Donibanealdea

Afgelegde afstand: 48 km
Totaal gefietst: 938 km
Afstand tot Santiago: 813 km
Weer: zomer met een zeewindje
Emotie: ☺️
Soundtrack: Amsterdam - Gregory Alan Isakov

Oh silhouette
She's growing tall and fine
She's got my back
She'll follow me down every street
No matter what my crime

Wat is het handig als je wat introverte trekken hebt. Het terras bij de Auberge waar ik vanavond ben zit vol met rokende locals doing their thing. En ik zit even na te denken over alles wat me de afgelopen dagen gebeurt terwijl ik geniet van een ongeëvenaard uitzicht. Terwijl een Spaanse variant van Sinatra en Elvis het terras voorziet van muziek trek ik me even terug met eigen muziek, mijn bubbel.
Ik geniet van hier zijn. Waar ik ook geweest ben, ik voelde me er thuis en welkom (op één plekje na dan) en geniet van alle dagen. Het is nog maar kort, maar deze tocht fietsen is gewoon geen vakantie. Ontmoetingen, gesprekken, toevalligheden, gevoelens, het gebeurt en laat het maar zo zijn. Een ogenschijnlijk verkeerde keuze levert vervolgens weer een beloning op, zo ook vanmorgen. Ik wilde per sé Monte Jaizkibel op en tevens een goede test voor de app die ik gebruik om me hier te verplaatsen (in combinatie met de GPS). Maar het pad was onverhard, steil en modderig en een deel van de beklimming had niks met fietsen te maken. Het was vermoeiend en niet goed voor met name mijn knie en elleboog die nog behoorlijk pijnlijk zijn na de val van gisteren. Spijt van de keuze, maar terwijl ik een yoghurtje eet komt Justine aanlopen. Ze komt uit Parijs en loopt nu zo'n twee maanden. We lopen uiteindelijk een stuk samen op tot we aan een kerkje komen met uitzicht over de baai van Irun. En voor ik het weet zijn we uren verder. In (of: uit) het gesprek voelde ik hoe ik eigenlijk ontzettend gejaagd ik deze reis maak. Ik heb een doel en daar kijk ik naar uit, maar ondertussen mis ik nog te veel. En nog niet eens dat ik de tijd niet heb, ik neem het niet. Dus nadat ik Justine gedag heb gezegd besluit ik mijn plan voor vandaag te laten varen. Ik rij helemaal naar de top van de berg (asfalt!) en maak in de zon een uitgebreide lunch klaar en val daarna zelfs even een beetje in slaap. Het is stil en het uitzicht is indrukwekkend met de steden, bergen en de oceaan in één. Daarom ben ik toch ook hier?? Ik ben blij met mijn keuzes vandaag, alhoewel mijn rechter knie inmiddels twee keer zo dik is als mijn linker...morgen maar eens iets mee doen...
Onderaan de berg aangekomen besluit ik mijn hostel op te zoeken. Het is amper 16.00 uur als ik aan kom. Het brengt de eindstand op de GPS op een diepterecord maar vandaag was een van de beste dagen zover! In mijn eigen kamer kan ik vannacht lekker kermen als ik me op mijn arm omdraai of mijn knie stoot, zelfs dat is nu een luxe. Vandaag ben ik met mezelf op pad. :-)Read more