United States
Santa Fe

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 7

      Inn on the Alameda

      March 30, 2015 in the United States ⋅ ☀️ 17 °C

      Three nights booked in a huge room here in Santa Fe- plenty of room to spread out and relax for a few days and even a real fire to light with a supply of logs outside the room. Was pleased to find the birthday fizz and card as requested for Charlies birthday were there waiting for him .Read more

    • Day 18

      My House

      August 9, 2017 in the United States ⋅ 🌙 20 °C

      We verlaten de Earthship Way en slaan rechtsaf met Taos in onze rug . Als snel rijden we op de Taos-hoogvlakte, die snel overgaat in uitgestrekte plains. Op de plains zien we een heel ander Amerika. Dat van de Trailer-trash. Over de plains verspreidt liggen gammele huisjes, oude caravans, hutjes van oude planken en golfplaten. Rondom de “huisjes” staan oude schoolbussen, verroeste pick-up trucks, oude auto’s van het modelletje sloep en verroeste onderdelen van machines en auto-onderdelen. Er staan borden langs de weg dat er nog meer zeer goedkope plekken voor trailers te huur zijn. Wat een contrast met de “hippe” earthship-buurt.

      Al is snel oordelen ook gevaarlijk. Ik sprak ooit een Amerikaan die maar niet uitgepraat raakte over de immense armoede in de binnenstad van Amsterdam. Hemelschreiend was het, volgens hem. Ik begreep niet helemaal wat hij bedoelde. Totdat hij verongelijkt, mede door mijn suggestie dat de grachtengordel nu juist stinkend rijk is, riep: “They have to live in wooden boats!!”

      Waar mee maar gezegd is: ook deze mensen zouden misschien ook uit “leven zonder regels” wel kunnen kiezen om te leven in een uitgestrekte plain met veel ruimte, geen buren, geen regels en geen gezeik. Of zou het toch gewoon armoede zijn, of is het hun variant op onze hufter-container-woning.

      Daarna volgt de Highway 158 zuidwaarts. Bijna 75 kilometer lang komen we zeggen en schrijven 6 auto’s, 1 hotrod en 2 vrachtwagens tegen. De rest is een voortdurend panorama van bergen, rotsen, rivieren en weilanden. De weg ligt als een lint door het landschap. Geen straf om hier te rijden.

      Pas als we vlak bij Santa Fe  komen neemt de drukte (en de bebouwing) weer toe.

      Santa Fe is een prachtige “on-Amerikaanse” stad. Met mooie bruine klei-gevels van de pueblo bebouwing, mooie architectuur van de oude legerpanden, kathedralen en kerken, mooie historische gebouwen en een gezellige Plaza in het midden van de stad waar muzikanten op elke kant van de Plaza hun deuntjes laten horen.

      De stad lijkt totaal overgenomen door kunstenaars, musea, sierradenhandelaren en galerijen. En de prijzen zijn niet bepaald kinderachtig. Voor de happy few, zal ik maar zeggen. Wel heel mooi, allemaal, dat moet gezegd.

      We eten in het populairste café van de buurt, Pasqual. Een klein tentje waar volgens de vergunning maximaal 49 mensen in mogen. Alles biologisch. Tex-Mex food met een moderne biologische twist. Lekker en gezellig.

      Ons Motel heeft alleen al een perfecte naam: The Silver Saddle Motel. In de basis is het een simpel Motel zoals er duizenden zijn, namelijk een grote bak met grind, daarop een lange rij kamers opgetrokken uit gasbetonblokken, met in 1 muur een deur, een raam en een uithangende airco en drie hermetisch afgesloten muren.

      Maar het echtpaar wat dit hotel bestiert heeft werkelijk alles uit de kast getrokken om met “props” het hotel tot een wild west/route66/Amerika thema te verheffen. Een zadel aan de muur van de hotelkamer, als decoratie een zilver gespoten cowboylaars met fel gekleurde kunstbloemen naast de douche, een oude houten paardenkar voor de deur, een patio met oude Amerikaanse caravan, parasols van een Mexicaans biermerk, geëmailleerde cocacola-borden aan de muur, cactussen in een plantenbak, lasso’s om de bankjes en een grote houten indiaan houdt de wacht.

      Tegenover het hotel branden de lampen van Café Castro. Aan de buitenkant zou het van alles kunnen zijn: een hoerenkast, een illegale gokhal, een café voor dronken Mexicanen. Volgens de sociale media zou het achter de afgesloten gevel een prima Mexicaans buurt-restaurant moeten zijn. We nemen de gok. Eenmaal binnen worden we hartelijk onthaalt door een Mexicaanse variant van Manuel. Eenvoudige vragen kan hij beantwoorden, maar de wat ingewikkeldere vragen snapt hij niet (bijvoorbeeld als Erica wil weten van een Wine-Margarita is).... hij spreekt Spaans (“I know nothing, I’m from Barcelona” hoor je hem bijna zeggen). De rest van het publiek bestaat louter uit locals, dus die hebben geen vragen (en spreken allemaal Spaans).

