Flusswanderung im Rio Cillar

Schon bei der Anfahrt sahen wir, dass der Rio Cillar furztrocken war. Kein Wasser, nada!
Weil wir aber schon da waren, haben wir beschlossen eine Flusswanderung der trockenen Art zu machen. Als nachRead more
Schon bei der Anfahrt sahen wir, dass der Rio Cillar furztrocken war. Kein Wasser, nada!
Weil wir aber schon da waren, haben wir beschlossen eine Flusswanderung der trockenen Art zu machen. Als nach knapp 10 Minuten immer noch kein Wasser zu sehen war, wollten wir nur noch weitere 10 Minuten laufen und dann umkehren. Doch kurz davor war ein kleiner Rinnsal und weiter weg hörten wir es rauschen.
Also, weiterlaufen! Das Rauschen war das Wasser aus einem Rohr unterhalb einer Schleuse. Aber oberhalb der Schleuse war schon mehr Wasser. Die Schleuse leitete das Wasser vom Fluss in einen Kanal um, deshalb kam unten nix an.
Ab hier zogen Badeschuhe an und liefen im Flussbett weiter. War am Anfang ein bisschen kalt, aber man gewöhnt sich daran 😬
Insgesamt sind wir fast eine Stunde flussaufwärts gelaufen und mit den dünnen Sohlen war das kein Spaß. Hat sich aber gelohnt und am Schluss haben wir in einer kleinen Flussmulde gebadet. War aber auch ziemlich kalt 🥶 (für mich jedenfalls…).
Noch ein bisschen sonnen und dann ab zu unserem neuen Übernachtungsplatz.Read more
Kurz vor der Abfahrt nach Nerja haben wir nochmal kurz die Westernstadt angeschaut, ein paar Bilder gemacht und dann ab in Richtung Nerja losgezogen.
Nach knapp zwei Stunden waren wir dort und unterwegs noch getankt und Grauwasser entsorgt.
Der Eintrittspreis von 17,50€ pro Nase geht für uns in Ordnung. Die Höhle ist der Wahnsinn. So etwas hab ich noch nie gesehen. Wir haben uns einen Audioguide in Deutsch genommen. War zwar gut, aber der quasselt und quasselt, da kommt man gar nicht zum sehen und staunen. Nach knapp einer Stunde waren wir mit der Besichtigen fertig und weiter ging’s ein paar Kilometer zum Rio Cillar…
Die Bilder der Höhle geben nicht im entferntesten das wider, was man wirklich sieht.Read more
Voller Eleganz schmiegt sich das Dorf mit seinen kleinen weißen Häuschen an den Berghang. Ein Mann streicht sein Haus. Vorbei laufende Einheimische werfen ihm einen strafenden Blick zu, weil er Fassadenfarbe benutzt und nicht den traditionellen Kalk. In der Dorfmitte ist Markt. Ein Schuhverkäufer schneidet sich in aller Seelenruhe seine Fußnägel. Am Porzellanstand gibt es in wunderbar kräftigen Tönen bemalte Tassen, Teller und Vasen. Eine Vinothek bietet selbstgemachten derben Dessertwein für einen Euro das Glas an. Das Leben geht ruhig seinen Gang. Wenn nur die vielen Touristen nicht wären.
Willkommen in Frigiliano, dem schönsten Dorf von Andalusien. Das ist keine Erfindung von Marketingexperten. Immerhin hat sich die Gemeinde die Auszeichnung als schönster Ort bereits 1982 und 1988 zweimal gesichert in einer Art Wettbewerb "Unser Dorf soll schöner werden". Ob "schöner" in Frigiliano, das man mit einem harten "ch" anstelle des "g" spricht, überhaupt noch geht? Wahrscheinlich nicht. Die schmalen Gassen, in die die Sonne schlecht eindringen kann, atmen den Duft der Jahrhunderte. Der Fußboden ist mit Ornamenten verziert, einem Anklang an die maurische Zeit. An den Hauswänden sind Blumenkübel befestigt, die ein paar Zentimeter Abstand zur Wand wahren, damit das Gießwasser keine Spuren hinterlässt. Ein Café eröffnet um 11 Uhr. Wir stehen um Punkt 11 Uhr davor, doch die Kellner brauchen noch ein halbes Stündchen, um richtig wach zu werden. Macht nichts, gehen wir eben woandershin.
