Zwervers in de nacht

Het is 3 uur 's nachts en we staan op straat ergens in een buitenwijk van Manila. Veel te vroeg. We dachten dat onze bus vanuit Sagada pas om half 6 's ochtends zou arriveren.. Oeps!

Wat nu? We hebben geen hotel gereserveerd voor de nacht. Zin om in een taxi of jeepney te stappen hebben we ook niet. Te veel horror verhalen gelezen over taxi robbings in Manila. De Filipijnen voelen wat dat betreft echt als een stukje Zuid Amerika. Je kunt er heerlijke paella en arroz caldo eten, mensen spreken je aan met amigo en de paus is de man, maar helaas zijn de steden ook op z'n Zuid Amerikaans niet allemaal even veilig.

We besluiten een stukje te lopen op zoek naar een McDonalds of Jollibee zodat we even rustig een plan kunnen verzinnen. Onderweg komen we veel zwerverachtige junks (of junkachtige zwervers) tegen die op straat slapen en duidelijk onder invloed zijn. Ik begin me steeds slechter op m'n gemak te voelen.

Godzijdank vinden we snel een fastfood tent die open is. Eenmaal slurpend aan onze ijskoffie besluiten we toch een hostel op te zoeken. Naast ons zit een groepje tieners en we vragen ze een uber taxi voor ons te regelen, de meest veilige manier van reizen in een stad als Manila. Ze zijn vet lief en regelen meteen een taxi voor ons, maar niet voor we aan de praat raken over Sagada, waar ook zij net vandaan komen. "Hebben jullie de cave connection gedaan? Dat was gaaaaf! En de zonsopgang bekeken? Die was zoooo mooi!" Ehm nee, eerlijk gezegd niet. Een beetje schaam ik me wel, wat hebben we eigenlijk wél gedaan? Haha!

Na hen uitvoerig bedankt te hebben stappen we in de taxi. Hij brengt ons waar we moeten zijn. Gelukkig! We waren allebei een beetje bang, het voelde écht niet prettig in die wijk.

Ons hostel heeft geen kamer meer vrij dus we besluiten wakker te blijven tot het ochtend wordt. Daar besparen we nog geld mee ook want Manila is duur. Om tien uur zijn we er klaar mee en geven onszelf een figuurlijke slap in the face. We gaan maar shoppen, dan blijven we wel wakker.

Het is behoorlijk grappig, de verschrikte gezichten iedere keer wanneer Thomas vraagt of ze ook schoenmaat 46 of 47 verkopen. Het maakt ook helemaal niet meer uit welk model, we horen onszelf vragen om 'any shoe in size 46, any shoe!'. Thomas heeft zo snel mogelijk nieuwe schoenen nodig, zo veel is duidelijk. Uren later heb ik totaal onverwacht vier shirtjes gescoord en heeft Thomas de hoop definitief opgegeven (er lijkt werkelijk waar in de hele stad geen maat 46 of 47 te krijgen!). We proberen het nog één keer bij Vans, waar ze ineens wel de juiste maat tevoorschijn weten te toveren. Thomas zielsgelukkig met zijn nieuwe pattas. Het winkelpersoneel trouwens ook, want wie weet hoe lang die maat 47 al op een nieuwe eigenaar stond te wachten..

Om ons shopsucces en het overleven van de nacht te vieren gaan we lekker uit eten bij een Thais restaurant. Onze bek staat compleet in de fik maar het is het waard. Super lekker! Een heerlijke afsluiter van onze tijd in de Filipijnen. Morgen vliegen we naar Hong Kong! :DRead more