      Het eten is heerlijk.

      Vanavond nog even terug geweest naar de Plaza, daar speelt The Giving Tree Band, een soort psychedelische Country. Wel lekker, beetje apart. Het plein zit weer vol met Amerikanen en hun klapstoeltjes, lampjes over het plein gespannen en zie daar, het is weer gezellig.

      https://www.youtube.com/watch?v=m1VUNkukdHM
      Read more

    • Day 29

      Santa Fe

      April 5, 2022 in the United States ⋅ ☀️ 19 °C

      Mardi, 5 avril 2022
      Soline a déjà quatre semaines aujourd'hui!
      Malgré notre préparation minutieuse pour le trajet d'aujourd'hui, rien ne s'est passé ainsi. L'ancien tracé de la 66 est difficile à trouver, nous finissons donc par passer par l'Interstate. Nous sommes dans la région d'Indians Pueblos. De nombreux tribus ont leur village fermé avec leur langue et culture et ils ne se mélangent pas. Nous avons voulu rendre visite à celui de Los Lagunas, mais la route d'accès est fermée. En rejoignant le Rio Grande nous essayons d'accéder à Santo Domingo où un vigil nous explique que les pueblos sont tous fermés aux non-membres tribales à cause de la pandémie. Rebelote aussi au Visitors Center des Cochitos, il ne nous reste plus qu'à voir le lac de barrage du même nom. Nous arrivons donc de bonne heure à l'hôtel de Santa Fe d'où nous partons, munis d'un plan de ville, à la découverte de la capitale d'Etat la plus élevée des E.U. (2145m), Santa Fe. Le centre-ville est aisément atteignable à pied. Les constructions sont faites en style d'adobe et elles n'ont pas plus de deux étages. Chemin faisant, nous tombons sur le Saveur Bistrot. Point de personnel français, mais une cuisine fine et fraîche, le top! Et l'expresso ..... vous n'imaginez même pas. La Santa Fe Plaza est le centre névralgique de la capitale de la Nouvelle Mexique, avec l'ancien Palace of the Gouvernors et de nombreuses échoppes tout autour. La cathédrale Saint François est tout près. La plus ancienne maison des États-Unis daterait de 1646 et elle se visite. Juste en face se trouve l'église de la Mission San Miguel, qui est encore plus âgée. Quelle belle découverte, cette ville. En rentrant à l'hôtel, nous allons prendre une bière (notre premier alcool depuis une semaine) à la Seconde Street Brewery à la Gare de Santa Fe.
       
      Read more

    • Day 74

      Day 74 - Canyon Road

      November 20, 2016 in the United States ⋅ 🌙 10 °C

      Time to go highbrow and enjoy the finer things in Santa Fe.

      Art is available to view everywhere here and the city's reputation is well earnt. There is one road that typifies this tradition and that is Canyon Road. It was a quiet Sunday as we headed to this road, a short walk from our hotel. For art lovers and in particular those who appreciate statues of every style, this road is teeming with walk-in studios and you could spend hours just visiting a fraction of those. The weather was warmer than forecast although just right for strolling and taking photos. We soon came across a handy cafe called the Tea House where we had sandwiches and drinks. They had an impressive list of teas and lived up to their moniker. I was pleased to see flat white on the coffee list and went with that whereas Alice had the mint green tea.

      We then headed back down the street and to the local Wholefoods Store to get food for dinner. Our hotel had a cooker and we were determined to cook and not eat out again. Whilst walking back we passed a milkshake shack, Shake Foundation, and the much under-represented aspect of this blog, the shake bit, needed to be addressed. Alice ordered the chocolate mud shake and she says it was delicious and very thick. The straw however was barely up to the task. We're gonna need a wider straw!

      Dinner was a fish, chorizo and chickpea combo that was expertly cooked of course. We thought about going to the cinema but decided on a quiet night instead.

