Devolis Park

De kofferbak van Speedy Dory weer volgeladen en de deur van "49910 Bergland US" achter ons dicht gedaan. De eerste 100 kilometer rijden we door bossen en langs ongelofelijk veel meren en meertjes. Het gaat niet snel, maar mooi is het wel. En wat veel bos. Ergens snap ik wel dat deze mensen denken: wat nou, het gaat niet goed met de natuuur...kijk eens om je heen....

Dan wordt het langzaam drukker, de wegen wat breder en de snelheid gaat omhoog. Rond de weg wordt het ook steeds eentoniger: industrieterreintjes met supermarkten, McDonalds, Starbucks en andere ketens.

Al bij de start van de 450 kilometer in Bergland draait Erica de radio op de Tom Petty Radio Station. Een radiostation met alleen maar muziek van Tom Petty (en alles wat er verwantschap mee heeft). De hele 450 kilometer begeleidt Tom ons met zijn muziek. Zijn catalogus is groot genoeg om tijdens de hele rit ons van andere deuntjes te voorzien. En dan blijkt maar weer hoe goed de muziek van Tom Petty past in dit landschap. Het ritme, de cadans en de teksten van de nummers sluiten naadloos aan bij de wegen en de omgeving. Amerikaanser wordt het niet

Naast dat het landschap van "kleur" verandert als we de steden als Madison (maar ook Milwakee en Chicago) naderen, valt ook op dat politieke uitingen veranderen. Waar in het rurale gebied de Trump-posters nog welig tieren, is het hier in stedelijk gebied voornamelijk regenboogvlaggen en "Black Lives Matter" posters die domineren.

Wat blijft is de eeuwige Amrikaanse vlag die bijna aan elke lantarenpaal en voorgevel wappert.

In Merill doen we een koekje en een koffie bij Tante Ray's Koffiehuis. Uurtje later doen we een tussenstop in Westfield, bij een Amish Shop. Amish die op de dag des herens overigens gewoon werken, blijkbaar...handel is handel.

Vroeger dan verwacht komen we aan in Madison. Waarom eigenlijk Madison? Eigenlijk toeval.

Bonnie Raitt treedt hier aanstaande dinsdagavond op in het theater
we konden via de huizenruilsite waarop wij al jaren ons huis voor ruil aanbieden, gratis 4 overnachtingen krijgen in deze stad.
1+1=2.

En dan zeggen de reisboeken ook nog dat Madison een aangename stad is en zelfs gerankt is als één van de aangenaamste steden van Amerika om in te leven.

We rijden eerst naar een kleine boerenmarkt op de parkeerplaats van de highschool in Madison, vlak bij ons vakantieadres.. 25 kraampjes van (voornamelijk Mexicaanse) plaatselijke boertjes en fabrikanten van groente, fruit, brood, gebak, snacks en bloemen. De eerste kraam is gelijk raak: een Mexicaans gezin met grote pannen vol tamales. Dus snel in de rij met druk kwekkende Amerikanen (die dan, als ze eindelijk aan de beurt zijn, nog steeds niet beslist hebben wat ze willen en zich tijdens de bereiding van de bestelling nog vier keer bedenken). Lekker met ons kont op het grasveldje van de Highschool de tamales op zitten peuzelen.....vette vingers en vette bek.

Ons vakantieverblijf is klaar, krijgen we op de app te horen. In een schattige typisch Amerikaanse wijk ligt ons appartement. De straten in deze wijk zijn lommerrijk door de grote oude bomen en staat vol met vrijstaande (voornamelijk houten) huisjes in Victoriaanse stijl. Allemaal met een veranda erbij, met daarop natuurlijk de onvermijdelijke schommelstoel. Ons appartement zit boven in zo'n victoriaans huis. Een eigen ingang met drie verdiepingen aan trappen brengt ons in de toppen van de nabijgelegen bomen. Dat is ons uitzicht. Heerlijke plek. Huiskamertje, keukentje en slaapkamer. En een koelkast vol lekkers, gekregen van de eigenaresse.

Onze eigen complottheorie is trouwens dat Willem Alexander hier in de straat ook een huisje heeft. Want? Nou eerder vandaag reden er wel 10 politieauto's met loeiende sirenes door de straat om een geblindeerde zwarte limousine te begeleiden....en hoe denk je dat de straat heet waar ons huis aan staat....precies...

Need I say more (ik denk dat hij hier de 1115 vermiste kinderen verstopt in opdracht van Bill Gates)

Koffer naar boven gesjouwd en daarna de straat uitgelopen, naar een park met een strand, een gratis dierentuin (geen beest te zien, veel te warm), en heel veel watersport. Het park zit vol met grote families die gezamenlijk in het park komen Bbq-en en eten. Enorme koelboxen, grote BBQ's en zakken vol broden. En veel geschreeuw en lol.

We halen wat te eten bij Trader Joe's, een keten van "verantwoorde" supermarkten. Wijntje erbij, zo zitten we aan ons kleine eettafeltje in de boomtoppen onze Indiase curry van Joe op te peuzelen.

Nu moe van het lange rijden, morgen de stad in.

Tot morgen.Read more