Bangalore

Dit keer een korte blog, maar echt, hoeveel kan je te vertellen hebben over 12 uur Bangalore? Vanuit Hampi ben ik om 05.30 aangekomen met de nachtbus in Bangalore. Aangezien ik pas ‘s avonds doorreis naar Varkala voor mijn Ayurveda cursus, besluit ik mijn backpack in een locker te leggen op het treinstation dichtbij. Dit gaat bijna ineens goed. Ik heb in Hampi op aanraden van een andere reiziger de app “Mony” geïnstalleerd en mezelf daarna geverifieerd. Daarmee kan je hier met een zogeheten UPI betalen. Normaal heb je een Indiaas bank account nodig, maar met deze app kan je geld opladen via je eigen bank. En verrek het werkt. Ik voel me al bijna een local. Als je ermee betaalt, wordt je ook raar aangekeken? “Heb jij dat?” zie je ze denken.

Spullen in de locker gestopt, en nu? Het is 05.30, dus misschien kan ik ergens een zonsopgang zien? Ik Google en krijg op 20 min lopen prachtige foto’s te zien van een mooi uitzicht. Ik besluit te lopen.

Hmm de weg ziet er wel wat sloppenwijk achtig uit, en ja ik word overal op de vroege ochtend aangestaard, maar ja what’s new hier? Best wat mensen zijn op om even te gaan bidden aan een klein altaar / straat tempel. De koeien lopen over straat en het stinkt gigantisch. Intussen krijg ik al het idee dat ik niet helemaal goed zit, Ik loop door en bereik het punt van het “uitzicht”. Helemaal niks. Ik besluit maar weer terug te lopen naar het treinstation en de zonsopgang te laten voor wat het is.

Terug bij het treinstation besluit ik weer te googelen en te kijken welke bezienswaardigheden er zijn. Ik zag eerder in de lonely planet oa “Bangalore Palace” met zeer indrukwekkende foto’s. Klinkt als een mooi uitstapje. Maar Google helpt me wederom niet: “closed on Monday”. Ik besluit later op de dag alsnog een kijkje te nemen, want ja, een paleis ziet er van buiten meestal ook mooi uit. Gratis tip als je ooit in Bangalore bent: gewoon niet doen. Het is met muren afgeschermd dus je ziet niks.

Wat is er wel open? Maandag is dus het “weekend” voor toeristische dingen hier. De “Vidhana Soudha” ook wel de Bangalore versie van het Windsor Castle” genoemd. En deze is wél te zien vanaf de straat. En het stelt zeker niet teleur (zie foto’s). Jeetje, wat een verschil met de sloppenwijk van deze ochtend. Ook als ik het vergelijk met het prachtig onderhouden park en het business district waar ik doorheen loop na deze stop.

Het vervoersmiddel van deze dag is de “rickshaw” aka Tuktuk. Van een Indiase reiziger de tip gekregen om de app Rapido hiervoor te gebruiken, een soort Uber. De app werkt goed en je bent voor korte ritjes van ong 15 min zo’n 60 cent kwijt en voor de langere ritten van een uur een paar euro. En een leuke manier om Bangalore te zien. Tussendoor wandel ik door de wijken heen. Wat ik allemaal zie? Het varieert van mooi, chique naar extreem lelijk, chaotisch en druk. Een stad vol tegenstrijdigheden / diversiteit. Kenmerkend voor heel India.

Een van de opmerkelijkste stops in bovengenoemde categorie: “Chickpet market street”. Ik heb tot op heden nog geen “white people” gezien, en dat in de miljoenenstad en “silicon valley “ (de tech hub) van India. Deze markt is geen uitzondering. En wat is het druk; file op de marktstraat. Oké, dit is dus van die drukte waar je over hoort in India. Het is de plek met oa vele stoffenwinkels, lichtwinkels (maar echt, nog zoveel lichtwinkels gezien). En de hoeveelheid scooters, tuktuks en ander vervoersmiddelen, chaos!

Ik word aangestaard, weer “per ongeluk” aangeraakt en om de haverklap gevraagd voor Tuktuk ritjes. Langzaam voel ik me minder comfortabel, tijd om te gaan. Ik besluit een te dure koffie te halen en te kijken waar ik een lekkere late lunch kan halen en even de drukte uit kan. Wederom m’n grote vriend van de dag Google geraadpleegd. Ik Google op “hipster area Bangalore” (en ja dit werkt dus). Eén van deze buurten ligt op ong een uur afstand van waar ik nu ben en is meer een residential area zoals ze dat noemen. Ik besluit daarheen te gaan en krijg in de tuktuk weer een mooie rit door Bangalore heen. Ik arriveer op een kalme plek waar ze ook yoga lessen geven. Ik zie daar de eerste andere witte huidskleur die dag, de eigenaresse van de tent. Ik lees daar wat, eet een lekkere Dosa, mijn favo gerecht hier (het is inmiddels 1600) en blijf daar totdat ik m’n spullen op ga halen om door te reizen.

Die rit was nog even stressen, het avondverkeer van Bangalore onderschat, maar kom ruim op tijd aan voor mijn doorreis naar Varkala, verder in het Zuiden van India. Daar ga ik 10 dagen de wondere wereld van Ayurveda in duiken, maar daarover meer in de volgende blog.Read more