United States
Glade Park

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 13

      Dag 8 - Redneck verblijfje dag 1

      August 18, 2018 in the United States ⋅ 🌙 21 °C

      Het vreemde vrouwtje dat in de kelder leeft hebben we nog steeds niet gezien… We mogen gebruik maken van de keuken en alles dat er in staat, dus dan maar een heerlijk uitgebreid ontbijt maken: spek, ei, toast, koffie, thee, American pancakes (zo van die dikke – zelfgemaakt!), verschillende soorten siroop … Ze zal terug naar de winkel moeten na onze hongerige inval!

      Vandaag stond er een lange rit op de planning met een stop in Capitol Reef, een natuurgebied. Elk gebied waar we een wandeling in maken is steeds net iets anders en het ene is al wat indrukwekkender dan het andere. Capitol Reef is op zich heel mooi, maar in vergelijking met de vorige is het een mindere ervaring. Heel veel klimmen (ik hoorde Eva net nog niet “ik haat avontuur” zeggen – net niet) voor zichten die we al vaak hadden gezien op andere, mooiere plaatsen. Oh ja, en er is ook nog een slachtoffer gevallen: ik ging even een solo tochtje verder naar boven doen om eens te kijken of het daar anders was. Tijdens het lopen naar boven viel mijn bril enkele tientallen meters naar beneden. Eva’s woorden “Ge moogt even gaan, maar niks te zot he doerak!” galmde nog door mijn hoofd, dus tja, die bril ben ik kwijt. Dan maar hopen dat een hagedis deze vindt en daarmee de blitste hagedis van Capitol Reef wordt.

      God de schepper zal zich wat laten gaan hebben toen de grijze grind in afslag was. Want tijdens ons vervolgtraject kwamen we op een bepaald punt een gebied tegen met niets als grijs zand en grind. Zo ongelooflijk veel. Echt. Om er vlug van af te zijn zal Hij het maar snel hier hebben gedumpt, zodat er een off road raceparcours van gemaakt kon worden.

      Deze avond sliepen we in een “rustieke kabine”. Deze bevindt zich op een zigzaggende weg naar boven van 15 km lang. Daar helemaal boven op een berg is een gigantisch plateau met honderden boerderijen. Eentje daarvan was van Jake, onze Airbnb host voor de komende twee dagen. Toen we op de oprit draaiden zagen we inderdaad enkele hutjes die er niet veelbelovend uitzagen… Hoe een eerste indruk toch verkeerd kan zijn. Meteen toen we uitstapten werden we belaagd door vier honden die maar al te graag met ons wilden kennis maken: Hewey de blauwogige puppy, Ella een net geschoren oude rot, een rosse corgi en nog een bruin exemplaar. Ook de uitbaters waren enorm vriendelijk, echt nog helemaal niets gemerkt van het vooroordeel dat Amerikanen onvriendelijk zouden zijn. Jake is een paardentemmer die blijkbaar al nationale kampioenschappen heeft gewonnen en nu ook blijkbaar heel goed hutjes kan bouwen. Hutje is hierbij het understatement van onze reis. Het exemplaar waar wij in slapen is prachtig en gigantisch! Alles is afgewerkt met hout en stenen die hij gevonden heeft op zijn grond van 70 are. Hij gaf ons een rondleiding en dit terwijl er door de muziekboxen de ene country hit na de andere knalde. Er zijn twee slaapkamers, een badkamer, keuken, zitruimte buiten … Echt ongelooflijk! "This is what happens when a redneck builds", zei hij zelf. Nadien hebben we er ook nog kennis met zijn vrouw, vier zonen, stalknecht die permanent in de stal slaapt en een vrouw die er als tussenoplossing even kampeert in een trailer tot haar huis af is. Een allegaartje van allemaal toffe personen.

      Het grappigste exemplaar van deze personen : de vierjarige Jay Jay die ze ook wel Mowgli noemen omdat hij zo wild is. De eerste keer dat we hem zagen was hij de pootjes van de corgi aan het bij elkaar binden als een gevangen geitje. Nadien zagen we hem met een mes in elke strobalen steken terwijl zijn vader zich al begon te excuseren … Wij zaten er echter niets mee in, want we kregen van Jay Jay een gratis rondleiding op het domein. Vlak voordat we vertrokken kwam Sean de stalknecht toch maar zenuwachtig even zeggen: “Jay Jay, give them a nice little tour okay? Just a walk. Nothing too crazy…” Niks too crazy gezien, maar wel een uur op hagedis jacht geweest met een vierjarige met een mes... Wat we wel veel zagen: doodshoofden van hertjes. Toen we vroegen aan onze vierjarige gids of ze jacht maken op herten, wist hij ons te vertellen dat dit kwam door mountain lions, beren of coyotes. Ah – zo – lions – en – beren – zegt – u … Hij ging ons wel beschermen met zijn mes. We waren meteen gerustgesteld.

      De dag hebben we afgesloten door onze maaltijd van spareribs te bereiden op een open vuur, een lesje en door nog enkele country klassiekers te luisteren. We geraken zo stilaan ingeburgerd in het Wilde Westen…
      Howdy en slaapwel!
      Read more

    • Day 14

      Dag 9 - Redneck en coyote verblijf dag 2

      August 19, 2018 in the United States ⋅ ☀️ 17 °C

      Met wat behendig vraagwerk en een charmeoffensief hebben we een ontbijtje kunnen regelen bij onze zeer vriendelijke gastheer en -vrouw. Het was overheerlijk: gebakken eieren, zelfgemaakte pannenkoekjes, fruitsap … En dit allemaal onder een stralende zon.