Die Dörfer sind ein wesentlicher Identifikationspunkt für Andalusien. Oft scheint es, dass hier die Zeit stehen geblieben ist. Die Häuser werden gekalkt, weil dieser Anstrich die Atmungsfähigkeit des Mauerwerks erhält. Klimaanlagen gibt es nicht. Nur Leute aus dem Ausland, die hier und da mal eines der traditionellen Häuser kaufen. Als erstes bauen sie Glasfronten ein, damit sie die schöne Aussicht genießen können. Einen Sommer später folgt dann die Klimaanlage, weil nun viel mehr Wärme hineingelangt in das Gebäude. Die Andalusier machen Dinge weniger, weil sie es schon immer so gemacht haben. Sondern weil es Sinn ergibt. Deshalb wird fleißig gekalkt, auch auf die Gefahr hin, dass dann sogar zwei Anstriche im Jahr (!) fällig werden. Na und?, fragt der Andalusier.
Frigiliano verwöhnt uns an diesem Tag außerordentlich. Die Sonne zieht herauf und verwandelt die Gegend in eine Erscheinung aus tausend und einer Nacht. Die Bäume und Wiesen strahlen in einem satten Grün. Es ist ein Anblick, den unsere Begleiterin Bettina, eine feurige Spanierin mit deutschem Vornamen und deutscher Mutter, seit vielen Jahren nicht gesehen hat. Die Gegend leidet normalerweise unter einem dramatischen Wassermangel. Doch jetzt gerade hat es drei Wochen am Stück geregnet. Für Spanier ein Umstand, mit dem sie schlecht umgehen können. Einerseits freuen sie sich darüber, dass der Herrgott sie nicht auf dem Trockenen sitzen lässt. Anderseits sind Regenschirm und lange Klamotten Dinge, die sie gar nicht so richtig kennen. Aber nun scheint ja zum Glück wieder die Sonne. Es kann zur Tagesordnung übergegangen werden. In Frigiliano und anderswo.Read more
Das ist doch Romantik pur - so richtig zum Entschleunigen!! Wie schön! [Martina Uxa]
Einfach schön, wie auf einem anderen Stern. Da kommt ihr total erholt und ausgeglichen wieder nach Hause und müsst alles zunächst richtig verarbeiten. [Regina]
Nach gut zwei Monaten individueller (Reise-)Wege heute das freudige Wiedersehen mit Renata in Nerja. Während der drei Wochen Sprachaufenthalt ist ihr dieses Städtchen bereits vertraut geworden; so profitiere ich von kundiger Führung durch lauschige Winkel und angesagte Tapas-Bars. Wirklich ein gemütlicher Ort und - da ich die ersehnte Wetterbesserung mitbrachte😜 - ein malerischer Küstenstreifen.
Der Ausflug nach Frigiliana (zusammen mit Hundertschaften von Touristen) durfte natürlich nicht fehlen. Ja, das sollte man EINMAL gesehen haben.Read more
Tina u. Uwe auf Womo-Tour Ihr seid wieder vereint! ❤️❤️❤️ PS: Wir fanden Nerja nicht besonders gemütlich, sondern eher laut und total überfüllt, als wir vor ca, 4 Wochen dort waren.
Traveler Uns hat das kleine hübsche und saubere Städtchen auch gefallen. Lag wohl auch daran dass kaum Touristen da waren.
De 13e zouden Thea en ik gaan genieten van een weekje in een appartement in Nerja. 's Morgens een telefoontje van een zieke Thea, de griep en niet in staat om te reizen. Wat jammer nou, natuurlijk ten eerste voor haar, maar ook voor mij merkte ik.
