Ban Saen Mueang

We zijn onderweg naar Pak Chong, een dorpje vlakbij het Khao Yai National Park. We zouden eigenlijk pas over een ruime week weggaan bij de honden- en kattenopvang van David en Joy maar dingen liepen toch anders dan we van tevoren hadden gedacht. De dieren zijn ontzettend leuk en lief maar we hadden best wel wat moeite met de manier waarop David en Joy met ons omgingen en communiceerden. Het was dan ook een moeilijke keuze om eerder weg te gaan maar we zijn van mening dat we de beste keuze gemaakt hebben. Al met al kijken we wel positief terug op deze leerzame ervaring die we nooit zullen vergeten, maar zijn we blij dat we nu wat meer tijd hebben om centraal Thailand te verkennen.

Bij de opvang begonnen we de dag om 6:30 uur (Jochem wat vaker dan Sam die het soms moeilijk vond uit bed te komen) met medicijnen geven en poep-scheppen. Ook moesten we hiervoor de plasjes in de gang die de honden of katten achter lieten ontwijken waarna we de honden gingen uitlaten. Dit was een heerlijke rustige wandeling omdat er weinig mensen in de omgeving wonen maar wel moesten we onze ogen open houden voor eventuele slangen. Hierna gingen we zelf ontbijten en daarna gaven we de 59 honden hun brokjes. De rest van de dag rustten we uit of deden we klusjes zoals bamboe omhakken (en proberen te verbranden), een net ophangen zodat de vogels niet in het zwembad konden poepen, een muur schilderen, afval opruimen, boodschappen doen en hebbeb we een oude hondenkooi uit elkaar gehaald. Het eten geven en uitlaten herhaalden we vlak voor zonsondergang. Ook knuffelden we natuurlijk veel met de dieren! Het was tevens leuk om te zien dat, na een aantal dagen, de wat angstigere honden steeds dichterbij kwamen en we ze aan het einde zelfs konden aaien. Dit maakt het wel extra moeilijk om weg te gaan maar soms moet je dit soort keuzes maken. We weten dat de dieren in goede handen zijn en hopen dat ze snel weer een nieuwe workawayer mogen ontvangen om hun te helpen.

- Sam en JochemRead more