      Song of the Day:
      The Commodores - Easy (Like Sunday Morning)
      Read more

    • Day 20

      You Ain't Nothing but a Hounddog

      August 11, 2017 in the United States ⋅ ☀️ 23 °C

      Nog even een spannend voorval gisteravond. In Amerika hangen verkeerslichten aan de overkant van de kruising. Dat is op zich heel handig, want dan hoef je nooit (zoals bij ons) ongelukkig omhoog te kijken of het licht al op groen springt. Maar omdat mijn Nederlandse oog daar niet helemaal op getraind is, heb ik met Erica afgesproken dat als zij vermoed dat ik het niet zie zij even roept: “licht staat op Rood”. Zo ook gisteravond. We naderen een nogal ingewikkelde kruising in Santa Fe. Zeg maar een dubbele Y-spliting. Mijn Navigon roept: links en dan nog een keer links. Ik rijd op de rechter weghelft, dus moet bedenken hoe ik naar links kom. Opeens roept Erica: Rood! Verdomd, aan de overkant rood licht. Ik ga vol in de remmen. Gelukkig op tijd. We staan stil. Dan hoor ik bellen rinkelen en zie voor én achter mij slagbomen dichtgaan. Ja, deze dubbele Y-kruising werd ook nog eens schuin midden gesneden door een spoorlijn. Dat had ik niet gezien. In de verte komt zo’n enorme grijze neus aanrijden zoals Amerikaanse treinen die hebben dichterbij. Ik zet de auto snel in z’n achteruit (wat dan toch even misgaat omdat paniek en een automatische versnellingsbak niet combineren met mijn reflex) en rijd de auto zo dicht mogelijk met de kofferbak tegen de slagboom zodat (voorzover mijn waarneming dat nu toelaat) het spoor vrij is. Achter ons zitten twee jonge Mexicanen zich te verkneukelen over mijn gestuntel. Zij hadden al lang gezien dat er (gelukkig) ruimte genoeg was tussen et spoor en de slagboom voor twee auto's. Vriendelijk groeten we de machinist als hij ons langzaam passeert. Hij groet vriendelijk lachend terug.

      De volgende dag verruilen we het Mexicaans gevoel van Santa Fe voor de cowboys uit de bergen en rijden in een lange rit van Santa Fe naar Hesperus. Totaal 360 kilometer door de meest prachtige natuurgebieden. Van die 360 kilometer heb ik denk ik 300 kilometer op de cruise-control gereden. Met een vaartje van 60 mijl per uur schuiven de meest spectaculaire en bijzondere landschappen aan ons voorbij. Net na Espagnola werden we eerst heel klein tussen enorme hoge fel rode rotswanden. Ineens verdwenen de rode wanden en maakten ze plaats voor vele kleuren geel geschakeerde zachte rotsen in allerlei vormen. Grote groene weides schoven voorbij. Torenhoge door de natuur uitgehouwen “kastelen” op bergtoppen, maar ook grijs versplinterd gesteente met her en der een dennenboom. Loofbossen, velden vol struiken, beekjes en wilde riviertjes. Alles in nog geen 400 kilometer.

      De eerste tussenstop is in Chama (zeg: Tjamma). Een klein dorpje met nog geen 1000 inwoners op 2000 meter hoogte. Het is vooral bekend omdat er rond 1880 een station werd gebouwd voor de “Denver and Rio Grande Railroad”. Het station en een aantal locomotieven zijn in ere hersteld en nu een toeristische attractie. Bijna alle namen van cafe’s en winkeltjes refereren op 1 of andere manier aan de spoorwegen. Wij nemen een appeltaart in Boxcar-cafe.

      Door naar Pagosa Springs. Een kuuroord met warme baden. Maar daar hebben we geen tijd voor. We bestellen een lunch in de "Old Town Natural Market and Deli". Een klein biologische winkeltje waar alles zelf gemaakt wordt. Op een tafeltjes boven op een heuvel nuttigen we de clamchowder, het broodje kerrie/kip en groente, de pastasalade en de biologisch-dynamische chips. Beneden staan jongeren met gele en groene fluoriserende borden langs de weg te schreeuwen. Ze willen automobilisten overhalen hun auto te laten wassen door klasgenootjes, voor een goed doel.

      Dan door naar Hesperus. We rijden Hesperus even voorbij om alvast voor zondag kaarten te halen voor een rondleiding door de Mesa Verde.

      Dan op zoek naar onze slaapplek op de HD Ranch. Navigon stuurt me de asfaltweg af een roodbruin gravelpad op. Een aantal kilometers en een aantal afslagen verder hebben we aan onze linkerhand de poorten van de HD Ranch. De oprijlaan beslaat nog enkele minuten.

      Eenmaal boven op de berg aan het einde van de afrit zien we een huis, omringt door oneindig veel paardenweides.

      We zetten de auto stil, doen de deur open en worden onthaald door een enorm gejoel van 4 beestachtig grote HoundDogs (vandaar HD Ranch). Ze bewaken het fort en de kudde goed. De stalmeester komt aangelopen schudt ons de hand. De honden worden rustig, kwispelen en willen aangehaald worden. “Het huis is klaar”, zegt de stalmeester en wijst naar een prachtig houten huis in de weide.