Het liefst reis ik in mijn campertje en zou nooit in mijn eentje een appartement huren, maar ja wat doe je in zo'n geval? Wel handig om alle powerbanks en batterijen weer op te laden; lekker te douchen en haren wassen; de was doen etc. Dus toch maar naar het appartement. Het is trouwens een leuk appartement gebouwd rond een binnenplaats met marmeren trappen en veel origineel Spaans tegelwerk. Boven op het dak 2 terrassen waar je lekker aan een tafel kunt zitten of lui op een ligbed.
Maar het gekke gevoel dat je dit niet echt wilt bleef toch aanwezig, ondanks het feit dat ik in ieder geval tijdens de regenbuien droog zat.
Heel veel gewandeld want tussen de buien door waren er ook droge periodes met een lekker zonnetje. En natuurlijk elke dag ergens koffie gedronken.
Eigenlijk zou ik met Thea in het huis van Monica verblijven, maar het bleef steeds maar onduidelijk wanneer Monica naar Nederland zou gaan, intussen was het al 2 weken later, en ik had geen zin meer om steeds bij haar in de buurt te blijven afwachten wanneer ze weg zou gaan, dus ik heb afgezegd en dit appartement gehuurd.
Tijdens mijn oorspronkelijk 4 weken oppas zou ik ook aan mijn inzending voor de expo op Texel "Vrijheid" werken en kon bij Monica het laswerk daar voor doen.
Op mijn bezoeken aan de rommelmarkten had ik allerlei spullen gekocht om een installatie van te maken, dat was een hele leuke zoektocht van wel 10 weken in totaal. Tenslotte had ik alles wat ik nodig had, de rest moest nog gemaakt en gelast worden, ja en dat laatste ging door mijn afzegging niet door. Dus ik heb de tijd in Nerja ook gebruikt om een lasbedrijf te zoeken dat tijd had en dit voor me wilde doen. Nou ja, wilde......... De meneer van het lasbedrijf sprak alleen Spaans en vond het duidelijk een onzinnig project, het liefst was ik weggelopen. Maar ja daarmee kreeg ik mijn inzending niet op tijd klaar. Uiteindelijk na veel gezucht van de man en nadat ik met tiraps het geheel in elkaar had gezet om te laten zien wat de bedoeling was zei hij dat het donderdag klaar was, dat is dus morgen. Ik hoop zo dat het gelukt is. Voor mij zijn de lijnen in het geheel heel belangrijk, maar iedere keer dat hij voordeed hoe het werd zat het helemaal niet in de lijn die ik wil. Nou ja niet geschoten is altijd mis zullen we maar denken.
Als ik kijk naar de spullen die ik gekocht heb met name het slot en de ketenen kom ik tot de conclusie dat vrijheid voor mij ook te maken heeft met iets openen, loslaten of ketenen verbreken. Wat maakt dat je niet volledig "vrij" bent? Wat heb je er voor nodig om "vrij" te zijn. Nou ja zoals gewoonlijk allemaal hersenspinsels, wordt vervolgd.
Morgen zou ik naar Cabo de Gata gaan maar ze geven voor vrijdag en zaterdag windkracht 7 op en voor zondag nog 6. Geen goed idee, het nieuwe plan is om naar Mojacar te gaan morgen. Ik ben benieuwd hoe laat mijn project klaar is en of ik nog in mijn bus kan slapen als het er in staat. Misschien moet ik Max maar leeg laten lopen. Ik heb ook nog een broek, een jurk en 3 shirtjes gekocht. Het wordt wel erg vol in mijn OctobusRead more
Traveler Had nog wel een goeie lasser voor je geweten in de buurt van Alicante, maar ja, dat is wel een stukkie uit de buurt hè…. Max leeg laten lopen lijkt me wel een goed idee 😂🙏
Traveler Misschien voor volgende keer Jan 😂 Ja Max leeg laten lopen kost me toch wel moeite merk ik, is dan zo definitief hè?
