Deer Creek

De beste Super 8 tot hier toe: goed onthaal, ruime kamer, grote gezellige ontbijtzaal EN ontbijt met brood, kaas en fruit!!
Naast het motel lag de Mammoth Site, na even aarzelen we bezochten reeds de dinosaurs, gingen we binnen. Het was zeer interessant!
Men weet meer van de leefomgeving, de dood en de omgeving van de mammoets dan van de dinosauriërs.
Alle aarde in deze omgeving is rood, alleen hier bij de opgraving is ze geel, vroeger was hier een basin, een inzakking waar mammoets kwamen drinken. Zij sukkelden soms in het water en konden er niet meer uit.
In 1974 begon men met een nieuwbouwproject en men vond al vlug kolossale beenderen. De zoon van de eigenaar had toevallig juist over de mammoets geleerd en nam enkele beenderen mee naar de leraar. Toen ging het vlug, de gemeenschap van Hot Springs kon tegen aankoopprijs de grond terugkopen en ontwikkelden zelf deze Paleontologic Site. Geen inmenging van de Nat. Park society gewenst, zo beheren ze zelf alle rechten.
In juli wordt er gegraven en ze hebben nog 45 ft onder het huidige niveau waar beenderen zitten!
Daarna rond 10,30u verder in een landschap dat eerst groen-rozig is, van de rode ondergrond, zachtjes uiteinde in het gekende limestone geel. 360 km aan één stuk. Eerst nog vrij lawaaierige betonbaan in South Dakota en op de grens met Wyoming: asfalt, wat veel aangenamer is. Grasland met stippen die van naderbij koeien blijkt te zijn. De ingang van een ranch met aanduiding 12 mijl! We zijn in Buffalo grasland, nu ingenomen door de koeien i.p.v. de buffalo’s. Veel windmolens die water opkomen en eindeloze vergezichten.
Tegen 14u naderen we Fort Laramie, we stoppen aan een oude tranig post en we merkten meteen dat het hier over jagers ging, de vellen van zowat alle wilddief hingen tegen de wand: vossen, wolven (witte en bruine vachten) nertsen, stekelvarkens en wasberen. En niet eens duur! Toen ik vroeg of de raccoon (wasbeer) zeldzaam was moest de uitbaatster lachen en zei dat deze dieren een plaag zijn! De pelzen waren zo zacht en zo mooi en er waren er zo veel dat ik tegen onze principes in een raccoonpels kocht! Foei!!
Fort Laramie zelf was de moeite weer waard, er is veel gerestaureerd en men kan zich een voorstelling maken hoe alles was toen in 1860..
Het is geen fort zoals wij ons dat voorstellen meer een verzameling van gebouwen waar soldaten, indianen en immigranten handelden en rust hielden alvorens verder te trekken over het Oregon trail. Het fort heeft maar 26 jaar dienst gedaan, toch trokken hier 500.000 mensen voorbij.
Het dodental door ziekte bedroeg 35.000 personen, door de Indianen werden er 350 mensen gedood.
Onze reis ging verder naar Chugwater, onze volgende overnachtingsplaats, een echt boerengat met enkele huizen, een echte soda fountain en geen bar met bier. Bij de soda fountain dachten we een biertje te kunnen kopen , niet dus, alleen als we het buiten opdronken en daar was het net iets te fris voor. Een soda is lekker en speciaal: een ijsje met soda-water gemengd en verschillende siroop smaken. Goed gemixt en in een hoog glas geschonken. Echt jaren ’50, alleen mijn petticoat ontbrak ;-)
(een petticoat is een wijde rok uit de jaren 1950 met brede onderrokken, cool om te jijven!)
We konden gelukkig wel aan de Interstate 25 een Grill vinden waar we konden eten, spaghetti met meatballs voor Dirk en een hamsteak voor mij. De soda zat nog in mijn maag en ik moest, voor de 1e keer, een doggy bag vragen.
We waren vrij vroeg op de kamer en er begon juist een film ‘The green mile’ ik wist dat dit een goede film was en samen met Dirk gingen we er gezellig voor zitten, een Bud binnen handbereik. Twee uur later zaten we nog te zien: 10’ film en dan 5’ reclame.Read more