Gisteravond zag ik dat ik voor 12 uur op de camping in Tarifa moest zijn, dat is wel heel vroeg........... De wekker gezet en uit bed een reepje als ontbijt en direct op zoek naar een pompstation voor diesel. Toch even op de app gekeken het scheelt soms wel 30 cent per liter. Als een echte Nederlander de goedkoopste voor 126,5 per liter opgezocht. Op weg daarheen kom ik er achter dat ik toch wel erg aan de rotondes in Portugal gewend ben geraakt want ik vind de rotondes in Spanje erg onduidelijk. Ja na twee maanden in Portugal is dat eigenlijk niet zo gek.
En dan op weg naar Tarifa. Toch nog wel meer dan 2 uur rijden want de navigatie ging uit van het grootste gedeelte 120 km per uur en dat rijd ik niet, hoogstens 90 km.
Ik was van plan om eerst naar de Lidl te gaan om de laatste boodschappen te halen, maar onderweg kwam ik eerst langs de camping. Toch eerst maar melden dat ik er ben want het is al bijna half 12.
Kennis gemaakt met Gerard en Betsy, onze reisleiders. Een heleboel informatie en het reisboek gekregen.
Dan de was doen en wachten tot die klaar is want dan kan ie in de droger, zo toch nog die was gedaan. En dan eindelijk naar de Lidl voor de laatste boodschappen.
De was en de boodschappen opruimen en alles toch weer reorganiseren. Het kooktoestelletje dat altijd onder het bed stond past niet meer onder het verlaagde bed. Daar heb ik nu een goed ander plekje voor gevonden.
Alles onder controle en dan is het tijd voor de opening van de reis om 5 uur bij de vlag, die staat bij de camper van Gerard en Betsy, ik krijg er een scouting of nivongevoel van 😳 Ik houd helemaal niet van die gezamenlijke dingen maar spreek mezelf even goed toe en dan ga ik. Ze doen het op zich leuk met een praatje en een knallende fles. En iedereen staat met elkaar te praten, ik spreek een paar mensen en dan vind ik dat ik wel af kan taaien.
Om kwart voor 7 opnieuw allemaal bij de vlag verzamelen want dan lopen we gezamenlijk naar het restaurant voor de welkomstmaaltijd.
Het is een heel leuk restaurant en het eten is goed en veel.
We zitten aan lange tafels en het gepraat wordt steeds luider maar niet duidelijker want het wordt een ware kakefonie.
Zodra de eerste mensen opstaan ga ik ook richting uitgang, ik heb behoefte aan stilte.
Nou die heb ik nu in mijn Octobus, deze laatste footprint schrijvende van de camperreis in Portugal.
Morgen begint Cornelia goes Maroc 😃Read more
Traveler Ein Super Bildchen. Da hast du DEN Moment abgewartet. Ich liebe Geduld!
Traveler Nein, tatsächlich nicht. Ich war zufällig zu "dem" Moment da. Ich hab nämlich gar keine Geduld. 😅
Traveler Krass 🤩🤯
Traveler Ja, das kann man kaum begreifen.