Vanuit Granada smorgens direct vertrokken naar Tabernas, een klein stadje tegen de half-woestijn aangeplakt. Voor smiddags was er opnieuw regen opgegeven en ik had niet zo'n zin in nog een avontuur op een nat wegdek. Op de route zag ik plotseling een heleboel grotwoningen, ik kon het niet laten en ben teruggereden naar Guadix, klinkt als een naam uit Asterix en Obelix, om het eens goed te bekijken. Het stadje is omringd door een bergketen waarin allemaal grotwoningen zijn gebouwd. Als je ergens een witte schoorsteen uit de grond ziet steken weet je dat daaronder een huis is, heel bijzonder.
sMiddags in Tabernas aangekomen op een grote parkeerplaats waar ik tegen een prachtig gebouw aan kon parkeren. Zo eerst maar even soep maken. Zo langzamerhand komen mijn eigen gewoontes weer bovendrijven 😃 Heerlijk rustig geslapen en de volgende dag het stadje in voor een kop koffie. Eerst maar op de fiets dan krijg je snel een goed overzicht. Koffie op een terras in de zon op een plein met een plantsoentje in het midden. Er staat op het grote terras aan het gebouw vast een bord waarop staat "solo socios" wat zoveel betekent als "alleen leden". Geen idee of ik daar mag zitten. Als ik naar binnen loop om te bestellen wordt het me duidelijk, er werken duidelijk mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt, om het netjes uit te drukken. Ik mag dat wel, het lijkt of ik weer op mijn werk ben. Op het plein staat ook de kerk, die is open, snel een kijkje nemen.
Ik boek voor de volgende dag een tour door de woestijn met een 4x4. Je mag niet zelf met een auto in het gebied rijden, je kunt er wel fietsen of wandelen. Maar met mijn slechte oriëntatievermogen lijkt het me niet verstandig om in een 12.000 ha groot gebied te gaan wandelen in m'n eentje.
De volgende dag ben ik al vroeg klaar voor de tour, maar krijg een berichtje dat het vanwege de regen niet door gaat 🫤 Eigenlijk is er alleen snachts regen gevallen. Het is best mooi weer, dus lopend het stadje in voor de koffie met daarna een prachtige wandeling/klim naar het kasteel van Tabernas. Het kasteel is niet zoveel, ik had al gelezen dat het niet de moeite waard is, maar het uitzicht is geweldig. De tour kon gelukkig verzet worden naar de volgende dag om 10.30 u.
Snachts gaat het heel hard waaien, Octobus is een schommelbus geworden, oh als die tour nou maar doorgaat......... want vandaag moet ik toch echt richting Malaga, waar Thea morgen arriveert. Gelukkig geen afbericht, dus alles inpakken en op naar het startpunt.
Wat een geweldige tour in een 25 jaar oude Landrover op zo'n schitterende locatie!Read more
Die Wetterwarnung für die Küste war angekündigt, Unwetter mit hoher Windgeschwindigkeit und viel Regen.
Ich beschließe den Küstenplatz zu verlassen und fahre Richtung Granada, wofür Sonntag Sonnenschein angekündigt ist.
Dazwischen mache ich auf einem Stausee halt, es ist Mittagszeit und ich beschließe zu kochen.
Kaum beginne ich, fängt der Regen an, der sich innerhalb von einer Minute auf einen richtig starken Platzregen ausdehnt und kaum schaue ich raus, sehe ich, dass um mich herum, schon eine riesen Lacke ist.
Obwohl ich meinen Platz ja bewusst gewählt habe, unter meinem Auto ist nämlich der Kanalabfluss, konnte das Wasser durch diese extreme Menge nicht abfließen. Autos welche auf der Hauptstraße fahren, müssen durch das aufgestaute Wasser hindurch und hinterlassen Riesenfontänen. Ich fühle mich nicht unsicher, denn auf der Hochebene wo ich stehe, ist viel Platz rund um mich und selbst wenn das Wasser etwas höher steigt, ist noch keine Gefahr in Sicht.
