Princess Creek

Het is nog een kleine 50km naar de grens, dan is deze tocht alweer ten einde. Met een dubbel gevoel pak ik mijn spullen in, de laatste keer voordat ik Canada bereik. Blij en opgelucht dat ik het tot een goed einde heb weten te brengen, maar ook wrang, ik laat iets heel speciaals achter me.

Het pad naar de grens vandaag kent enkel wat heuveltjes, van niet meer dan een paar honderd meter klimmen of dalen. Afgezien van de laatste berg, wat tevens het hoogste punt op de PCT in Washington is. Vanaf daar is 12km afdalen richting de grens.

Onderweg word ik weer getrakteerd op fabelachtige landschappen. Wat een laatste dag zeg!

De laatste paar kilometers zijn heel anders dan ik had verwacht, omdat het zover afgedaald is zit ik weer aardig diep in het bos. Het is dan ook weer wat door de bosjes heen wringen, gelukkig een stuk minder erg dan de voorgaande dagen. Dan staat er op eens een bord, een landmarker en het monument. Midden in de ‘slash’.

Mijn PCT eindigt hier, het was een ongelofelijke reis met ups en downs. Ik heb gezweet, gebloed, gescholden, gelachen maar bovenal genoten! Ik ga deze tocht nooit meer vergeten.

Wat lang een droom is geweest heb ik de afgelopen maanden intens beleefd, nu is het tijd om wakker te worden.Read more