United States
Trinity Lutheran Church

Discover travel destinations of travelers writing a travel journal on FindPenguins.
Travelers at this place
    • Day 12

      This road I'm on (Shelby Lynne)

      July 21, 2022 in the United States ⋅ ☀️ 26 °C

      Vanmorgen vroeg de Blue Velvet met koffers volgeladen en een dot gas gegeven naar het noorden. Ons volgende huisje moet makkelijk te vinden zijn. We gaan 100 kilometer op de weg vanaf Rapid River, dan bij de kruising linksaf, 150 kilometer doorrijden en daar ligt ons volgende huisje. Het ligt 250 kilometer verder, maar ik hoef maar 1 keer linksaf te slaan. Makkelijker kan niet.

      'T 'is dus gas geven tot 90 kilometer per uur en cruisecontrol aan. Tot we zin hebben in koffie of een hapje eten, dan trap ik even op de rem. En de weg gaat nog steeds door heuvelachtig gebied en voortdurend door bossen, bossen en nog eens bossen Naarmate we Bergland naderen wordt het steeds heuvelachtiger. En de weg strekt zich steeds verder voor ons uit. Dat geeft soms ook het rare effect dat de weg in de verte door de hitte lijkt op te lossen. De weg verandert dan in een grote plas water, lijkt het.

      We stoppen even in Marquette. Een sfeervol havenstadje. En met een lekkere muffin-bakker "Babycakes". Marquette is "groot" geworden met ijzererts-handel. In het haventje ligt dan ook een enorm dok voor laden en lossen van erts. Het dok lijkt een soort enorme monsterlijke kerk.

      Na de muffin en de koffie rijden we door. Rustig (nu zowaar 105 kilometer per uur) door bossen, langs meren, langs akkers en de lange weg voor ons.

      Vlak na Marquette stoppen we nog even bij een verzameling rommelige gebouwtjes die zichzelf afficheren met "Da Yoopers Tourist Trap". Ik vind het een goeie naam. Het is een verzameling oude voertuigen en rommel die omgebouwd zijn tot nutteloze gebruiksvoorwerpen: een fiets als sneeuwschuiver, een oude auto tot loveseat, een vrachtwagen tot grasmaaier. De gebouwtjes zijn tacky souvenirswinkeltjes en een winkeltje voor bergstenen. Grappig is dat als de telefoon in de souvenirshop over gaat, de cassiere opneemt met "Hello, the Tourist trap!".

      Rond lunchtijd rijden we langs "Hardwood Steakhouse". Omdat er 40 kilometer voor en 40 kilometer na dit punt geen andere eetgelegenheid meer zit, zetten we onze Blue Thunder daar op de parkeerplaats en lopen naar binnen. Een enorme blank houten blokhut met een zee aan ruimte binnen. Aan één tafel zit een familie van 8 stil te wachten op hun eten. Rest van het restaurant is leeg. Bediening is afwezig. Paar minuutjes later komt de serveerster. Menukaart en bestek wordt uitgedeeld en drinken wordt opgenomen. We bestellen een soepje en een quesedilla. Simpel zou je zeggen....Dan verdwijnt de serveerster en kan het lange wachten beginnen...we horen wel gerommel in de keuken maar er lijkt niet veel uit de keuken te komen. De familie van 8 blijft stil wachten. Na 30 minuten horen we frituur bruisen en lijkt er wat te gebeuren. De familie van 8 krijgt zijn eten, eet er hooguit 10 minuten van en verlaat dan het restaurant. Wij krijgen na 45 munten ons eten. Best lekker, niks mis mee. Erica vraagt om de rekening. Die komt binnen 10 tellen. Erica legt de creditcard bij de bon om af te rekenen en weer is de serveerster nergens te bekennen. We leggen 20 dollar neer en lopen het pand uit. Niemand meer gezien of gehoord.

      We komen rond 3 uur Bergland binnen en rijden per ongeluk ons huisje voorbij. Even keren en we zetten de Big Blue Wagon op het grasveldje naast het huisje. 'T is wel het tegenovergestelde van ons huisje in Rapid River. Dat was modern, fris en net opgeknapt. Dit huisje lijkt meer op "het oude huis van opa en nu hij dood is verhuren we het aan toeristen". Alles is oud, bruin nep-eiken, vergaan en vergeeld (en moet nodig worden opgeknapt). Ook wel weer leuk...maar anders (en veeeeeel goedkoper).

      De buurman links staat zich er op voor militair te zijn geweest getuige de enorme vlaggen met "Marine" en " Army" in zijn voortuin. De andere buurman heeft boven zijn garage een bod hangen met "Assholes Garage". Dus....

      We doen een biertje in het enige cafe (annex eethuis) van het dorp "Bergland Bay Bar". "Bergland" vanwege het dorp, "Bay" omdat er aan het einde van de straat een enorm meer ligt. Van buiten een bruinig pandje met boven de deur een groot neon-sign met de naam er op, van binnen een donker ongezellig hol. En naast dat dit het cafe van het dorp is, staan achter in het eetgedeelte ook nog een pin machine, een biljart en twee wasmachines. Heel gezellig als je lekker zit te eten en je buurman komt zijn wollen sokken met gaten, grote witte onderbroeken en de door-zijn-moeder-gebreide hansopjes even door de wasmachine halen.

      Aan de bar zitten twee stamgasten voorovergebogen naar hun glas te kijken. Ze zeggen niks en zitten daar alsof ze al heel lang niks zeggen. Het lokaal gebrouwen bier smaakt weer prima.

      Op het ouderwetse geëmailleerde fornuis met warmtespiralen in ons bejaardenhuisje pruts ik een Gumbo met worst en rijst in elkaar. Ook lekker.

      Morgen gaan we de bergen in, The Porcupine Mountains.

      Tot morgen.
      Read more

    You might also know this place by the following names:

    Trinity Lutheran Church

    Join us:

    FindPenguins for iOSFindPenguins for Android