Ich genieße also meinen guten Zwiebelrostbraten und höre Musik mit einem wunderbaren Gläschen spanischen Rosewein. Der Regen füllt den See. Also ist alles gut!.Read more
Traveler Wenn du bereits auf dem Heimweg bist, dann solltest du dich Richtung Murcia machen. Dann hast du Ruhe mit dem Wetter☀️
Toen ik bij het huis van Monica kwam om Octobus op te halen bleek ze niet thuis te zijn. Gelukkig was haar zoon er wel, maar die wist niet waar de sleutel lag. Na zoeken en bellen eindelijk contact met Monica en de sleutel gevonden. Ik dacht dat ik chaotisch was, maar aan die vrouw kan ik niet tippen 😂
Heel gelukkig met mijn Octobus, mijn eigen plekje. Eerst een overnachting bij Velez Malaga en de volgende dag direct begonnen met trainen voor de tweede etappe met Justus van Lissabon naar Santiago de Compostela, die op 1 april (nee geen geintje) start. Met de grote rugzak op zo'n 3,5 km heen en 3,5 km terug. Wat was dat zwaar in het begin. Vooral omdat Franco met z'n normale snelle gang er vandoor ging en dan ben ik geneigd om hem bij te willen houden. Na een tijdje stond hij te wachten en heb ik gezegd dat hij gewoon door kon lopen en dat ik er in mijn eigen tempo wel achteraan kwam. Dat was een goede afspraak, nu kon ik mijn eigen tempo gaan zoeken. Na verloop van tijd was het alsof de rugzak begon te wennen en had ik niet meer zoveel last. Aangekomen in Velez Malaga was er veel te zien. We kwamen langs een gebouw waar Fundacion Maria Zambrano op stond, eerlijk gezegd was ik in eerste instantie geïnteresseerd in het toilet dat ik op de gang zag, maar daarna genoten van een prachtige tentoonstelling over het leven van Maria Zambrano. Waar had ik die naam eerder gezien? Oh ja het treinstation in Malaga heet Maria Zambrano, maar daarmee wist ik nog niet wie die vrouw was. Ik plaats hieronder een stukje over haar voor de geïnteresseerden:
"María Zambrano werd in Velez Malaga geboren, vandaar die tentoonstelling daar over haar leven. Zij geldt als een van de belangrijkste Spaanse filosofen van de twintigste eeuw. Aan het einde van de Spaanse burgeroorlog, in 1939, moest ze haar land ontvluchten, en het grootste deel van haar leven bracht ze in ballingschap door. In 1988 kreeg ze als eerste vrouw de Cervantesprijs toegekend."
Nou dat was nogal wat, deze vrouw heeft voor die tijd veel betekend.
In een aparte zaal een expositie van schilderijen van Joaguín Lobato een dichter en schilder, ook geboren in Velez Malaga. Deze twee passen goed bij elkaar want Lobato schilderde veel vrouwen, prachtig in één gebouw bij elkaar gebracht. Daarna een klim omhoog, nog steeds met de grote rugzak op, naar een kloosterkerkje, wat een schitterend uitzicht bood en ook een mooi kerkje.
Ja en toen alleen de weg terug nog, het eerste stuk was makkelijk maar naarmate de kilometers vorderden werd het zwaarder. Ook nog even boodschappen doen voor het eten. Nou ik heb echt wel meer dan 10 km gelopen ipv 7.
En ja dat moest ik bezuren, de volgende dag hoofdpijn vanuit mijn nek. Dus een dag helemaal niets. Alhoewel aan het einde van de dag nog naar Nerja gereden om op ons plekje te kunnen staan, maar dat was bezet. Een eindje verder was wel plaats, dus dan dat maar.
Vanmorgen was ons plekje weer leeg, dus snel verkast en nu staan we op ons oude vertrouwde plekje.
