Dakhla

Heerlijk uitgeslapen en oh wat kan douchen lekker zijn. We zitten op de begane grond en hebben de grootste druk. Op het balkon van de 4de werd het ontbijt geserveerd. We zitten hier ook met het team van Jonito, zoon Joost en Albert Jan. Wat ècht heel bijzonder is, is dat AJ met Paul gewerkt heeft. Jonito is naar het bestuursoverleg, en even later komt over de app binnen dat we morgen om 10.00u bij de grens met Mauritanië moeten zijn. Het is 350km dus minimaal 4u rijden. Het plan wordt om 5.00u te vertrekken.
We moeten voor 3d eten en vooral water meenemen, en zorgen dat we volledig af getankt zijn. Diesel is daar wel te verkrijgen maar momenteel blijkt benzine schaars. We gaan naar de supermarkt en naar verschillende stalletjes voor groente en fruit. Je vult gewoon een afwasteiltje, hoppa op de weegschaal en je hebt een grote tas groente voor 26 DH (2,6€). Het fruit werd wel apart gewogen en daar kostte een volle tas 62 DH. Van thuis een lege eierdoos meegenomen. Bij de kippenboer, verse eieren gescoord. Bij diverse stalletjes hangen in de openlucht gefileerde kippen en flinke stukken vlees aan haken en wordt (kamelen)vlees uitgebeend. We doen nog een rondje om geld te kunnen wisselen en een lokale simkaart te kopen.
Nu we toch in de auto zitten rijden we door naar de zuidpunt Punta Sagra, waar de lagune en de atlantische oceaan bij elkaar komen. Er liggen honderden vissersboten. Tonny vindt hele grote schelpen tussen het vele plastic en rommel op het strand. De vele zwerfhonden worden gevoerd door Marleen (met de laatste hondenbrokken) en Robert (oud brood). Als de kleine pup met een brood er vandoor gaat wordt er gevochten. De politiemannen komen naar ons toe en vragen of ze de honden moeten doodschieten…. Nee niet nodig!
Terug in het centrum hebben we geluncht, aan de boulevard op terras in de schaduw onder de bouganville. Robert en Tonny rijden samen door langs de lagune naar het noorden. Het is eb en de lagune staat droog, we zien auto’s in de verte staan. Na wikken en wegen (graag willen maar is het ook verstandig) gaan wij ook de lagune op en rijden langs de rand. We vinden een verse track en volgen deze het meer op. Toch voelt het niet goed als we zien dat de sporen die we achterlaten dieper worden. We keren om (‘s avonds blijkt dat een ander team daar de auto heeft moeten uitgraven). We steken de weg over en gaan naar de atlantische kustlijn. Er is niemand. We parkeren de auto en genieten van het geluid van de wind en golven. Het licht is prachtig. Er komt een visser voorbij die zijn hengel uitgooit. Verder is er niets, heerlijk zo met z’n 2en, lekker zitten en genieten. Enige zure… Tonny is op de nieuwe bril gaan staan, dus de glazen zijn beschadigd. Hopelijk kwestie reisverzekering.
Bij het hotel mesten we de auto uit en herpakken we de boel. Ondertussen loopt het dakterras vol met andere teams. Gezelligheid bij zonsondergang. We worden nog even op de foto gezet door de bazin, of ze hem als promo mag posten bij booking. Ja hoor.
We vertrekken richting centrum voor een hapje eten, terug naar de lunchplek. En het duurde en duurde, er werd niet gevraagd of we iets wilden drinken, het was te druk. Kortom na 20min zijn we vertrokken en kwamen we bij Bisiouc terecht. Super tent, 3 man personeel die in de overvolle tent een plek voor 10 man creëerden met zoveel swung, snelheid, servicegerichtheid en plezier. Ook hier op de foto gezet.
We gaan slapen. De wekker staat op 04.15u. Het ontbijt is al op de kamer gezet.

Morgen naar Mauritanië, mogelijk 5 dagen offlineRead more