Blue Spring

Zes uur ononderbroken slaap, dat doet goed. Uitgebreid ontbijt, want moerden zal het weer wat minder zijn, Econo Lodge is een lagere prijscategorie dan dit en dat merk je wel.
Om half negen uitchecken, we krijgen nog een bag goedies mee, een heel zakje vol staaltjes, sommige enkele ml, maar toch ook een redelijke verpakking body lotion.
We nemen de US 26 naar de Pioneer Historic Byway en werpen nog een laatste blik op de besneeuwde bergen. Dan slagen we af naar de US South 89 terug richting Idaho. We passeren Edna op een hoogte van 5870 ft, we vinden hier de Baker Cabin uit 1889 op onze weg, helemaal terug in oorspronkelijke staat opgemaakt. Al gauw zitten we op een County line road, zo'n kleine weg waar je bijna alleen van dorp naar dorp rijdt. Gelukkig slagen we al gauw terug af, recht Idaho binnen op de Hwy 34 in waar de route begint.
Aan Tin Cup Creek werd een meisje uit een woonwagen ontvoerd door indianen, zij werd pas terug gegeven toen haar ouders haar ruilden voor een tinnen beker, die voor de indianen veel waarde had omdat zij geen ijzer hadden. Vandaar de naam Tin Cup.
We rijden door grasland waar de dieren van de homestetters konden grazen op hun lange weg, en door een watergebied met mooie bloemen normaal zijn hier ook veel watervogels zoal kraanvogels en Canadese ganzen, maar blijkbaar is het trekseizoen voorbij want het enige vogeltje dat ik zag was een wulp, en die zie je in Nederland ook.
Onderweg zie je ook minder mooi stukken, hier zijn de fosfaat mijnen verantwoordelijk voor, Monsanto onder andere.
In Soda Springs is de enige door mensen veroorzaakte geyser, bij boringen in 1937 op zoek naar warm water heeft men een natuurlijke geyser aangeboord op diepte van 317ft, nu wordt hij gecontroleerd met een timer en spuit om het uur 100 ft hoog gedurende 8 min.
We kwamen aan om vijf voor twaalf, en op her uur spuit hij dus we moesten ons nog haasten om hem te kunnen zien van op het platform.
Daarna nog enkele historische gebouwen gefotografeerd. Ik ging nog naar een kerkhof waar een hele familie begraven was.
In 1861 kwam hier een heel konvooi huifkarren door het gebied, waaronder een familie van 7 personen, bij het vertrek 's morgens steigerden de paarden zodanig dat de huifkar achter bleef, toen de hoofdgroep 's avonds zag dat zij er niet meer bij waren gingen ze de volgende ochtend naar hen op zoek, ze waren door de indianen vermoord, men heeft heel de kar zonder huif begraven met alle familieleden erin en bedekte hen met quilts en wilgen takken. Dit graf is er nog steeds en heet 'Wagon Box Grave' indrukwekkend en om over na te denken, die indianen hadden ook wel wat gelijk om zich te verweren tegen de indringers die hun land, bisons en water afnamen.
We gingen broodje eten bij de Subway en met gevulde beker rootbeer reden we verder door dit fascinerende landschap.
Ondertussen lieten we de historie achter ons en volgende van hieruit de Oregon Trail-Bear Lake Scenic Byway. Cruisend langs het mooie Bear Lake, dat langs de Idaho-Utah grens ligt in de Oregon Trail streek.
Het valt me wel op dat dit niet zo'n welvarende streek is, veel
Treft shops, een soort kringloopwinkels gewoonlijk verbonden aan een Mission, en leegstand, vervallen huizen. Toch ook nieuwbouw en grote boerderijen.
Eindelijk,het Bear Lake zelf, zo turquase blauw en zo groot, ongelooflijk.
We trachten het de hele weg op beeld te krijgen, het best lukt het nog in Garden City, en daarna rijden we via de Logan Canyon naar Logan, het is hier 30°, Dirk vraagt waarom ik niet uitstap? ik laat de fotografie nu maar aan hem over.
En heel mooiste overzicht hebben we aan het Welcome Center van Utah. Daar heb ik ook meteen een goed plan van Utah gevraagd.
De Logan Canyon was ook de moeite, maar zoals de meeste die we ondertussen al hebben gezien. Het binnenrijden van Logan was spectaculair, jammer dat het zonlicht ons parten speelde, Logan ligt in een dal en is heel groen, maar het was 5u en de zon gaf een mistig uitzicht. Het hotel is in orde, alles wat we nodig hebben en vriendelijke bediening. Ze wees ons de weg naar Walmart zodat we onze in,open konden doen, het zwembad is in renovatie maar we konden gaan zwemmen in de Super 8, maar ze gaan er hier altijd van uit dat je de wagen neemt, en het was iets te ver om tevoet te doen, ook met die drukke Hwy 89 voor de deur, gelukkig liggen we helemaal vanachter zodat we er geen last van hebben.
We picknickten op de kamer met haring uit Duitsland en sardienen uit Marokko.
Om 20u was het in het zonnetje voor de deur nog 27°!
Vandaag reden we 341 km.Read more