Vandaag weer de wandelschoenen aan en de rugzak op, in mijn eentje 3,7 km heen en dus ook weer terug. Voordat ik op weg ging eerst de rugzak beter afgesteld en dat ging een stuk beter dan eergisteren. Lekker lunchen op een uitstekend stuk rots, onder een hek doorgegaan, genoten van de aanstormende golven die bijna mijn schoenen nat kregen. Het kerkje van Nerja dat de vorige keer dicht was, was nu open en het het bezoeken waard. Heerlijk op het plein zitten kijken en luisteren naar een gitarist, een sorbetijsje in de ☀️. En bij thuiskomst een heerlijke maaltijd die ik besteld had en door Franco klaargemaakt, het leven is goed!!!
Als je het recept wilt:
https://www.facebook.com/share/r/18JwEZScau/Read more
Na het IFFR mooi wat tijd over om nog wat bezoekjes bij familie, vrienden en natuurlijk mijn moeder af te leggen. Een heerlijke tijd in Rotterdam. Maar ook fijn om weer naar de zon te gaan.
Dit keer helemaal met de trein. De eerste dag, 19 februari, naar Barcelona met een tussenstop van een paar uur in Parijs. In die tijd heb ik Atelier Lumieres bezocht waar dit keer een tentoonstelling over Pablo Picasso was. Echt geweldig hoe door middel van audio, muziek de prachtige weergaven op de muren, plafond en vloer geprojecteerd worden, sommigen wel 3 meter hoog. De afbeeldingen zijn dikwijls bewegend gemaakt waardoor een bijzondere dynamiek ontstaat tussen beeld en geluid. Hoe mooi is het dat er zo veel jonge mensen rondlopen. De interesse voor kunst en kunstenaars wordt zo een nieuw leven ingeblazen.
Om iets voor 22.00 u in het hostel aangekomen, op loopafstand van het station, dat om 22.00 u sloot. Lekker een stapelbed waarvan ik het onderste bed had gehuurd.
sMorgens om 08.35 de trein van Barcelona naar Malaga, waar ik iets over 15.00 u aankwam. Franco stond al op me te wachten, want mijn Octopus staat bij Monica in de bergen.
Dat is echt wel weer even wennen vanuit het drukke programma in Rotterdam naar het levensgenieten in Zuid-Spanje, dat lukte niet direct. Het zonnetje wen je snel aan, maar het nietsdoen is toch andere koek. Vooral omdat we met de camper van Franco op pad zijn en het toch niet je eigen plekje is. Ik merk dat ik daar moeite mee heb, ik heb echt mijn eigen plekje nodig. Goed om te weten, daar kan ik volgende keer rekening mee houden.
Intussen alweer 4 dagen op pad en het levensgenieten begint weer te wennen. Heerlijk weer elke dag koffie en de lekkerste maaltijden, de mooiste plekjes bezoeken.
Morgen zou ik naar Monica om op haar huis te passen, maar nu is dat een week of misschien wel twee later geworden. Nou ja we zien het wel. In ieder geval ga ik morgen Octopus ophalen, dat voelt goed!
Ik ben dus goed aangekomen in Spanje en geniet met volle teugen!Read more
Zwischen Landstrasse und Autobahn haben wir einen superschöne Platz gefunden. Blick auf's Meer, nette Bar, beheizter Pool und sehr freundlicher Staff rahmen den Platz perfekt ein. Ein Nachmittag in Nerja war der krönenden Abschluss eines sonnigen Tages.Read more
Traveler
Meeega cooooole Tour 🥰
Jörg Hörnlein Hat auch echt Spaß gemacht.
Sommersprosse
Irre Idee einfach durch den Fluss zu laufen. Das Wasser sieht so schön klar aus, aber die Steine am Grund ... 😬
Jörg Hörnlein Mit unseren Badeschuhen und der dünnen Sohle war das teilweise schmerzhaft 🫣