      Om te bekomen van de afgelopen, intensieve wandeldagen, hadden we een daguitstapje gepland naar Grand Junction, de nabijgelegen stad. Uiteraard stopten we onderweg met de auto op verschillende plaatsen om enkele uitzichten mee te pikken. Grand Junction is een tof stadje met veel interessante tweedehandswinkels, restaurants, een gezelschapsspellenwinkel … Eerst hebben we dus enkele vintage winkels gedaan waar we voor Jay Jay een Mowgli pin vonden voor twee dollar, een tof bedankje voor de rondleiding van gisteren. Daarna hadden we dorst, maar voor we het goed en wel beseften, hadden we toch ook weer een hotdog en burger mee binnen. Het beste van allemaal: eindeloze hervullingen van je Cola Zero glas. Onze shopping namiddag sloten we af in een lokale gezelschapspellenwinkel. Ik vond er een gezelschapsspel en Eva vond er gezelschap. Jep, van de lokale dorpsgekkin. Deze sprak Eva al aan bij het binnenkomen en voor ik het doorhad, ging het gesprek ineens over filosofische vraagstukken waar Plato zijn wenkbrauw toch eens voor zou optrekken. Het toppunt: toen ze vroeg aan Eva om in één woord te zeggen waarvoor ze elke dag opstaat. Eva antwoordde : “love”. Meteen schiet onze gekky recht om Eva een knuffel te geven, want het was de eerste keer dat iemand dit ooit had geantwoord en “love” was ook haar woord. Ik hoorde ergens het woord “soulmate” vallen. Nog vlak voor we de deur uitgingen, vroeg ze achter onze sterrenbeelden. Jep, zo eentje.

      Vlug weg uit Grand Junction voor we er een sterrenbeeldliefhebber moeten bijnemen in ons hutje vannacht. We stopten nog snel in een gi-gan-tische supermarkt voor wat eten voor op het openvuur deze avond.

      Toen we aankwamen op de boerderij waar we normaal nog een tweede nacht in de hut konden slapen, kregen we wel even een koude douche. Er was namelijk iets mis met onze reservering en de hut was al gereserveerd voor deze nacht… Ai. Eva kon nog net (niet) haar tranen bedwingen… Als alternatief konden we wel gebruik maken van kampeermateriaal om op het domein van 70 are te kamperen. Snik. Daar kwamen de tranen dan toch. Gemakkelijk als we zijn, volgden we dit plan dan maar. Jake was wel zo vriendelijk om alles te gaan opstellen helemaal aan de rand van het domein. Wij moesten niks doen. Nog snel een douche en wat drinken koud leggen, nu het nog kon, was wat wij in tussentijd deden.

      Toegegeven: we hadden niet zo snel de moed mogen laten zakken, want de kampeeropstelling was helemaal in orde: een tent, matras, dekens, lantaarns, stoeltjes, kampvuur … Kamperen wordt niet veel beter dan dit. We mochten nog wel gezellig bij het huis en open vuur ons eten klaar maken, dus dat hebben we dan maar gedaan. Ook hebben we nog een gezelschapspel gespeeld met Jay Jay, die dit precies nog nooit had gedaan.

      ’S Avonds werden we in de balkdonker begeleid door Hewey, de puppy, naar onze kampeerplaats. Je moet het je voorstellen: Eva, ik en de puppy. Door een zeer donkere nacht. Over een gigantisch terrein helemaal naar de rand ervan. Het domein waar blijkbaar mountain lions, beren, coyotes soms komen. Met een mini lampje. Op zich al spannend genoeg he? Je kunt je inbeelden hoe Eva en ik ons voelden toen Hewey ineens stil bleef staan, in de donkere bosjes keek, begon te grollen en dan achteruit deinsde al jammerend… R.I.P. Eva en Jeroen hartjes. Wtf! Bleek die hond dus gewoon naar zijn eigen schaduw te grollen…

      Het beestje zal toch schrik gekregen hebben, want na nog een kampvuur, zat hij voor we het wisten bij in onze tent. Om toch wat te slapen (en vlooien minder te hebben), hadden we onze bewaker toch maar buiten gezet.

      Nu denk je, veel spannender en zenuwslopender kan het niet worden? Ja ja, denk nog maar eens. In het midden van de nacht worden we wakker door een oorverdovend gekrijs, hoge tonen van jammerende dieren en hondengeblaf en dit allemaal gevolgd door enkele geweerschoten. Ja, nee, slapen dat moeten we niet meer doen. Wat bleek nu (hoorden we de volgende dag): er waren coyotes bij de buren gezien en de buurman had met zijn honden wacht gehouden om deze te kunnen vatten. De buurman, weet je wel, die van de grond die naast die van Jake ligt, daar aan de rand waar wij sliepen. Daar zo dus. De vrouw die verblijft bij Jake was nog ongerust geworden over ons en wou nog komen helpen. Ze had toch een pistool in haar handtas. Waar zijn we toch terecht gekomen… Wel zeer fijn hier en alles dik in orde hoor ;).
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Glade Park

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android