Idaho Falls

Vannacht om 3 u was het pikkedonker buiten, maar zoals gezegd in het begin van de reis de motels zijn altijd zo verlicht dat het precies dag is. Om 7 u ons bed uit want we waren beiden klaarwakker, nochtans hadden we de werklieden niet horen vertrekken. Ook hier bij dit ontbijt is alles erop en eraan, we hadden niet anders verwacht gezien het diner gisteren.
Vandaag naar Idaho Falls maar via scenic byway: 'Peaks to craters' het eerste stuk is US 93 waar we stoppen aan de Shoshone Ice caves.
De ijs cave was alleen toegankelijk met een gids, we betaalden 8$ voor een gidsbeurt die 45 min duurde en waarbij wij de enige deelnemers waren. Eric was een farmer uit deze streek die dit doet als zomer bijverdienste.
De ijs grot is een luchtbel in de lava gevuld met ijs, er zijn verschillende luchtbellen en er zijn er ook enkele die ingestort zijn 50.000 j geleden, deze is ontdekt in 1880 door een jongen die verdwaalde dieren zocht, vanaf toen tot de jaren 1930 kwamen alle farmers hier blokken ijs hakken om hun eten koel te houden. Shoshone (het stadje) maakte zelfs reclame dat zij de plaats waren waar voor het eerst een koud biertje kon geschonken worden. In de jaren 1930 wou de regering dit gebied als nationaal park beheren maar de ingenieurs maakten een grote fout bij het toegankelijk maken en het ijs begon te smelten. In 1952 kocht een investeerder dit stuk land op en bouwde een dubbele wand zodat het ijs niet verder zou smelten, dit lukte zo goed dat het zelfs bij een strenge winter met veel sneeuw terug aangroeit. De ijsblok is 300 m lang en 10 m diep, in de grot is het -4 tot -8°C.
Omdat we maar alleen waren kon ik op de terugweg nog wat vragen over het waterbeheer. De ranchers (veeteelt) en de farmers (landbouw) kopen waterbounds om in te wisselen, in het begin van het seizoen krijgen zij de melding hoeveel dagen ze water mogen nemen voor irrigatie, dit jaar 90 dagen (1dag is 1 bound) vorig jaar bv. maar 60 dagen, afhankelijk van de sneeuwval en de voorraad in het reservoir. Verleden week was hier nog nachtvorst en nu is het zomer, het regent hier zelden of nooit, daarom zijn ze afhankelijk van de sneeuwval.
Eric gaat één keer per maand boodschappen doen in Twin Falls, dat neemt een hele dag in beslag, en moet goed gepland worden. Hij zou niet kunnen leven in een stadje, zegt hij!
In de verte zien we mooie sneeuwtoppen het zijn de sawthoot mountains, de tetons zijn nog hoger, en dat is onze richting. We rijden verder door afwisselend een maanlandschap en grasland richting Craters of the Moon.
5 Miles op voorhand staan er al regelmatig borden met uitleg, over de huifkartochten die hier heel gevaarlijk waren omdat de losse lavastenen gevaarlijk waren en de karren beschadigden maar via de Snake rivier was het ook gevaarlijk wegens de Shoshone indianen.
De vulkanen zijn hier niet zo hoog meer heuvels en als zij uitbraken dan was dat niet met een hoge pluim zoals wij gewoonlijk veronderstellen maar met een trage stroom die door spleten omhoog vloeiden. Hier naast het Yellowstone park ligt een heel gebied waar twee landsdelen uiteendrijven, op de snelheid waarop onze nagels groeien en men verwacht vroeg of laat weer een mogelijke eruptie hier of in Yellowstone, binnen 100 jaar, of 1000 jaar of nog langer, niemand weet het maar het wordt wel gemonitord.
Door de bakkende zon rijden we verder tot aan het park zelf maar het is te warm om over die hete paden te lopen in de blakende zon, en we deden soortgelijke wandelingen reeds op La Palma en op Lanzarote.
Dus rijden we maar verder via de scenic byway, op de middag stoppen we in Arco, een plaatsje van niks in the land of nowhere. Er is een Last River Drug & espresso shop en we stappen binnen, eerst denken we dat we verkeerd zijn het begon met rommelcadeautjes, dan medicijnen zonder voorschrift en helemaal achteraan een sodastream counter een toog met 3 barstoelen. We wachtten even want de shop was in volle verandering en toen kwam een vriendelijke bediende ons helpen Dirk nam een gewone koffie voor 98 ct. en ik een Italian soda stream, ik vroeg eerst wat het juist was en het was een beker vol ijs, met soda water en een smaakje naar keuze en daarop een dot slagroom. Rare combinatie maar blijkbaar is dit de voorloper van frisdrank, ik nam almond flavor, het smaakte naar amaretto, wel lekker maar ik kon het niet uitdrinken teveel en te koud dus nam ik de rest mee. We kochten voor Dirk een TShirt halve prijs want doordat het zo warm is heeft hij te weinig shirts bij. Degene die hij bij heeft zijn te donker of te dik van stof.
Om twee uur waren we aan de Guesthouse Inn waar we vandaag zouden slapen. Normaal,mag je maar om 3 u inchecken maar de kamer was klaar en we konden ze in bezit nemen. Achter het motel ligt de Snake River met ook een wandelweg naar Idaho Falls downtown, er zijn ook op deze rivier dammen gebouwd en de waterval is lang maar laag! Het was gezellig wandelen maar niet zoals de Greenbelt in Boise, het was in de vlakke zon, gelukkig was er wat wind, het was 27°.
Downtown er was er niets te zien en het was daar nogal druk dus wandelden we terug om te gaan zwemmen, en te rusten in de zon ik ben nogal verbrand van gisteren dus zo lang bleef ik er niet inzitten, een goede douche en we gingen eten in de pub waar we eerder al een biertje gedronken hadden, we hadden toen het menu ingezien en onze keuze gemaakt. Een steak voor Dirk en kip chardonnay voor mij.
Buiten was het wat winderig en er was geen raam dat open kon dus werd het achter glas van de laatste zonnestraal genieten. Nog een spelletje UNO en de dag zit er weeral op.Read more