Red Rocks Park

Vandaag gaat de reis naar Morrison, Red Rock Theater. Een van de mooiste openlucht theaters van de wereld. Red Rock is helemaal gelegen in een door de wind in theatervorm geblazen rode gesteente. We gaan Susan Tedeschi en Derek Trucks zien (en dat is volgens de Rolling Stone dan weer de beste live band van de wereld). We maken de reis niet via de snelweg, maar rijden de langzame maar mooie route: The Peak tot Peak Byway, dwars door de Rocky Moutains. Het eerste plaatsje wat we aandoen is Ward. Ooit een stad voor (goud)delvers, nu een plaatsje voor de deplorabelen (zoals Clinton dat zo mooi kan zeggen). Het is een half verlaten dorp met houten huizen en caravans, met tientallen verrotte (kalssiek modellen en recentere modellen) krotten van auto's langs de weg, wegdek vol potholes en onkruid, dichtgetimmerde ramen, ingegooide ruiten, ingetrapte deuren, verroeste objecten van ijzer en hier en daar een bewoond pand. En vooral heel veel wielrenners, gek genoeg. We rijden een rondje door het dorp maar besluiten de koffie ergens anders te drinken.

Dat wordt het dorpje Nederland. Zogeheten omdat een mijn daar ooit werd opgekocht door een Hagenees. Wel grappig, het is dus niet in het Engels geschreven, maar gewoon op z'n Nederlands. We nemen een bakje koffie in de oude "circus" trein van Buffalo Bill, draaien een rondje in een Nederlandse antieke draaimolen en we eten in de plaatselijke Rocky Mountain Oyster grill (een oester van het aparte soort, zal ik maar zeggen) een lekkere Egg Benedict en een wafel met gefrituurde kip (en hete saus en ahornsiroop). Inmiddels komt het water met bakken uit de hemel. We rijden verder.

Er is nog 1 tussenstop gepland. Hermitage Square in Golden. Ooit gestart als de eerste dependance van Disney, nu zou het niet misstaan op de website Abandoned Places. Ongelofelijk triest, vervallen en sneu. Zo erg dat het wel weer een soort van schoonheid heeft. Hekken om de panden omdatz e op instorten staan, kermis attracties die piepen en kraken, een lege parkeerplaats en veel (heel veel) mexicanen met hun kinderen.

Dan door naar Red Rocks Theater. Een prachtige plek  tussen enorme rode rotsen, met uitzicht op Denver en de Rockies in de verte. Magisch. De loop erheen is al prachtig. Via een paadje tussen de rotsen door ontwaart zich langzaam het Theater. Het is enorm, maar ook ongelofelijk mooi, vooral als na de 2 bands in het voorprogramma de TedeschiTrucksBand om 8 uur begint en de schemer invalt. De rode rotsen worden zacht uitgelicht en Susan en Derek spelen de sterren van de hemel. Hun 10 koppige band knalt er op los en de een na de andere gast (Jack & Jorma van Hot Tuna, Oliver, Chris & Jano van de Woodbrother, de orginele toetsenman van Joe Cocker en John Bell van Widesrepad Panic)uit de buurt komt het toneel op. Susan is zo op dreef dat ze zelfs de gitaar in haar nek legt in 1 van haar heerlijke bluessolo's. In de gospel-delen van de show gaat ze qua zang helemaal tot het gaatje. Wat een stem.

Begonnen we de avond nog met een enorme regenbui, als Susan en Derek spelen klaart het weer op en kijken we tegen een plafond van sterren. In de verte branden de lichtjes van Denver. En natuurlijk vult de lucht zich ook met mariuhana, want die is nu legaal in Colorado, dus elke volwassene moet nu stoer met z'n joint staan zwaaien (ook al mag dat eigenlijk niet in het openbaar).

Na 2 uur spetterende Blues, Soul en Rock sluiten ze af met Bound for Glory. Dan is het tijd om naar ons adresje voor deze nacht te gaan, een B&B in Denver. Daar lig ik nu dit verhaaltje te typen terwijl de dames al in slaap zijn gevallen na een indrukwekkende dag. 

https://m.youtube.com/watch?v=ztkqKpTd3DERead more