      Het huis ligt prachtig aan de rand van de weide en de bossen. Een enorme veranda met jacuzzi en binnen een enorme loftachtige woonkamer. Een haardje, tafels met poten van hertegewei, een bank met paardenbekleding en lampen van oude hoefijzers. Dat werk. En een uitzicht waar je stil van wordt.

      Na een warme hap (bij elkaar gesprokkeld bij de “Family Dollar”: pakje Uncle Ben’s Spaanse rijst, een rol diepvriesgehakt, zwarte bonen en sperziebonen uit blik en een zakje kant en klare gerookte bacon) komen de honden nog even langs voor hun “treat” en maken we een rondje langs de paarden met de meegeleverde wortelen.

      Daarna springen Erica en ik de jacuzzi in, met boven ons een sterrenhemel die langzaam om ons heen draait. Fijn plekje dit. 

      https://www.youtube.com/watch?v=yoHDrzw-RPg​
      Read more

    • Day 73

      Day 73 - Winter Is Here

      November 19, 2016 in the United States ⋅ 🌙 5 °C

      What felt chilly last night was positively cold this morning. With a fresh start to the day we ensured we didn't miss a hot breakfast at the hotel.

      We layered up on clothing and made our way to downtown. We crossed railway tracks on the way in and came across an art market. It was a Saturday and the small market was bustling with what looked like a mix of locals and tourists. Further down the track there was another small market, this time selling local food produce. We grabbed a coffee to stay warm and continued to walk.

      Downtown has the familiar Spanish feel of a town plaza and roads spiralling out from there. The unique adobe architecture, that is a building requirement in Santa Fe, is warm in colour and smooth in nature. Without a right angle in sight, I was reminded of the Gaudi buildings in Barcelona. We snaked in and out of the shops in the area and decided on getting lunch at a cafe. Alice had mac n cheese and I had a chicken burger, both were warmly received. Now that we were full, we embarked on discovering a bit of history.

      The New Mexico History Museum has a few floors covering the history of the state as well as temporary exhibitions on varied topics such as cigar boxes. We were interested in the region and we were both impressed with the displays and information covered throughout. The Native American History of the region is covered with artefacts and personal accounts and the Spanish involvement in the area began around 1610, just three years after the Jamestown settlement began and ten before the Mayflower landed. The most important Spanish building in Santa Fe was the Palace of the Governors which was constructed in 1610. The building is still there and is the oldest continuously occupied public building in the United States. As part of the admission to the museum we were also able to walk around the Palace which also had a number of displays and information boards. Back in the museum, other aspects of New Mexico's history were covered including information on the Manhattan Project and the numerous atomic tests that were carried out in the state. It is a revealing and proud museum that is highly recommended. We browsed the gift shops for both the museum and the Palace and then headed home.

      For dinner we went to a local Modern Japanese Restaurant. We both ordered the Teriyaki Chicken that was beautifully presented, although it was basically a grilled chicken breast on top of vegetables with the teriyaki sauce in a small cup next to the plate. That must be the modern twist. It was tasty nonetheless and also a generous serving. We then polished off the jasmine tea and headed home for the evening.

      Song of the Day:
      Beirut - Santa Fe
      Read more

    • Day 21

      Santa Fe Downtown

      September 23, 2017 in the United States ⋅ ⛅ 17 °C

      In Santa Fe gibts mehr zu entdecken als wir vermutet haben. Die Stadt ist vollkommen im mexikanischen Baustiel errichtet. Es gibt den Old Town District, dann einen neueren Stadtteil und die Santa Fe Hills. Dort leben, genau wie in Los Angeles, die Superreichen.

      Wir haben unser Auto am Stadtrand geparkt uns sind mit dem kostenlosen Shuttlebus nach Old Town gefahren. Die Stadt ist ein Eldorado für Kunstfreunde. Es gibt jede Menge Indianerschmuck, Dekokram aber auch richtige Galerien und sehr teure Läden.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Santa Fe, سانتا فيه, Горад Санта-Фэ, Санта Фе, سانتا فێ, Santa Fé, Σάντα Φε, سنتافه، نیومکزیکو, סנטה פה, साण्टा फे, Սանտա Ֆե, SAF, サンタフェ, სანტა-ფე, Санта Фэ, 산타페, Санта-Фе, Sanctae Fidei fanum, Santa Fė, Santafē, सांता फे, Santa Fe Analco, सान्ता फे, Yootó, سانٹا فے, 87501, सान्टा फ़े, சாந்தா பே, แซนตาเฟ, سانتا فے، نیو میکسیکو, 圣菲, 聖大非

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android