Keisei Chiba-eki

Dag twee van Disney – dit keer: Disney Sea
Wederom vroeg uit de veren… al ging dat vandaag ietsje stroever dan gisteren.
Serieus, ik weet niet hoe die Japanners het doen, maar slapen op van die grondmatjes…
Ik word wakker alsof ik een stoeipartij heb verloren.
Schouders beurs, heupen voelen alsof ik een halve marathon op grind heb gerend. Jezus man, respect hoor, maar geef mij gewoon een matras met wat vulling, aub.

We pakken alles weer in, want na ons Sea-avontuur gaan we regelrecht door naar ons echte huisje in de wijk Ohanajaya (ja, dat klinkt als een Japanse cocktail maar is gewoon een buurt).

Zoals vaste prik: eerst langs de Family Mart voor ontbijt. Want zeg nou zelf – wat is een dag zonder een Family Mart eierding, of een croissant waar precies niks van klopt qua structuur maar die wél lekker is?

Daarna hop de bus in – weer topverbinding.
Voor Disney Sea moet je trouwens een stukje met de Disney Monorail en geloof me: dat is al een pretpark op zich.
Alles is in thema – tot aan de ramen aan toe. Ja echt, de ramen zijn Mickey-vormig.
Zit je ineens in een soort kinderlijke metro waar je je volwassen waardigheid lekker thuis kunt laten.

Eenmaal aangekomen bij de entree zien we meteen: drukker dan gisteren.
Het duurt even voor we binnen zijn en binnen krioelt het serieus van de mensen.
Maar goed – eerste indruk: wát een park.
Groter, indrukwekkender, totaal andere sfeer dan gisteren, maar wél honderd procent Disney.
Snap je ‘m nog? Zelfde magie, ander sausje.
Een soort Disney met een vleugje avontuur, zee-thema, en een tikje “Pirates of the Caribbean maar dan chique”.

Wederom de app weer gebruikt om te checken waar de wachttijden laag zijn (en waar we vooral níét in willen staan).
Wat hebben we allemaal gedaan? Nou, hou je vast:
• 20.000 Leagues Under the Sea
• Indiana Jones
• Toy Story Mania
• Journey to the Center of the Earth
• Raging Spirits
• Tower of Terror
…en uiteraard: gegeten (meer dan één keer natuurlijk, wie denk je dat we zijn?).

Voor Rapunzel, Frozen en Peter Pan waren de wachttijden zo belachelijk dat we er niet eens aan begonnen zijn.
We zijn fan, maar we zijn ook mensen met grenzen.

Ondertussen zijn Sanie en Maup compleet losgegaan op hun nieuwe obsessie: Star Wars patches ruilen.
Iedereen die ook maar enigszins een lightsaber-aura had, werd aangesproken.
aan de jas getrokken, patch getoond, deal gesloten. Nieuwe vrienden gemaakt alsof ze op een fanbeurs stonden.
(Over die patches vertel ik later meer – want ja, dat is echt een dingetje aan het worden.)

Na twee dagen lopen waren zowel m’n humeur als m’n voeten naar de gallemiezen.
De magie van Disney is leuk, maar m’n tenen dachten er anders over.
Dus hup, terug naar huis – wat overigens nog dik 1,5 uur reizen was.
Tokyo is geen speeltuin als je moe bent, kan ik je vertellen.

Thuis bestelden we via Uber Eats (dank Sanie!), deden nog een hysterisch potje 30 Seconds
(iets met koud, Friso en pure chaos), en toen: bed in.

Morgen: Shibuya
Laat die chaos maar komen. We zijn er (soort van) klaar voor.Read more