Charyn Canyon National Park

Vandaag beginnen we met kilometers vreten. We hebben zo'n 5uur rijden voor de boeg en rijden door prachtige lege landschappen en landschappen met rollende heuvels. Ook komen we onderweg kamelen tegen. We bevinden ons inmiddels op zo'n 50km afstand van de Chinese grens en zien diverse bordjes dat we een Border Zone binnen rijden. In Kyrgizië hebben we permits aangevraagd voor de border zones (een omslachtig proces wat je zelf niet kunt regelen maar via een Kyrgizisch tussenpersoon moet fixen), maar in Kazachstan hebben we daar niets over gelezen en hebben hier dus geen permits voor. We hopen maar dat het goed gaat en we bij onze geplande bestemmingen voor de komende dagen kunnen komen.

Onderweg stoppen we nog om wat boodschappen te doen en naar een 'bouwmarkt' te gaan voor een moer voor onze daktent. Hier spreekt de man zowaar een paar woorden Engels. En net nadat ik een kwartier geleden tegen Dick had gezegd dat ik de Kazachze mensen niet persé echt heel vriendelijk vond (er kan vaak geen lach van af en een beetje stug) bewijst deze man het tegendeel. Hij is vriendelijk en we hoeven niet eens voor de moer te betalen!

Nog een klein stukje rijden en daarna komen we aan bij Charyn Canyon. Een Canyon die zo'n 2 kilometer lang en ongeveer 250 meter diep is.
Bovenlangs zijn er diverse aangegeven uitkijkpunten, maar daar tussenin is het uitzicht vaak net zo mooi als bij de uitzichtpunten zelf, en nergens staan nog hekken of iets dergelijks omheen zodat je overal kunt afdalen en vrij kunt rondlopen. Nog heel erg natuurlijk en erg mooi! We denken dat dat over een paar jaar, wanneer het toerisme toeneemt, vast wel zal veranderen en er overal hekken of paaltjes met daartussen kettingen zullen komen zodat je niet helemaal tot aan de randen kunt komen.

We besluiten nadat we een stuk bovenlangs zijn gelopen terug te gaan naar de auto om onze sneakers te ruilen voor wandelschoenen en eerst alvast te gaan eten. We willen namelijk rond zonsondergang in de canyon zijn maar hebben geen zin om daarna in het donker nog te moeten koken.

Na het eten lopen we opnieuw bovenlangs en verdwijnt de zon langzaam achter de canyon.

We overnachten tegenover de parkeerplaats van de canyon. Dachten we gisteren dat het hard waaide.. was dat nog niks vergeleken bij deze nacht. Door het klapperen van het tentdoek voelde het wel als windkracht 6! (Maar dat was het vast niet). Als we er niet in zouden liggen zou de daktent zo opwaaien en dichtklappen. Dick besluit er zelfs snachts uit te gaan om wat keien te zoeken en op de onderste tree van de trap te leggen zodat de tent zeker vast blijft en we deze minder omhoog tegen onze benen voelen drukken.

De volgende ochtend opnieuw de canyon in, deze keer besluiten we via een trail helemaal af te dalen naar de bodem van de canyon. Het eerste gedeelte van de trail is prima te doen maar daarna moeten we klimmen en klauteren en een stuk afdalen waar diverse metalen ogen in de rotsen gemaakt zijn. Waarschijnlijk heeft er óf een kabel doorheen gezeten zodat je fatsoenlijk naar beneden of boven kunt, óf dat je jezelf er aan vast kunt klikken met afdalen of klimmen. Helaas moeten wij het zonder doen en is het een behoorlijke uitdaging om af te kunnen dalen, omkeren is in ieder geval ook geen optie meer. Uiteindelijk gelukt, anders zouden we deze update niet schrijven. 😉

Na Charyn Canyon zijn we opzoek gegaan naar een overnachtingsplek waar we een beetje beschut tegen de wind zouden zijn (we zijn toe aan een nacht goede nachtrust, haha). We vonden een mooi plekje aan de Charyn River waar we smiddags lekker gechilled hebben.

In ieder geval optijd koken en zodra de zon onder is gelijk de tent in zodat we een beetje aan de muggen kunnen ontsnappen. We worden namelijk al dagenlang helemaal kapot geterroriseerd door deze kleine klojos en zitten helemaal onder de muggenbulten. Alleen op mijn hals heb ik al 5 muggenbulten en laten we het maar niet over de benen en armen hebben. Zelfs Dick, die thuis nooit geprikt wordt, is hier ook flink aan de beurt. Als je het ook maar iets aanraakt of je snachts omdraait is de jeuk geactiveerd en ben je weer 10 minuten zoet met krabben.
Optijd de tent in dus. 😉

Rond zonsondergang zijn we naar een plekje verhuisd iets verderop, die wat meer beschut lag en een meter hoger dan waar we smiddags stonden. Je weet immers nooit wat het weer gaat doen en de waterstand van de rivier.

De hele week nog geen regen gehad en uitgerekend vannacht nu we bij de rivier staan begijt het flink te regen. Blij dat we de auto iets hoger neer hadden gezet, maar alsnog wel de hele nacht erg alert om af en toe checken of we nog droog staan. Gelukkig veilig de nacht doorgekomen en op naar onze volgende bestemmingen!Read more