkanten van Octobus lekker afstoften.
's Morgens vroeg dus maar op weg om een parkeerplaatsje te veroveren en daar lekker ontbeten.
Het was echt in the middle of nowhere en er stond maar 1 auto. Voordat ik klaar was met ontbijten kwam er nog een auto aanrijden met twee jonge dames. Ze hadden een kistje met allerlei potjes en een bakje met aardbeien mee. Na een korte tijd kwamen ze weer terug en reden weer weg. Ik vroeg me af waarom. En in mijn lange jurk en slippers ging ik op weg naar het strand.
In het begin ging het heel goed want er was een zandpad dat naar beneden liep. Op een gegeven moment stopte het zandpad en ging over in rotsgrond met losse stenen en soms best wel grote hoogteverschillen. Ik snapte plotseling waarom de jonge dames weer teruggekomen waren want met een kistje in je handen was dit niet te doen. Trouwens op die slippers van mij ook niet. Ondanks dat ik een stok bij me had, ik dacht alleen voor de honden maar hij kwam nu echt heel goed uit, ben ik toch een keer gevallen. Als je op de losse stenen staat met je voeten richting strand dan gaan de losse stenen schuiven. Dus de rest als een krab lopend afgelegd. Wel hele mooie uitzichten die het de moeite waard maakten om toch verder naar beneden te gaan.
Op het strand zag ik een man en een jongentje een stuk verder op een rots aan het vissen. Die waren dus van die auto die er al stond.
Het water werd hoger en de vissers gingen er weg. Het hele strand voor mij alleen. Alhoewel het strand werd steeds minder en minder door het hoge water.
En geen schaduwplekje te vinden. Het was intussen half 1 en bloedheet geworden.
Toch besloten om maar weer naar boven te klimmen voordat het nog warmer werd.
Lekker alle deuren van de auto open en even in de schaduw lezen.
Nu zit ik op een terras in de schaduw met een kop koffie want dat had ik nog niet gehad vanmorgen.
Morgen naar de zigeunermarkt in Aljezur.Read more