徳島市

Zonder de begeleiding waarop ik had geloopt liep ik vanochtend alleen naar tempel 1, Ryozenji. Hier is een winkel waar je pelgrimsspullen kan kopen, maar ik haalde vamdaag alleen de nōkyōcho (stempelboek) en osamefuda (naambriefjes). De rest van de kleding ga ik bij een andere winkel bij tempel 10 kopen, omdat ik me nu nog geen pelgrim voel.

Toen ik bij Jan op bezoek was (man die de Henro al eens gelopen heeft en met mij zijn ervaringen deelden) zag ik zijn stempelboek. Aan een kant was een afbeelding van de tempel, en op de pagina erna de stempel van de desbetreffende tempel. Ik wilde dat boek ook, maar was door de stress vergeten in het boek te kijken dat ik had uitgekozen voordat ik het kocht. De afbeeldingen heb ik niet, maar wel tekst die aangeeft welke tempel het is.

Er zijn ook een aantal rituelen die je bij een tempel uitvoert (niet per se verplicht): je buigt voor de ingang, reinigt daarna je handen bij het bassin, luidt de bel om je aankomst aan te kondigen, gaat naar de hoofdtempel toe en steekt 1 kaarsje en 3 wierookstokjes aan, doneert geld en laat een naambriefje achter, daarna lees je de hartsutra op (doe ik in mijn hoofd), daarna ga je naar de Daishi hal en doet wat je ook bij de hoofdtempel hebt gedaan. Tot slot ga je naar het kantoortje (nōkyōsho) van de tempel om je stempel op te halen en bij het verlaten van de tempel keer je je om buiten de poort en doe je nog een buiging.

Ik had nog geen wierook een kaarsjes, en heb ook maar de helft van de sutra in mijn hoofd opgelezen omdat er verschillende delen in mijn boekje stonden. Het is allemaal nog erg wennen en het alleen uitzoeken gaf me een beetje paniek. Een lieve man leidde me naar een balie waar osettai (gift voor pelgrims) gegeven werden: een rijstkoekje, cup noodles en een mandarijn. Daarna bracht mij me naar het kantoortje voor de stempel. Hier bleek ook een winkel te zijn voor pelgrimsspullen, en nu baalde ik nog harder dat ik naar het winkeltje buiten de tempel geweest was. Maarja, volgende keer beter.

Na het halen van de stempel wees de man mij de weg naar T2, Gokurakuji. Al snel liep ik fout en een andere man op de fiets zag dit en fietste me achterna om mij de weg te wijzen. Eenmaal weer op het juiste pad ging het goed naar T2 en T3, maar de rituelen bleven onwennig. Ook waren de sakura (kersenbloesem) in volle bloei! Ik dacht dat ik hiervoor te laat in Japan zou zijn, maar ze waren gelukkig nog overal te zien.

Na Konsenji (T3), onderweg naar Dainichiji (T4) stopte er een auto naast mij. De man achter het stuur vroeg of ik naar T4 onderweg was, want dat was hij ook. Hij wilde mij een lift geven, en die nam ik snel aan. Ik had een wandelbroek aan en een sportshirt met lange mouwen, en dat was toch iets te warm met 20°C, dus een uur minder lopen (het was nog 4km naar T4) was erg fijn.

Hij sprak gebrekkig Engels dus het gesprek was een beetje verwarrend, maar eenmaal bij T4 bood hij aan met hem de hartsutra op te lezen. Dit was erg fijn omdat ik nu meer een idee had met wat voort soort ritme de sutra opgelezen werd.

Hierna gaf hij aan weer naar huis te gaan. Ik wilde hem nog een ansichtkaart uit Nederland meegeven (speciaal meegenomen om aan mensen die je helpen te geven als bedankje, maar kon deze niet zo snel vinden).

T5 en T6 gingen goed, de rituelen begonnen al iets vertrouwder aan te voelen, maar ik vergat alsnog soms te buigen, mijn handen te reinigen of om de bel te luiden. Ik merk ook dat ik erg ongeduldig ben en niet echt de tijd wil nemen voor de rituelen. Ik hoop dat de tijd nemen makkelijker wordt tijdens de rest van de tocht. Maar na vandaag liggen de tempels verder uit elkaar, en bezoek ik er ook minder per dag, soms geen, waardoor ik hopelijk ook de tempel minder als een checkboxje ga zien die ik af moet tikken en ook meer plezier krijg in de rituelen.

Bij T7, de laatste tempel van vandaag, was er ook een bus vol met pelgrims! Bij de Henro maakt het niet uit hoe je van tempel naar tempel gaat. Lopen is de traditionele manier, maar mensen pakken ook de fiets, motor, auto, de trein of gaan met een georganiseerde reis met de bus. Ik kwam vandaag ook vaak dezelfde mensen tegen die de auto pakten.

Opnieuw kon ik een beetje spieken hoe de hartsutra werd opgelezen door de mensen uit de bus, en na het halen van de stempel liep ik richting Okudaya, mijn accommodatie. Onderweg had ik bij de convenience store nog een magnetronmaaltijd als avondeten gekocht. Ook kreeg ik thee, en deze vond ik best prima. Misschien ga ik hier eindelijk thee leren drinken in

Bij de Okudaya hielp de host mij nog met het vooruitboeken van accommodaties. Hij belde verschillende plaatsen om te vragen of er nog plek was voor mij (vaak geen websites/booking/airbnb buiten de stad, alleen telefonisch reserveren mogelijk en kleine kans dat de Engels kunnen). Dit was echt super lief.

Ik had ook nog mijn eigen kamer!! Er waren ook twee pelgrims die net van de laatste tempel afkwamen, en morgen dus naar T1 gaan om hun pelgrimstocht af te ronden. Het was raar om te denken dat over een paar weken dit ook voor mij het geval gaat zijn. Ook waren er twee Denen, maar ik heb hen niet veel gesproken. Toen maar op tijd gaan slapen want morgen staan er weer 4 tempels op het programma!Read more