Chợ Rây

Als je open staat voor de wereld buiten jezelf sta je verstelt wat de wereld jou kan geven.

Ho Chi Minh city of Saigon is de drukste stad van Vietnam. Wij zitten in de backpackerbarstreet voor 1 nacht. Het is hier een verschrikkelijke hel. De prijzen voor kamers zijn voor ons Hollanders en budgetteizigers veel te hoog en dus belanden we in een dorm met nog acht anderen. Een mengelmoes van budgetters uit alle windstreken. Die Hollander is blijkbaar toch niet de enige die op zijn duiten past.

De barstreet kenmerkt zich door agressief proppen voor drank en eten. Tussendoor wordt je nog een apotheek aan drugs aangeboden. De meiden die werken in de barren zijn allemaal sexy gekleed. Het voelt raar maar dit zal wel een cultuurding zijn probeer ik mezelf nog voor te houden. Later leer ik dat bijna al die meiden debt bondage meiden zijn. Jonge meisjes die uit de Mekong delta worden geplukt en uiteraard een mooie fortuinlijke toekomst wordt voorgehouden. Eenmaal in Saigon wordt hun paspoort afgepakt, wordt ze verteld dat ze een schuld hebben van 500 dollar en dat ze dat terug moeten verdienen. Juist. Op de barstreet in backpackertown. Het lijkt onschuldig maar dieper kijken laat de gruwlijkheden duidelijk zien. Na 1 bier houden we het voor gezien en trekken we ons terug naar ons slaapvertrek.

Elke dag is een nieuw avontuur. Met nieuwe kansen en signalen om je te laten leiden wat het leven te bieden heeft. Overgeven. Dat is het ingredient.

Voor ons betekent dit couchsurfen. Voor mijzelf de eerste keer. We belanden bij Audrey. Ze is een ondernemer aan de rand van Saigon en heeft een kindergarden met ongeveer 100 kiddo's. Van de leeftijd 18 maanden tot 6 jaar. De kindergarden is aan huis dus wij springen in een avontuur van huilen, lachen, schreeuwen, zeuren, spelen en alles wat een kind een kind maakt. Hiervoor heeft Audrey nog twee businesses gehad maar op een gegeven moment leerde ze dat werken alleen niet voldoende was voor haar. De tijd bij Audrey is onvergetelijk. Ze is een inspirerende sterke vrouw die alleen een kind opvoedt nadat ze haar Amerikaanse vent heeft verlaten. Wat ik van Audrey heb geleerd is dat ze alles uitbesteedt aan derden. Een huiswerklerares voor haar dochter, hulp in de huishouding, twee damesch in de keuken voor de kindergarden en zichzelf. Ze is druk en toch heeft ze tijd en zin om ongeveer elke avond ook nog eens wildvreemden in haar nabije omgeving te laten. Die ze vervolgens in de avond ook overal mee naartoe neemt. Wat een energie en wat een fijn mens. En waarom? Omdat ze na een reis van zichzelf realiseerde dat open blikken, open geesten, andere culturen haar verrijken en daarom opent ze haar deuren voor reizigers. Om verhalen te delen en te leren van elkaar.

Tijdens ons verblijf zijn boef en ik getransformeerd tot een perfect santa claus duo. Twee ochtenden zijn we samen volledig santa verkleed de trap afgelopen en hebben ons volledig gestort in de bewondering van al die kiddo's. We hebben gedanst, gelachen en gezongen en dat in het midden van ogen en handjes die ons vol met bewondering bleven bekijken en betasten. Het is een onwaarschijnlijk vreugdevol gevoel om je ten dienst te stellen aan het plezier van zoveel kinderen, ouders, Audrey en haar werknemers. Twee ochtenden zijn we met elk kind op de foto geweest. Ochtend nummer twee met kinderen die ook allemaal op hun kerstbest verkleed waren. De ouders vonden het zo leuk dat we op herhaling moesten. Aangezien het nogal heet is gutste het zweet over mijn rug, gezicht, armen, buik en benen. Totaal doorweekt zeggen we gedag tegen al die nieuwsgierige blikken.

Aan alles komt een einde ook aan onze tijd bij Audrey. We worden afgezet in de stad. We staan met zijn drieen wat gedwee te dralen. Wij zeggen gedag en draaien ons om. Soms is het beter om gewoon te gaan.Read more